Οι ξυλογλύπτες του Μετσόβου
Ταξιδεύοντας στο Μέτσοβο ανακαλύπτεις πάντα κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό από την πλούσια ιστορία του.
Μια ζεστή μέρα του Ιουλίου του 1518 μια γυναίκα που ονομαζόταν Φράου Τροφέα βγήκε σε έναν δρόμο στην πόλη του Στρασβούργου, η οποία ακόμα ήταν μέρος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στάθηκε στη μέση του δρόμου και άρχισε να χορεύει. Την εποχή του Μεσαίωνα δεν υπήρχαν πολλές πηγές διασκέδασης και οι περαστικοί άρχισαν να την χαζεύουν με ενθουσιασμό. Η Τροφέα στροβιλιζόταν, κουνιόταν, πηδούσε και όλα αυτά χωρίς να ακούγεται από πουθενά ίχνος μουσικής. Ήταν διασκεδαστικό να την βλέπεις. Μέχρι που δεν ήταν…
Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα ποτέ δεν βρέθηκαν κοντά στην παραγωγή χρυσού, όσο και αν προσπάθησαν. Τα πειράματά τους ήταν πρωτόγονα και επηρέαζαν μόνο επιφανειακά τα στοιχεία που μελετούσαν. Η ύλη έκρυβε καλά τα μυστικά της και οι δομές ανθίσταντο πεισματικά σε κάθε προσπάθεια μεταστοιχείωσης. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο… επιστημονικό αυλάκι. Η επιστήμη αποκωδικοποίησε τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε ατομικό επίπεδο και μπορεί πια να τα επηρεάσει. Οχι για να φτιάξει χρυσό, αλλά για να δημιουργήσει το «χρυσάφι» του 21ου αιώνα, το γραφένιο.
Αναμφίβολα το πιο πολυσυζητημένο επίτευγμα του Αρχιμήδη, αυτό που πέρασε στη χώρα του μύθου και ξανάγινε πραγματικότητα με τα πειράματα του Ιωάννη Σακά, είναι η κατασκευή των ηλιακών κατόπτρων, με τα οποία συγκεντρώνοντας και εστιάζοντας τις ηλιακές ακτίνες κατέκαυσε τα πλοία των Ρωμαίων που πολιορκούσαν τις Συρακούσες, εξ’ ου και η ονομασία τους «εμπρηστικά κάτοπτρα».