Ρουάντα: 22 χρόνια από τη γενοκτονία

   

Έχει χαρακτηριστεί «γενοκτονία – εξπρές»

Το 1994 στην Ρουάντα, μέσα σε διάστημα 100 ημερών, περισσότεροι από 800.000 άνθρωποι, κυρίως μέλη της φυλής των Τούτσι, εξοντώθηκαν από τα «τάγματα θανάτου» των Χούτου.

Η 7η Απριλίου, ημερομηνία που ξεκίνησαν οι μαζικές σφαγές, έχει ανακυρηχθεί Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης.

«Μια γενοκτονία δεν συμβαίνει απλά μέσα σε μια νύχτα. Μια γενοκτονία αποτελεί μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Απαιτεί πόρους και σχεδιασμό. Προηγούνται σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οφείλουμε να επενδύσουμε περισσότερο, ώστε να θυμίσουμε στους ηγέτες τον ρόλο τους στη διαχείριση της διαφορετικότητας με πιο εποικοδομητικό τρόπο», δήλωσε ο ειδικός σύμβουλος του ΟΗΕ για την Αποτροπή των Γενοκτονιών.

22 χρόνια μετά, η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί πλήρως. Οχτώ άτομα παραμένουν ακόμα στη λίστα των καταζητούμενων για τη γενοκτονία.

Ένας ύποπτος συνελήφθει τον περασμένο Δεκέμβριο.

Δεκάδες άλλοι έχουν δικαστεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Ρουάντα.

Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική της συμφιλίωσης που ακολουθεί η κυβέρνησης της χώρας έχει ως αποτέλεσμα Χούτου και Τούτσι να συνυπάρχουν πλέον ειρηνικά.

Το ιστορικό της γενοκτονίας

Τα γεγονότα στην Ρουάντα ξεκίνησαν στις 6 Απριλίου 1994 μετά την κατάρριψη με πύραυλο του αεροπλάνου του προέδρου της χώρας, Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα, που άνηκε στη φυλή των Χούτου.

Την επόμενη ημέρα τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης της μειονότητας των Τούτσι.

Πολιτοφύλακες Χούτου σχηματίζουν ομάδες κρούσης για να εξοντώσουν τις “κατσαρίδες” όπως αποκαλούσαν τους Τούτσι. Ακολουθούν βιασμοί, βασανισμοί, ακρωτηριασμοί και αποκεφαλισμοί.

Στην περίοδο των 100 ημερών που ακολούθησε μέχρι τα μέσα Ιουλίου, το 70% των Τούτσι που ζούσαν στη Ρουάντα σφαγιάστηκε.

Οι φανατικοί Χούτου, όμως, δεν δίστασαν να δολοφονήσουν και εκατοντάδες μετριοπαθή μέλη της φυλής τους, που διαφωνούσαν με την αιματοχυσία.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να αναζητήσουν καταφύγιο σε γειτονικές χώρες, για να ξεφύγουν από τη μανία των εκτελεστών.

Παρότι τα Ηνωμένα Εθνη και το Βέλγιο διατηρούσαν δυνάμεις στη Ρουάντα, δεν δόθηκε ποτέ εντολή να συνδράμουν προκειμένου να μπει τέλος στη γενοκτονία.

Συγκλονιστική είναι και η ταινία «Hotel Rwanda», όπου περιγράφει την αληθινή ιστορία ενός διευθυντή ξενοδοχείου στη Ρουάντα, ο οποίος στη διάρκεια του εμφύλιου περιέθαλψε με κίνδυνο της ζωής του πάνω από 1.200 διωκόμενους.



ΠΗΓΗ: http://gr.euronews.com/2016/04/07/rwanda-and-the-fight-against-genocide-ideology/