Πότε και πώς βγήκε η λέξη μποϊκοτάζ?

                                                         Τσαρλς Μπόικοτ

Στα μέσα του 19ου αιώνα στην Ιρλανδία, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις ανήκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ευγενείς. Οι γαιοκτήμονες δεν κατοικούσαν καν στο νησί. Νοίκιαζαν τις εκτάσεις  σε αγρότες για μεγάλα ποσά και αυτοί απλά εισέπρατταν. Οι αγρότες εξαντλήθηκαν οικονομικά, οργανώθηκαν σε συνδέσμους και απαιτούσαν δίκαια ενοίκια από τους αριστοκράτες. Οι αγρότες ήθελαν να τους επιτεθούν...


Το Σεπτέμβριο του 1880, ο αρχηγός του Εθνικού Συνδέσμου για Εδάφη της Ιρλανδίας, Τσαρλς Πάρνελ, σκέφτηκε μια εναλλακτική λύση εναντίον των Λόρδων που ζητούσαν αύξηση στο νοίκι. Πρότεινε μία λιγότερο ακραία, αλλά εξίσου αποτελεσματική λύση για να τιμωρηθεί όποιος ευγενής ζητούσε παράλογη αύξηση: «Να τον αποφεύγετε στα χωράφια και στην αγορά, ακόμα και στην εκκλησία. Αφήστε τον μόνο του, τοποθετήστε τον σε ηθικό αποκλεισμό, απομονώστε τον από την υπόλοιπη χώρα σαν να ήταν λεπρός. Πρέπει να του δείξετε το μίσος για το έγκλημα που διέπραξε».

Τσαρλς Μπόικοτ, το πρώτο θύμα του αποκλεισμού 

Το πρώτο θύμα των αγροτών ήταν ο επιστάτηςτου Λόρδου Ερν, ο Τσαρλς Μπόικοτ. Η συγκομιδή του 1880 δεν είχε πάει καλά και ο Μπόικοτ δέχτηκε να μειώσει κατά 10% τα ενοίκια. Οι αγρότες απαίτησαν μείωση 25%, την οποία απέρριψε αμέσως ο Λόρδος Ερν. Οι ενοικιαστές απλώς αρνήθηκαν να πληρώσουν και ο Μπόικοτ άρχισε να μοιράζει εξώσεις.

Οι διαμαρτυρόμενοι δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Για να θεωρηθεί νόμιμη μία έξωση, έπρεπε να έχει προηγηθεί έγκαιρη ειδοποίηση. Αν δεν διανέμονταν οι ειδοποιήσεις, κανείς δεν χρειαζόταν να φύγει απ’ το σπίτι του. Οι γυναίκες ανέλαβαν να εμποδίσουν την χωροφυλακή να παραδώσει της ειδοποιήσεις και το κατάφεραν, πετώντας τους πέτρες και κοπριά. Επόμενο βήμα ήταν η εφαρμογή του «εξοστρακισμού» που πρότεινε ο Πάρνελ. Τελικά η ποινή αποδείχθηκε ιδιαίτερα σκληρή και αποτελεσματική. Ο κόσμος απέφευγε τον Μπόικοτ και όποιον δούλευε γι’ αυτόν, με αποτέλεσμα να τον εγκαταλείψουν όλοι του οι εργαζόμενοι, που μάλλον ήταν και αυτοί καταπιεσμένοι. Ο Μπόικοτ έπρεπε να διευθύνει μεγάλες εκτάσεις, χωρίς κανέναν συνεργάτη. Δεν μπορούσε να αγοράσει φαγητό από την τοπική αγορά, αλλά ούτε από άλλες, γιατί κανείς δεν δεχόταν να μεταφέρει τον ίδιο ή την αλληλογραφία του.

Το Νοέμβριο η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ο Μπόικοτ εγκατέλειψε το σπίτι του και έφυγε για το Δουβλίνο. Το «μποϊκοτάζ» είχε άμεσα αποτελέσματα και μέσα στην επόμενη δεκαετία, ο Σύνδεσμος εφάρμοζε τακτικά την πρακτική. Η ταλαιπωρία του Μπόικοτ έγινε γνωστή σε όλη την Ιρλανδία και το 1988, η λέξη «boycott» προστέθηκε στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης.

ΠΗΓΗ: mixanitouxronou.gr