Ανάπτυξη μέσω ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας

Το αντίδοτο στη συνεχιζόμενη ύφεση και την υψηλή ανεργία είναι αδιαμφισβήτητα η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Το άνοιγμα νέων επιχειρήσεων θα θέσει εκ νέου σε κίνηση τα γρανάζια της ελληνικής οικονομίας και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, ωθώντας τη χώρα προς την πολυπόθητη ανάπτυξη.


Τις τελευταίες δεκαετίες γίναμε μάρτυρες της σταδιακής απαξίωσης οποιασδήποτε βιομηχανικής και παραγωγικής προσπάθειας, της άνθισης ενός κρατικοδίαιτου επιχειρείν, της παντελούς έλλειψης κεντρικού αναπτυξιακού σχεδιασμού, της χαμηλής ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της ελάχιστης εξωστρέφειας. Επίσης, αξιοσημείωτη είναι η εχθρική στάση του κράτους απέναντι στην επιχειρηματικότητα: υπερφορολόγηση, υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, συνεχώς μεταβαλλόμενη νομοθεσία, αργοκίνητη δικαιοσύνη, τεράστια γραφειοκρατία και διαφθορά. Αυτές οι παθογένειες σε συνδυασμό με την πτώση του τζίρου, την έλλειψη ρευστότητας και την αβεβαιότητα λόγω της δημοσιονομικής κρίσης οδήγησαν στην κατάρρευση πολλών κλάδων της οικονομίας.

Η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας μπορεί να επιτευχθεί σε 4 άξονες:

1. Δημιουργία ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος: βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει ασφαλές οικονομικό περιβάλλον, ώστε να μπορεί ο επενδυτής να κάνει τα πλάνα του για τα επόμενα χρόνια χωρίς κινδύνους και αβέβαιες καταστάσεις. Εδώ έρχεται να προστεθεί και η ανάγκη για ένα σταθερό φορολογικό σύστημα. Απαραίτητο επίσης είναι να μειωθεί η γραφειοκρατία με απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης νέων επιχειρήσεων και αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών του δημοσίου μέσω χρήσης ηλεκτρονικών μέσων. Χρειάζεται ακόμη να δοθούν φορολογικά κίνητρα για νέες επενδύσεις εφόσον αυτές πληρούν ορισμένα κριτήρια, όπως και κίνητρα προσλήψεων, πχ μειωμένες εργοδοτικές εισφορές για 2 έτη για κάθε πρωτοεμφανιζόμενο νέο στην αγορά εργασίας, προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης κτλ.

2. Έμφαση στην καινοτομία και την έρευνα: με διασύνδεση μικρών επιχειρήσεων με πανεπιστημιακά ιδρύματα και εφαρμογή κοινών ερευνητικών προγραμμάτων (κατά το παράδειγμα της Φινλανδίας και της Ιρλανδίας), με προώθηση της ενδοεπιχειρησιακής εκπαίδευσης και πρακτικής άσκησης, με ενθάρρυνση του συνεργατικού συνεταιρισμού ("Clustering") μικρών νεοφυών επιχειρήσεων έρευνας και ανάπτυξης, που ενωμένες θα μπορέσουν να βρουν κανάλια χρηματοδότησης και να μετατρέψουν την ιδέα τους σε προϊόν.

3. Στροφή προς την παραγωγή: Το ΕΣΠΑ, το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και τα υπόλοιπα αναπτυξιακά πακέτα να δώσουν το βάρος σε παραγωγικά έργα και υποδομές. Τα κονδύλια για έρευνα να διοχετεύονται στη βιομηχανία και όχι σε δήθεν μελέτες και οργανισμούς φαντάσματα. Σημαντική είναι επίσης η ενθάρρυνση της δημιουργίας σύγχρονων τοπικών συνεταιριστικών ενώσεων, γεωργικών και αλιευτικών, ώστε να επιτύχουν καθετοποιημένη παραγωγή, να έχουν πρόσβαση σε διευρυμένο δίκτυο διανομής εντός καιεκτός Ελλάδας και να αποκτήσουν διαπραγματευτική ισχύ έναντι των πελατών τους

4. Ενίσχυση Εξαγωγών: Ο στόχος είναι η δημιουργία «εθνικού Branding» για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που προσφέρει η Ελλάδα. Χρειάζεται μεθοδική και στοχευμένη προώθησή τους στις ξένες αγορές με παράλληλη κινητοποίηση ακόμη και των τοπικών ελληνικών πρεσβειών. Ζωτικής σημασίας είναι επίσης οι εξαγωγικές συνεργασίες (πχ μέσω του "Enterprise Greece" και της Ευρωπαϊκής Εικονικής Πύλης), καθώς και ο συνεργατικός συνεταιρισμός μεταξύ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων , με στόχο την ανταγωνιστικότητα, την εξωστρέφεια, και την εξεύρεση πηγών χρηματοδότησης.

Η χώρα μας έχει μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης και ανάπτυξης. Αρκεί να αξιοποιήσουμε τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα και να διαθέσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση τις δυνάμεις και τους πόρους μας.


ΠΗΓΗ: Αρθρο του κ. Δημήτρη Γκιόκα (οικονομικός αναλυτής)
http://www.huffingtonpost.gr/dimitrios-giokas/-_567_b_7569616.html?utm_hp_ref=greece