Οι λατινικές επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία κατά τη λατινοκρατία

Μετά την καταστροφική άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Λατίνους (1204) και την δημιουργία τους Λατινικού κρατικού μορφώματος, ο νέος Λατίνος αυτοκράτωρ Βαλδουίνος της Φλάνδρας θέλησε να επεκτείνει τα όρια του κράτους του εις βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και των Βουλγάρων. Ο Βαλδουίνος γεννήθηκε το 1172 στη Βαλανσιέν της σημερινής βόρειας Γαλλίας, ήταν πρωτότοκος γιός του Βαλδουίνου Ε’ κόμη του Αινώ και της Μαργαρίτας Α’ της Φλάνδρας, η στέψη του ως αυτοκράτορα έγινε στις 9 ΜαΪου 1204  στην Αγία Σοφία αφήνοντας έκπληκτο τον Βονιφάτιο Μομφερατικό. Ο Peter Lock (1998:85) αναφέρει πως ο Βονιφάτιος μπορεί να ήταν ο κορυφαίος στρατιωτικός, όμως ο Βαλδουίνος διέθετε την ευστροφία που δεν είχε ο πρώτος , ως πρώτο μέλημα ο νέος αυτοκράτωρ ζήτησε από τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ να του στείλει ευαγγέλια, μοναχούς και λόγιους,  ο πλέον Βαλδουίνος Α΄ αυτοκράτωρ της Κωνσταντινούπολης είχε την εκτίμηση τόσο των Λατίνων όσο και των Ελλήνων υπηκόων του, κατάφερνε να συμφιλιώνεται με τους εχθρούς του και κρατούσε αποφασιστική στάση όπου χρειαζόταν. Ο Βαλδουίνος έκανε επίσημο γεύμα στους Έλληνες ευγενείς οι οποίοι παρακολούθησαν και την απονομή του τίτλου του ιππότη σε 600 Λατίνους όπου έγινε μία ομιλία όσον αφορά το ελληνικό παρελθόν  ως πρότυπο για τους Δυτικούς ιππότες και τους Έλληνες.