Η «4η Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις» είναι μια πραγματικότητα και οι νέες εφαρμογές της τεχνολογίας έχουν ενσωματωθεί σε κάθε είδους νεότευκτο οπλικό σύστημα. Παραλλήλως, συμπαρασύρονται τα δόγματα επιχειρήσεων και οι στρατηγικές προς την κατεύθυνση της εναρμόνισής τους με τις νέες τεχνολογίες. Η ιδέα να δημιουργηθούν επιχειρησιακά δίκτυα μέσω των οποίων θα κρατηθούν σε αποστάσεις ασφαλείας οι εχθρικές δυνάμεις, διασφαλίζοντας καθ’ αυτόν τον τρόπο την φίλια κυριαρχία σε μια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή (π.χ. Αιγαίο), κερδίζει έδαφος αφού η προηγηθείσα εφαρμογή της από προηγμένες στρατιωτικές δυνάμεις (λ.χ. Κίνα) δείχνει να οδήγησε εκ πρώτης όψεως στο επιθυμητό αποτέλεσμα (μείωση της στρατιωτικής παρουσίας των αμερικανικών αεροναυτικών δυνάμεων στη Νότια Σινική Θάλασσα). Μπορεί, όμως, να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο στο Αιγαίο, και ποια είναι τα υπάρχοντα επιχειρησιακά δεδομένα;
Οι γενίτσαροι (γενί-τσερί = νέος στρατός) αποτελούσαν τα στρατιωτικά σώματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας από τους πρώτους, κιόλας, αιώνες της σύστασής της. Ήταν οργανωμένοι σε τάγματα (ορτάδες) και είχαν αυστηρή πειθαρχία.
Μετά την πτώση του Αλή Πασά, οι τουρκικές δυνάμεις είναι ελεύθερες να ασχοληθούν με τους επαναστατημένους Έλληνες. Την θέση του Χουρσίτ Πασά έχει πάρει ο Ομέρ Βρυώνης. Ο Μαχμούτ Πασάς (Δράμαλης), στέλνεται στη Στερεά με 25.000 πολεμιστές (Αλβανοί, Τούρκοι, Βόσνιοι, Βλάχοι, Γιουρούκοι, Πομάκοι) και στρατοπεδεύει στο Πατρατσίκι, σημερινή Υπάτη.
Όταν τα -ηλικίας τεσσάρων δεκαετιών- αμερικανικά διαστημικά σκάφη Voyager 1 και 2 εισήλθαν για πρώτη φορά το 2012 και 2018, αντίστοιχα, στον διαστρικό (ή μεσοαστρικό) χώρο, δηλαδή στο διάστημα ανάμεσα στα άστρα, οι επιστήμονες -δικαιολογημένα- πανηγύρισαν.
