Εξισλαμισμοί και επανεκχριστιανισμοί τον 17ο αιώνα: περιπτώσεις Πατρινών στα Ισπανικά αρχεία

Στα τέλη του 16ου και περισσότερο στις αρχές τοΰ 17ου αιώνα άρχισαν νά περνούν άπό τήν τουρκοκρατούμενη ‘Ανατολή προς τή Δύση και αρκετοί μουσουλμάνοι φυγάδες. Όλοι σχεδόν δήλωναν οτι ήταν εξισλαμισμένοι χριστιανοί, κατά κανόνα Έλληνες γενίτσαροι, πού επιζητούσαν νά επιστρέψουν στή θρησκεία των προγόνων τους. Τό γεγονός ότι ό αριθμός των φυγάδων αυτών εμφανίζεται αισθητά αυξημένος στήν τελευταία δεκαετία τοϋ 16ου και τήν πρώτη του 17ου αιώνα θά πρέπει άσφαλώς νά άποδοθεϊ στις άσφυκτικές καταστάσεις πού δημιουργοΰσε, κατά τήν εποχή αυτή, ή έξαρση τής οθωμανικής διοικητικής και οικονομικής κρίσης, ή όποία δεν ύπέθαλπε μόνο άντιτουρκικές κινήσεις μεταξύ των χριστιανών, άλλά και αύξηση τοϋ κρυπτοχριστιανισμοϋ και αρκετές εκδηλώσεις άπείθειας έκ μέρους μουσουλμάνων ύπηκόων τοϋ σουλτάνου(1).