Συγκλονιστικές μαρτυρίες για την πυρηνική καταστροφή στο Τσερνόμπιλ

 

Έχει καταγραφεί ως το πιο σοβαρό πυρηνικό δυστύχημα όλων των εποχών.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 26 Απριλίου 1986, δυο εκρήξεις στο αντιδραστήρα Νο. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας σκόρπισαν τον όλεθρο.

Τρία πρόσωπα που έζησαν από κοντά ή πιο μακριά τα γεγονότα μεταφέρουν τις μαρτυρίες τους.

Η Νατάλια Μανζουρόβα από το Εκατερίνμπουργκ δούλευε επί δέκα χρόνια στο ινστιτούτο πυρηνικής βιολογίας και ραδιολογίας, σε μυστικό στρατόπεδο, κοντά στο Τσελιαμπίνσκ. Η ομάδα της μελετούσε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον από την την πυρηνική έκρηξη στο Τσελιάμπινσκ, το 1957. Το 1986 όλοι εστάλησαν στο Τσερνόμπιλ, αρχικά προσωρινά, και κατόπιν σε μόνιμη βάση.

«Οι μυστικές υπηρεσίες ανακοίνωσαν τον Μάιο ότι απαγορευόταν να μιλάμε για τη ραδιενέργεια, τις ασθένειες που προξενούσε και πόσοι υπέφεραν ήδη από αυτές. Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα μεγάλο έγκλημα διότι οι υπεύθυνοι στη διοίκηση ήθελαν να διώξουν απο πάνω τους την ευθύνη για την καταστροφή και να την ρίξουν στα μέλη των συνεργείων, που συμμετείχαν στην εκκαθάριση», αναφέρει η Νατάλια Μανζουρόβα.

Ο 65χρονος Ολέγκ Βεκλένκο. συμμετείχε στις επιχειρήσεις εκκαθάρισης στο σημείο της καταστροφής. Υπηρέτησε εκεί από τις 2 Μαΐου μέχρι τις 3 Ιουνίου 1986.

«Τα στρατολογικά γραφεία καλούσαν τον κόσμο να πάει στο Τσερνόμπιλ. Όλοι αυτοί δεν είχαν την απαιτούμενη προετοιμασία και εκπαίδευση. Ίσως κάποιοι να είχαν υπηρετήσει στην μονάδα χημικού πολέμου του στρατού. Κανείς όμως δεν ήταν προετοιμασμένος για μια καταστροφή τέτοιου μεγέθους. Δεν είχαν καταλάβει που τους πήγαιναν. Δεν είχαν καταλάβει τον κίνδυνο στον οποίο τους εξέθεταν. Τουλάχιστον εγώ και όσοι ήταν μαζί μου δεν γνωρίζαμε τίποτα», υποστηρίζει.

Η Ναντέζντα Κουτέποβα, επικεφαλής της ΜΚΟ “ Ο Πλανήτης της Ελπίδας”, γεννήθηκε στην περιοχή του Τσελιάμπινσκ. Τα 15 τελευταία χρόνια, εργάζεται στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έχει λάβει άσυλο ως πολιτική πρόσφυγας στην Γαλλία.

«Το 1986, μας είπαν ότι δεν θα μπορούσαμε να πάμε στις παραθαλάσσιες παιδικές κατασκηνώσεις, διότι όλες οι θέσεις είχαν κρατηθεί για παιδιά από την περιοχή του Τσερνόμπιλ. Μόνο μετά από πολλά χρόνια, όταν ήμουν πια ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προστασίας του περιβάλλοντος κατάλαβα τι είχε γίνει το 1986 στο Τσερνόμπιλ, το μέγεθος της καταστροφής και τον κίνδυνο για τα παιδιά», επισημαίνει.




ΠΗΓΗ: http://gr.euronews.com/2016/04/22/chernobyl-disaster-witnesses-describe-the-immediate-aftermath-of-the-catastrophe/