Δεινοθήρια, τεράστια γομφοθήρια, φοβεροί μαχαιρόδοντες, ψηλόλαιμες, αλλά και κοντόλαιμες καμηλοπαρδάλεις, τριδάκτυλα ιππάρια, γαζέλες με ποικιλόμορφα κέρατα, περίεργα χαλικοθήρια, τριχωτοί ρινόκεροι, νάνοι ιπποπόταμοι, είναι τα ζώα που κυριαρχούσαν πριν από 23.000.000 χρόνια στον χώρο του Αιγαίου. Τα μοναδικά αυτά απολιθώματα θηλαστικών του Αιγαίου, ήλθαν στο φως από ανασκαφές, που έγιναν στον Ελλαδικό χώρο την τελευταία εικοσαετία.
H Επανάσταση του 1821 βρισκόταν στο δεύτερο έτος της. Παρά την άλωση της Τριπολιτσάς από τους Ελληνες, στην Πελοπόννησο εξακολουθούσαν να υπάρχουν τουρκικοί θύλακοι σε σημεία μεγάλης στρατηγικής σημασίας, όπως τα φρούρια της Μεθώνης και της Κορώνης, του Ρίου, της Πάτρας, της Κορίνθου και του Ναυπλίου. Εκτός από τον Ακροκόρινθο, που παραδόθηκε στις αρχές Ιανουαρίου του 1922, τα υπόλοιπα φρούρια παρέμεναν σε τουρκικά χέρια διότι οι Ελληνες, ενώ τα πολιορκούσαν από την ξηρά, δεν μπορούσαν να εμποδίσουν αποτελεσματικά τον ανεφοδιασμό τους από τη θάλασσα.
O Λευτέρης Αραμπατζόγλου πολέμησε με αυταπάρνηση στη θρυλική μάχη του Εσκί Σεχίρ στη Μικρά Ασία. Κατετάγη εθελοντικά στον Ελληνικό Στρατό και μέχρι την καταστροφή της Σμύρνης βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της μάχης. Κατέληξε πρόσφυγας στη Νέα Ιωνία, όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του.
Η συνθήκη αυτή, γνωστή επίσης και ως συνθήκη του μεγάλου βασιλέα ή και βασίλειος ειρήνη, είχε υπογραφεί το 386 π.Χ. ύστερα από διαπραγματεύσεις μεταξύ του Σπαρτιάτη ναυάρχου Ανταλκίδα και του βασιλιά των Περσών Αρταξέρξη Β’ (404-359/8 π.Χ.). Η συνθήκη αυτή ήταν ατιμωτική για τους Έλληνες. Ο Ισοκράτης τη χαρακτηρίζει όχι συνθήκη αλλά πρόσταγμα του μεγάλου βασιλέως των Περσών, ενώ ο Πλάτων τη θεωρούσε αισχρό και ανόσιο έργο.
