O Ρωμανός με σημαία τον Αλέξη καλεί σε μπάχαλο...

Ο Νίκος Ρωμανός βάζει "ταμπέλα" αντιεξουσιαστή στον νεκρό φίλο του Αλέξη Γρηγορόπουλο, επιχειρώντας να συσπειρώσει τον αντιεξουσιαστικό χώρο, προκειμένου τα μέλη του να αποδώσουν ‘φόρο τιμής’ στην επέτειο της δολοφονίας του...

 Παράλληλα επιχειρεί να γοητεύσει, να προσελκύσει παιδιά 14-15 χρόνων να ακολουθήσουν τα ‘χνάρια’ του νεκρού φίλου του και να συμμετάσχουν στην ‘επαναστατική αυτοδικία’ του Μαύρου Δεκέμβρη» υποστηρίζουν στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. για το νέο διαδικτυακό κάλεσμα του Νίκου Ρωμανού, η απήχηση του οποίου, τους προβληματίζει και τους ανησυχεί, ενόψει της 7ης θλιβερής επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. 

Ο 23χρονος νεαρός, προβαίνει στη δική του ιστορική αναδρομή για την σύντομη πορεία του φίλου του στα αντιεξουσιαστικά μονοπάτια έως την δολοφονία του το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008. Οι αστυνομικοί εντυπωσιάζονται από τις λεπτομέρειες που παραθέτει για εκείνο το βράδυ και κυρίως η αποδόμηση του «αθώου» προφίλ του άτυχου Αλέξη Γρηγορόπουλου, κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον δολοφόνο του, Επαμεινώνδα Κορκονέα, ως ελαφρυντικό στοιχείο για δικαστική χρήση. Αρμόδιοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. θεωρούν πως ο Νίκος Ρωμανός, μετατρέπεται σε βασικό «ιδεολογικό καθοδηγητή» της γενιάς του, επιδιώκοντας να παρασύρει στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, ανήλικα παιδιά που «έλκονται» από την στάση, την συμπεριφορά και την ιστορία του. Έχει βρει σημαντική ανταπόκριση, καθώς το τελευταίο χρονικό διάστημα, διαπιστώνεται ο χαμηλός μέσος όρος ηλικίας των ατόμων που προσάγονται ή συλλαμβάνονται για συμμετοχή σε επεισόδια και ακτιβιστικές ενέργειες, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι αξιωματικοί, αν και οι λεπτομέρειες που παραθέτει για τον νεκρό φίλο του, ενδεχομένως να λειτουργήσουν και αποτρεπτικά σε αυτή την συμμετοχή, ίσως από το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών που εμφανίζονται «επιρρεπή».

Στοχεύοντας στο συγκινησιακό αυτών των παιδιών ο Νίκος Ρωμανός αναφέρει:  «Γύρω στα 14 είχαμε την πρώτη μας επαφή με τους αναρχικούς, μας άρεσε όταν βλέπαμε στην τηλεόραση εικόνες από συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας, ήταν κάτι που με τις άγουρες αντιλήψεις μας που είχαμε αρχίσει να σχηματίζουμε το θεωρούσαμε ως έναν τρόπο αντίστασης στην καθημερινή αδικία των κοινωνικών ανισοτήτων. Εξάλλου για εμάς που όλη την ημέρα αλητεύαμε σε πάρκα και πλατείες δεν ήταν και δύσκολο να αντιπαθήσουμε την αστυνομία ακόμα και από ένστικτο μπορούμε να πούμε. Είχαμε δει τους μπάτσους να ξεφτιλίζουν μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας, είχαμε δει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόντουσαν στους τοξικό-εξαρτημένους και στους άστεγους προσβάλλοντας τους. Αυτά βέβαια είναι πράγματα που με μερικές βόλτες στο κέντρο της Αθήνας μπορεί να δει ο καθένας. Η αντίφαση που βιώναμε όμως ήταν όταν τους βλέπαμε να υποκλίνονται και να γλύφουν τους πλούσιους εκεί που μέναμε. Εκεί καταλάβαμε πραγματικά τι διπρόσωπα σκουλήκια και θρασύδειλοι είναι αυτή η σιχαμένη φάρα».

Σε άλλο σημείο τονίζει πως πιστεύει «στην επαναστατική αυτοδικία και στην προσπάθεια του κάθε ανθρώπου να λύνει μόνος του τους λογαριασμούς του μακριά από την διαμεσολάβηση των μπάτσων, των δικαστών, των νόμων, των φυλακών, της επιστημονικά μελετημένης καταστολής, της τεχνοκρατικής ασχήμιας που λερώνει την ομορφιά των άγριων ενστίκτων και της ελεύθερης βούλησης. Κατά συνέπεια για μένα στους μπάτσους-δολοφόνους αξίζει μια χαοτική πιθανότητα μιας προοπτικής να παρθεί εκδίκηση για όλες τις χαμένες ψυχές που αναζητούν την δική τους βίαιη λύτρωση. Αυτό είναι το μόνο δίκαιο στο δικό μου σύστημα αξιών».

Αναφερόμενος στον φίλο του γράφει: «Ο Αλέξανδρος λοιπόν είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ιστορίας, δεν ξέρω να πω τι θα γινότανε αν είχαν εξελιχτεί αλλιώς τα γεγονότα, εξάλλου το αν δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον εσωτερικό δαίμονα του πληγωμένου. Μπορώ όμως να πω για αυτό που ήταν ο Αλέξανδρος μέχρι να πέσει νεκρός από τις σφαίρες του μπάτσου. Στην μικρή μα περιπετειώδη ζωή του έζησε αυθεντικά, ήταν ένας νεαρός εξεγερμένος γοητευμένος με την ιδέα της αναρχίας σαν αυτούς που τώρα καταλαμβάνουν τα στενά της πόλης εκτοξεύουν μολότοφ στους μπάτσους και καίνε περιπολικά της αστυνομίας, ήταν ανυπότακτος και πεισματάρης, ήταν ένας άνθρωπος ειλικρινής με ευγενική ψυχή και ανιδιοτελή κίνητρα σε ότι και αν έκανε. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε με ένταση τα πάθη του και τις απογοητεύσεις του».

Πώς περιγράφει εκείνη τη  νύχτα της 6ης του Δεκέμβρη


"Καθόμουν εγώ, ο Αλέξανδρος και κάποια άλλα παιδιά στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου όπως κάναμε σχεδόν σε καθημερινή βάση.

Μετά από λίγη ώρα ήρθε ένας σύντροφος και μας πρότεινε να πάμε στην Χαριλάου Τρικούπη να περιμένουμε να περάσει κάποιο περιπολικό για να του πετάξουμε κάτι πέτρες που είχε μαζέψει. Όντως λοιπόν πήγαμε και περιμέναμε ενώ ο Αλέξανδρος καθόταν πιο πίσω. Μετά από λίγη ώρα πέρασε το περιπολικό με τον Κορκονέα και τον Σαραλιώτη.

Χωρίς να το ξέρω το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει για όλους μας, ήταν η στιγμή που θα άλλαζε τα πάντα. Η κλεψύδρα της ζωής γύρισε την στιγμή που η πέτρα έπεφτε πάνω στο περιπολικό του Κορκονέα. Στην συνέχεια γυρίσαμε και καθίσαμε στον πεζόδρομο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά ενώ ο Κορκονέας με τον Σαραλιώτη πέρασαν με το περιπολικό από την Ζωοδόχου Πηγής για να δουν ποιοι τους επιτέθηκαν εκεί ξαναπετάχτηκαν από μας προς το περιπολικό κάποια μικροαντικείμενα, αφού λοιπόν είδαν την παρέα μας πήγαν πάρκαραν το περιπολικό στην διμοιρία των ΜΑΤ που φυλούσε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και κατέβηκαν πεζοί στην συμβολή των οδών Τζαβέλα και Ζωοδόχου Πηγής.

Μόλις είδαμε τους μπάτσους σηκωθήκαμε για να φύγουμε καθώς πιστέψαμε ότι μαζί με αυτούς θα είχε έρθει και η διμοιρία των ΜΑΤ όπως γίνετε συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Εκείνη την στιγμή οι δυο μπάτσοι άρχισαν να βρίζουν και τότε παρατηρήσαμε ότι είχαν έρθει μόνοι τους χωρίς κάποια υποστηρικτική αστυνομική δύναμη. Έτσι κάποιοι από εμάς κινήθηκαν προς το μέρος τους και ο Αλέξανδρος ο οποίος είχε πάει πιο μπροστά τους πέταξε κάτι μπουκάλια μπύρας από αυτά που πίναμε. Μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα ο Κορκονέας έβγαλε το όπλο του και ολοκλήρωσε με σφαίρες την συγκεκριμένη αντιπαράθεση που είχε ξεκινήσει πριν λίγη ώρα.

[...] Πιστεύω στην επαναστατική αυτοδικία και στην προσπάθεια του κάθε ανθρώπου να λύνει μόνος του τους λογαριασμούς του μακριά από την διαμεσολάβηση των μπάτσων, των δικαστών, των νόμων, των φυλακών, της επιστημονικά μελετημένης καταστολής, της τεχνοκρατικής ασχήμιας που λερώνει την ομορφιά των άγριων ενστίκτων και της ελεύθερης βούλησης. Κατά συνέπεια για μένα στους μπάτσους-δολοφόνους αξίζει μια χαοτική πιθανότητα μιας προοπτικής να παρθεί εκδίκηση για όλες τις χαμένες ψυχές που αναζητούν την δική τους βίαιη λύτρωση. Αυτό είναι το μόνο δίκαιο στο δικό μου σύστημα αξιών."

Ο Νίκος Ρωμανός τονίζει πως ο «Μαύρος Δεκέμβρης», «δεν αποτελεί μια σκηνοθετική επανάληψη προηγούμενων εξεγερτικών γεγονότων αλλά ένα κύκλο αγώνα που συνδέει το παρελθόν με το παρόν αναζητώντας ένα μέλλον όπου η καθημερινότητα μας θα κατακλύζετε από πράξεις επίθεσης και ανταρσίας ενάντια στην εξουσία».



ΠΗΓΕΣ: http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/o-rwmanos-me-simaia-ton-aleksi-kalei-se-mpaxalo

http://www.tanea.gr/news/greece/article/5315553/epistolh-rwmanoy-apo-th-fylakh-me-istorikh-anadromh-gia-ton-mayro-dekembrh/