Τσακιτζής: Ποιος ήταν ο «Ρομπέν της Ανατολής» που έδρασε στη Μικρά Ασία

Ο βασικός ήρωας του σημερινού άρθρου είναι μάλλον άγνωστος στο ευρύ κοινό. Είχαμε διαβάσει γι’ αυτόν στη «ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (1914-2007)» του Στάθη Βαλούκου και στον «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ», των Άγγελου Ρούβα και Χρήστου Σταθοκόπουλου, καθώς ήταν ο ήρωας της ταινίας «Τσακιτζής, ο Προστάτης των Φτωχών» του 1960 με πρωταγωνιστή τον αξέχαστο Ανδρέα Μπάρκουλη. Στα βιβλία αυτά υπάρχει μια μικρή περίληψη της υπόθεσης της ταινίας, σύμφωνα με την οποία ο Τσακιτζής ήταν θρυλικός Χριστιανός ληστής, προστάτης των φτωχών Ελλήνων στη Μικρά Ασία. Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι όπως θα δούμε. Ας ξεκινήσουμε με τα πραγματικά γεγονότα της ζωής του Τσακιτζή, που ήταν όντως υπαρκτό πρόσωπο, και στο τέλος του άρθρου θα επανέλθουμε στην ταινία του 1960.

Αρχαία Κασσώπη

Σε κάθε γωνιά της χώρας μπορούμε να ανακαλύψουμε κομμάτια και ιστορίες από την Αρχαία Ελλάδα. Μια ιστορία που έχει καταγραφεί και έχει αναλυθεί από ιστορικούς. Σήμερα μπορούμε να δούμε όσα έχει αφήσει αυτή πίσω της μέσα από όσα μνημεία ή τμήματα αυτών έχουν διασωθεί. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το λεγόμενο «Μάτσου Πίτσου» της Αρχαίας Ελλάδας. 

Ποιος είναι ο άριστος τρόπος ζωής, ο δίκαιος ή ο άδικος; (Πλάτων)

Η έννοια της δικαιοσύνης πριν τον Πλάτωνα

Στην αρχαϊκή και την κλασική περίοδο η δικαιοσύνη ταυτιζόταν με την ανταπόδοση: να ανταποδίδεις ό,τι σου έκαναν, καλό ή κακό: φίλος με τους φίλους και εχθρός με τους εχθρούς. Οι φιλόσοφοι αποδέχονται αυτή την αντίληψη της δικαιοσύνης ως ανταπόδοσης της αδικίας και τη μετατρέπουν σε νόμο του σύμπαντος. 

Η Τουρκία ζήτησε και πήρε (;) πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία

Το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων έχει έρθει τις τελευταίες ημέρες πάλι στο προσκήνιο τόσο με την αξίωση της Πολωνίας να λάβει 1,32 τρισεκατομμύρια δολάρια από τη Γερμανία λόγω του πολέμου και της κατοχής, όσο και με την εξωφρενική και έωλη απαίτηση της Τουρκίας μέσω της εφημερίδας «Milliyet» για πολεμικές αποζημιώσεις από την Ελλάδα για όσα υποστηρίζει ότι έγιναν από τον Ελληνικό Στρατό στη Μικρά Ασία. Το θέμα αυτό έχει λήξει τόσο με τη Συνθήκη της Λωζάνης όσο και με την απόδοση στην Τουρκία του Τριγώνου του Κάραγατς (δείτε σχετικό άρθρο μας στις 8/10/2017).

Το Φανάρι στα Σεπτεμβριανά του 1955

Η απότομη διακοπή του μήνα του μέλιτος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις λόγω του Κυπριακού το 1954-1955 δεν μπορούσε να αφήσει ανέπαφους τους Ελληνορθόδοξους της Πόλης και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, καθώς η Αγκυρα κατέστησε σαφή την πρόθεσή της να χρησιμοποιήσει το διπλωματικό πλεονέκτημα της Τουρκίας στο ελληνοτουρκικό μειονοτικό ισοζύγιο που είχε επιτευχθεί με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. 

«Μεσάνυχτα. Ο ΠΑΝΑΓΗΣ παλεύει με τα μανιασμένα κύματα έξω από την χερσόνησο της Σιθωνίας. Σκοτάδι πίσσα»

Το ναυάγιο Α/Π ΠΑΝΑΓΗΣ προκλήθηκε λόγω κακοκαιρίας στην Επανωμή Χαλκιδικής το 1936. Ναυπηγήθηκε ως OLGA στη Γένοβα το 1895 και σύντομα πουλήθηκε στη Cie. Maritime Marmara. Το 1902 το αγόρασε ο Μιχάλης Ν. Βερνίκος, ενώ με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου πουλήθηκε παίρνοντας το όνομα FRANCE. Το 1923 αγοράστηκε εκ νέου από τον Μιχάλη Ν. Βερνίκο και μετονομάστηκε σε ΠΗΝΕΛΟΠΗ. Το τελικό του όνομα το πήρε το 1924 όντας ιδιοκτησία του πλοιάρχου Γεράσιμου Φωκά. 

Επέζησαν από τις φονικές μάχες του ’40 και πνίγηκαν ως όμηροι των Ιταλών σε ναυάγιο. Το δράμα των Ελλήνων Αξιωματικών

Το ιταλικό πλοίο «Citta di Genova» (πόλη της Γένοβας), τορπιλίστηκε και βυθίστηκε τον Ιανουάριο του 1943. Τέτοιου είδους ειδήσεις ήταν συνηθισμένες εκείνη την περίοδο και δεν γίνονταν πρωτοσέλιδα.