Η ιστορία της νεοελληνικής διγλωσσίας

  

Το ενδιαφέρον φαινόμενο του γλωσσικού διχασμού στην ελληνική γλώσσα, δηλαδή της διάστασης μεταξύ του γραπτού και του προφορικού λόγου, έχει τις ρίζες του στην Αρχαιότητα. Τα έργα της ελληνικής Αρχαιότητας σπάνια απέδιδαν τον πραγματικό λόγο των δημιουργών τους, καθώς προσαρμόζονταν στην παράδοση που επέβαλλε την υιοθέτηση μιας συγκεκριμένης διαλέκτου για κάθε ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος. Για παράδειγμα, η λυρική ποίηση και η ιστοριογραφία γράφονταν στην ιωνική διάλεκτο, η χορική ποίηση και το ειδύλλιο στη δωρική, η μελική ποίηση στην αιολική και το δράμα, τα ρητορικά έργα και η φιλοσοφία στην αττική.

Δούρειος Ίππος: Ξύλινο άλογο ή πολιορκητική μηχανή;

«Το γεγονός ότι το έργο αυτό του Επειού (του κατασκευαστή του Δούρειο Ίππου) ήταν ένα μηχάνημα για τη διάλυση του τείχους το ξέρει όποιος δεν θεωρεί εντελώς ανόητους τους Φρύγες» (Αττικά, Ι 23.80). Με τη φράση αυτή ο Παυσανίας περιγράφει τον Δούρειο Ίππο, την πρώτη μηχανή για τη διάλυση του τείχους που χρησιμοποιήθηκε από ελληνικό στρατό. Οι «Φρύγες» (οι Τρώες) δεν ήταν ανόητοι να γκρεμίσουν μόνοι τους τα τείχη τους για να φέρουν εντός της πολής τους ένα ξύλινο άλογο. Αντίθετα το «ξύλινο άλογο» ήταν που γκρέμισε τα τείχη τους και επέτρεψε στους Αχαιούς να εισέλθουν στην πόλη. Τι ήταν όμως αυτό το ξύλινο άλογο, ο Δούρειος Ίππος;

H «δολοφονική» ομίχλη του Λονδίνου που σκότωσε το 1952, σχεδόν 10.000 ανθρώπους. Σκηνές χάους και θανάτου με εγκληματίες στη μέση του δρόμου που εξαφανίζονταν μέσα στην ομίχλη

Ξημέρωνε η 5η Δεκεμβρίου του 1952 και το Λονδίνο είχε καλυφθεί από ένα τεράστιο φωτοχημικό νέφος. Η ομίχλη σίγουρα δεν ήταν ασυνήθιστη για την πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά πνιγόταν από αιθαλομίχλη. Αυτή τη φορά όμως η κατάσταση ήταν αποπνικτική. 

Το «πολιτικό Ισλάμ» του Ερντογάν στα Δυτικά Βαλκάνια, ως μοντέλο για τη Θράκη

Οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί των δυτικών Βαλκανίων αποτελούν μια από τις προτεραιότητές της διπλωματίας του Ταγίπ Ερντογάν για την αύξηση της τουρκικής επιρροής στην περιοχή. Ο Ερντογάν επιδιώκει να επηρεάσει το θυμικό των μουσουλμανικών πληθυσμών στο πλαίσιο στοχευμένης ρητορικής, που επισημαίνει τους ισχυρούς δεσμούς τους με την Τουρκία και συνδυάζει τη θρησκευτική διπλωματία με το «πολιτικό Ισλάμ».

Ποιοι μοιράστηκαν στην Ελλάδα τα €2,2 δισ. της ΕΕ για το προσφυγικό

 

Ελληνικά υπουργεία, διεθνείς οργανισμοί και ΜΚΟ. Πώς, σε ποιους και για ποιους λόγους διατέθηκαν τα εκατοντάδες εκατομμύρια της ΕΕ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού την τελευταία τετραετία. H έκθεση που υπέβαλε πριν λίγες ημέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εστιάζει στα μέτρα που έχουν ληφθεί στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος δράσης για τη μετανάστευση. Χωρίς να σχολιάσουμε την αποτελεσματικότητα του προγράμματος, θα εστιάσουμε στους πόρους που έχουν διατεθεί στα κράτη μέλη με στόχο την ενίσχυση των προσπαθειών τους για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.

Η γενοκτονία των Αρμενίων από την Τουρκία (1915)

Ένα από τα πολλά θέματα που έχουν προκύψει τον τελευταίο καιρό και σχετίζονται με την Τουρκία, είναι η αναγνώριση με ιστορικό ψήφισμα από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των Η.Π.Α. της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς (1915) στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου. Η οργή των Τούρκων ήταν βέβαια αναμενόμενη. Για τη γενοκτονία των Αρμενίων οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνωρίζουν πολλές λεπτομέρειες. Με το σημερινό μας άρθρο θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε την τραγωδία του αρμενικού λαού.

Η μάθηση βελτιστοποιείται όταν αποτυγχάνουμε στο 15% των περιπτώσεων

 

Για να μάθουμε νέα πράγματα, πρέπει μερικές φορές να αποτυγχάνουμε. Όμως ποιο είναι το σωστό ποσοστό αποτυχίας; Νέα έρευνα υπό την ηγεσία του Πανεπιστημίου της Αριζόνα προτείνει μια μαθηματική απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί ερευνητές έχουν από καιρό αναγνωρίσει ότι υπάρχει κάτι σαν «ευαίσθητο σημείο» όταν μαθαίνουμε. Δηλαδή, μαθαίνουμε καλύτερα όταν προκληθούμε να κατανοήσουμε κάτι ακριβώς έξω από τα όρια της υπάρχουσας γνώσης μας. Όταν η πρόκληση είναι πολύ απλή, δεν μαθαίνουμε τίποτε καινούριο. Αντίθετα, δεν βελτιώνουμε τη γνώση μας όταν η πρόκληση είναι τόσο δύσκολη ώστε να αποτυγχάνουμε τελείως ή να τα παρατάμε.