Όταν μια στρατιωτική άσκηση έφερε τον πλανήτη στα όρια του πυρηνικού πολέμου
Σε μια περίοδο που μαινόταν ο Ψυχρός Πόλεμος η άσκηση Able Archer 83 προκάλεσε πανικό με τη Σοβιετική Ένωση να προετοιμάζεται για πυρηνική επίθεση.
Ο Τζαβέντ Ικμπάλ σκότωσε 100 παιδιά για να εκδικηθεί, όπως υποστήριζε, τον κόσμο. Αυτή είναι η ιστορία του «Κούκρι», του Πακιστανού serial killer που βρίσκεται στην τρίτη θέση της λίστας με τα περισσότερα θύματα. «Ήταν ένα κακομαθημένο παιδί που είχε μάθει πάντα να περνάει το δικό του. Όταν τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα σχεδίαζε ακολούθησε η έκρηξη», θα πουν οι ψυχολόγοι που εξέτασαν τον Τζαβέν Ικμπάλ.
Τα χώματα τούτου του τόπου είναι ποτισμένα με πολύ αίμα, μόνο που το αίμα αυτό δεν είναι πάντοτε δικό μας. Η χώρα μας, έγινε το πεδίο αμέτρητων σκληρών μαχών στις οποίες δεν λάβαμε μέρος. Τότε ο τόπος μας, δεν ήταν δικός μας. Τμήμα της τεράστιας οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν και η αλήθεια είναι πως η οθωμανική αυτοκρατορία είχε περισσότερους του ενός, εχθρούς. Υπήρχαν βέβαια πόλεμοι στους οποίους λάβαμε μέρος, κυρίως με την άλλη πλευρά, όποια και αν ήταν αυτή, νομίζοντας πως η ένδειξη καλής θέλησης θα μας οδηγούσε νωρίτερα στη λευτεριά, αλλά όπως έχει παντοιοτρόπως αποδειχθεί υπήρξαμε ανέκαθεν δορυφόροι ξένων πολιτικών και φθηνοί ραγιάδες που έπεφταν πανέυκολα θύματα ξένων κυβερνήσεων. Είμαστε ενδεχομένως η μόνη χώρα παγκοσμίως που στις πρώτες ελεύθερες εκλογές μας τα κόμματα που χτυπήθηκαν για την εξουσία ήταν το γαλλικό, το ρωσικό και το αγγλικό κόμμα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, βέβαια, είχαν γίνει πολλά. Τέσσερις αιώνες σκλαβιάς στον τουρκικό ζυγό δεν είναι παίξε γέλασε…
Ως γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σφαγές Αρμενίων είχαν γίνει και νωρίτερα επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, το 1894-96, με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και τον αριθμό των ορφανών παιδιών σε 50.000. Ωστόσο οι πλέον εκτεταμένες σφαγές Αρμενίων αποδίδονται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18).
Τι χρειάζεται για να εντρυφήσει κάποιος στη φιλοσοφία; Για τον Σενέκα τα πράγματα είναι απλά. Όλοι όσοι επιθυμούν είναι έτοιμοι να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή, ανεξαρτήτως εξωτερικών συνθηκών. Η πρακτική πλευρά της φιλοσοφίας είναι και η σημαντικότερη για τον Στωικό φιλόσοφο.
Η 6η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Στις 6 Απριλίου 1914 άρχισε ο διωγμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης από το καθεστώς των Νεοτούρκων, οι οποίοι εμφανίσθηκαν με κίνημα το 1908 και επιβλήθηκαν το 1913 με πραξικόπημα στη διακυβέρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι διωγμοί αυτοί, με θανατώσεις και εκτοπίσεις, ξεκίνησαν το «Μαύρο Πάσχα του 1914» παράλληλα με τους φονικούς διωγμούς κατά των Ελλήνων στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Μια άγνωστη σελίδα των γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής και των όσων την ακολούθησαν κάνει γνωστή ο Σύλλογος Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών Μυτιλήνης «το Δελφίνι». Δίνεται στη δημοσιότητα μια άγνωστη μαρτυρία για τη δημιουργία και τη δράση μιας αντάρτικης ομάδας προσφύγων από τα χωριά της χερσονήσου της Ερυθραίας όπου επέστρεψαν από τη Μυτιλήνη -που είχαν φτάσει ως πρόσφυγες- προκειμένου να απελευθερώσουν συγχωριανούς τους Μικρασιάτες που ζούσαν εγκλωβισμένοι στα βουνά.
Ο γνωστότερος Κύπριος Μακεδονομάχος είναι ο Γεώργιος Αργυρίου Κυπραίος, από την Πέγεια της Πάφου, που διακρίθηκε το 1906-1908 στην περιοχή Μοναστηρίου – Μοριχόβου, ως ομαδάρχης στα σώματα των Εμμανουήλ Κατσίγαρη, Παναγιώτη Γερογιάννη και Γεώργιου Βολάνη, αν και όταν στρατολογήθηκε ήταν μόλις 17 χρονών. Ο Αργυρίου τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη του Ίβεν, τον Σεπτέμβριο του 1907, και χρειάστηκε να μεταφερθεί με μυστικότητα στην πόλη του Μοναστηρίου, όπου με φροντίδα του Ελληνικού Προξενείου παρέμεινε πέντε βδομάδες για νοσηλεία. Ο Πεγειώτης Μακεδονομάχος γνώριζε άριστα την περιοχή του Μοναστηρίου – Μοριχόβου, όπου απέκτησε στενούς φιλικούς δεσμούς, και για αυτό ξαναστάλθηκε εκεί και μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα. Το Μορίχοβο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του Καϊμακτσαλάν, ανατολικά της πόλης του Μοναστηρίου. Στα χωριά του, που ανήκουν σήμερα στην ΠΓΔΜ, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα κατοικούσε ακμαίος ελληνικός πληθυσμός.
Στο Μουσείο του Βατικανού υπάρχει το άγαλμα μίας νεαρής γυναίκας που παλαιότερα θεωρείτο ότι έδειχνε τη μυθική Αταλάντη. Όμως, είναι πιθανότερο να πρόκειται για το ρωμαϊκό αντίγραφο ενός ελληνικού αγάλματος της κλασικής εποχής, περίπου 460 π.Χ., που απαθανατίζει μια αθλήτρια που νίκησε στα “Ηραία”, αγώνες νέων γυναικών που διεξάγονταν στην Ολυμπία.
Το καλοκαίρι του 1922 η κατάσταση στο μικρασιατικό μέτωπο ήταν δραματική για τα ελληνικά στρατεύματα. Η ανάληψη της θέσης του Αρχιστράτηγου από τον Γεώργιο Χατζανέστη μετά την παραίτηση του Αναστάσιου Παπούλα τον Μάιο του ίδιου έτους, έδωσε «μία νέα πνοή, ισχυρά και γενναία, εζωογόνησε προς στιγμήν την αποχαυνωθείσα τούτην Στρατιάν» (Κωνσταντίνος Κανελλόπουλος, «Η Μικρασιατική Ήττα», Αθήναι 1936), ωστόσο δεν πρόσφερε ουσιαστικά αποτελέσματα την ίδια ώρα που ο Κεμάλ ετοιμαζόταν για τη μεγάλη (αντ)επίθεση εναντίον των Ελλήνων…
Η ανθρωπότητα ήδη έχει κάνει προσπάθειες στο παρελθόν να επικοινωνήσει με κάποιον πιθανό εξωγήινο πολιτισμό που ίσως ακούει εκεί έξω. Τώρα, οι αστρονόμοι παρουσιάζουν ένα νέο ενημερωμένο μήνυμα που θα μπορούσαμε να στείλουμε στο Διάστημα, ωστόσο δεν είναι ακόμα τόσο σίγουροι ότι θα ήταν ιδιαίτερα… σοφό να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Η ιστορία των Ελλήνων της Σικελίας και της Κάτω Ιταλίας (Μεγάλη Ελλάδα) αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού- και, δυστυχώς, είναι άγνωστη σε πολλούς. Οι Έλληνες της Δύσης άφησαν πίσω τους μια μακρά ιστορία, στην οποία βρίσκει κανείς θαυμαστές, πανίσχυρες πόλεις- κράτη (μεταξύ των οποίων δεσπόζουν οι Συρακούσες, οι οποίες στο ζενίθ της ισχύος τους ήταν μια πραγματική αυτοκρατορία- η ισχυρότερη δύναμη που εμφανίστηκε στον αρχαίο ελληνικό κόσμο μέχρι την έλευση της ελληνιστικής περιόδου), σημαντικά επιτεύγματα σε κάθε τομέα, αλλά και πολιτικές μηχανορραφίες, προδοσίες, πραξικοπήματα, τυραννίδες, εμφύλιες συγκρούσεις και μακροχρόνιους πολέμους εναντίον του μεγάλου εχθρού, της Καρχηδόνας.
Ο Δημήτριος Πετροπουλάκης υπήρξε αγωνιστής στην επανάσταση του 1821 και διακρίθηκε κυρίως στις μάχες του κατά του Ιμπραήμ. Υποστήριξε τον Καποδίστρια και τον Όθωνα στην καταστολή των εξεγέρσεων που έγιναν εναντίον τους. Το 1844, όταν απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής, στασίασε κατά της κυβέρνησης του Κωλέττη, τον οποίο θεώρησε ως υπονομευτή της υποψηφιότητάς του. Το 1850 εκλέχτηκε βουλευτής Μάνης. Το 1862 – 63 διώχθηκε από την Προσωρινή Κυβέρνηση και διατάχθηκε να εγκαταλείψει τη Λακωνία. Γρήγορα όμως οι διωγμοί ατόνησαν.
Σκαραμαγκάς – παραλία Δαφνίου, 1900. «Η φωτογραφία δίδει ατελεστάτην εικόνα του απαραμίλλου τοπίου.»
Ποιος ήταν ο Αμβρόσιος Σκαραμαγκάς που γλίτωσε από τη σφαγή της Χίου το 1822 ορφανός και πρόσφυγας στην Ερμούπολη; Πώς από την Ερμούπολη βοήθησε την Ελληνική επανάσταση και ποια είναι η σχέση της οικογένειάς του με την παραθαλάσσια περιοχή του Χαϊδαρίου που έχει το όνομα του;
Από όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος ο Κρόνος αδιαμφισβήτητα ξεχωρίζει. Οι δακτύλιοί του αποτελούν μια μοναδική… δημιουργία! Κομμάτια πάγου περιστρέφονται μαζί με θραύσματα μετάλλων, κόκκους σκόνης και κομμάτια βράχων δημιουργώντας γύρω του ένα μοναδικό φωτοστέφανο. Κοιτώντας τα δαχτυλίδια από κοντά μπορεί να δει κανείς απαλές ροζ, γκρι και καφέ λάμψεις στο σκοτάδι του σύμπαντος. Θα ήταν πολύ δύσκολο να φανταστούμε τον Κρόνο χωρίς τα δαχτυλίδια του, ωστόσο αυτά δεν είναι μόνιμα στοιχεία του. Στην πραγματικότητα εξαφανίζονται σιγά σιγά!