Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα ποτέ δεν βρέθηκαν κοντά στην παραγωγή χρυσού, όσο και αν προσπάθησαν. Τα πειράματά τους ήταν πρωτόγονα και επηρέαζαν μόνο επιφανειακά τα στοιχεία που μελετούσαν. Η ύλη έκρυβε καλά τα μυστικά της και οι δομές ανθίσταντο πεισματικά σε κάθε προσπάθεια μεταστοιχείωσης. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο… επιστημονικό αυλάκι. Η επιστήμη αποκωδικοποίησε τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε ατομικό επίπεδο και μπορεί πια να τα επηρεάσει. Οχι για να φτιάξει χρυσό, αλλά για να δημιουργήσει το «χρυσάφι» του 21ου αιώνα, το γραφένιο.
Αναμφίβολα το πιο πολυσυζητημένο επίτευγμα του Αρχιμήδη, αυτό που πέρασε στη χώρα του μύθου και ξανάγινε πραγματικότητα με τα πειράματα του Ιωάννη Σακά, είναι η κατασκευή των ηλιακών κατόπτρων, με τα οποία συγκεντρώνοντας και εστιάζοντας τις ηλιακές ακτίνες κατέκαυσε τα πλοία των Ρωμαίων που πολιορκούσαν τις Συρακούσες, εξ’ ου και η ονομασία τους «εμπρηστικά κάτοπτρα».
Στις 26 Ιουλίου είχαμε την επέτειο της μάχης των Δερβενακίων, το 1822. Ποια ήταν, όμως, τα περίφημα «Δερβενάκια»; Επρόκειτο για ένα στενό πέρασμα-διάβαση (ή, όπως λεγόταν τότε κλεισούρα ή δερβένι) που ήταν ενταγμένο σε ένα ευρύτερο οδικό δίκτυο/σύστημα, και αποτελούσε την κύρια οδό επικοινωνίας του Μοριά με την ηπειρωτική χώρα (Ρούμελη).
