Προβλέψεις για τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων το 2030

 

Στο παγκόσμιο οικονομικό συνέδριο που έλαβε χώρα στο Ντουμπάι το περασμένο Σαββατοκύριακο, οι ΗΠΑ ήταν παντού και πουθενά.

Στις συνομιλίες που έγιναν στα "Global Future Councils" του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, οι συμμετέχοντες εξέφρασαν τον προβληματισμό τους για τις προκλήσεις στο παγκόσμιο εμπορικό σύστημα, την ανάπτυξη υποδομών για τον 21ο αιώνα και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους εμπειρογνώμονες και την ηγεσία. Ο Donald Trump είναι μέρος του προβλήματος –η εκλογή του ήταν μια βιαστική λύση για το επείγον καθήκον της αποκατάστασης της πίστης σε μια ανοιχτή και ολοκληρωμένη παγκόσμια οικονομία.

Στο συνέδριο κυριάρχησαν δύο παράλληλα θέματα. Το πρώτο ήταν ότι η Κίνα θα είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντική, αν όχι περισσότερο, με τις Ηνωμένες Πολιτείες στη διαμόρφωση του κόσμου, όπως αυτός θα μοιάζει το 2030. Η ομιλία του Xi Jinping στο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος τον περασμένο μήνα φαινόταν να περικλείει αυτή την αντίληψη, ενώ το ίδιο αντήχησε η ευλαβική επίσκεψη του Trump στην Ασία. Η Κίνα φαίνεται τώρα να είναι η μεγάλη δύναμη για τη σταθερότητα, την προβλεψιμότητα και την άμυνα του παγκόσμιου εμπορικού συστήματος.
 
Το δεύτερο θέμα ήταν το ερώτημα εάν οι ΗΠΑ θα εξακολουθούν να είναι παγκόσμιος παίκτης στον κόσμο του 2030. Η βάση της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής που χτίστηκε από το 1945 ήταν η αμερικανική ηγεσία. Ίσως αυτή η περίοδος αμερικανικής ενδοσκόπησης να είναι ένα διάλειμμα, και οι ΗΠΑ έχουν να επιδείξουν περισσότερα από τον εθνικισμό του Trump. Υπάρχει η κοινωνία των πολιτών, το κεφάλαιο και οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού που χτίζονται από αμερικανικές εταιρείες. Κανένα από αυτά δεν εξαφανίζεται. Και παρά τα κέρδη της Κίνας, η οικονομία των ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Σε τρελαίνει το γεγονός ότι έχουμε φτάσει στο σημείο όπου σοβαροί άνθρωποι σε σοβαρά φόρουμ αναρωτιούνται αν οι ΗΠΑ μπορούν να αναπτύξουν ισχυρή και αξιόπιστη άμυνα των ελεύθερων αγορών. Ωστόσο, εδώ έχουμε φτάσει.

Υπήρξε μια διάχυτη αίσθηση ότι η ηγετική θέση των ΗΠΑ έχει παρέλθει. Αυτό το πέρασμα σημαίνει ότι πολλές υποθέσεις πρέπει να δοκιμαστούν εκ νέου. Ας ξεκινήσουμε με το εμπόριο, η υπεράσπιση του οποίου ήταν ένα θέμα ιδιαίτερης προσοχής. Υπήρξε ευρεία συμφωνία ότι το σημερινό σύστημα πρέπει να υποστηριχθεί και να ενισχυθεί, αντιμετωπίζοντας παράλληλα τα άτομα που παρεκτοπίζονται.

Φυσικά, όσο περισσότερος χρόνος περνά για την ενίσχυση του υφιστάμενου συστήματος, τόσο λιγότερος χρόνος, πνευματική ενέργεια και πολιτικό κεφάλαιο δαπανώνται για την ανάπτυξη ενός συστήματος που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του μέλλοντος. Και εδώ, οι ΗΠΑ έχουν κρίσιμο ρόλο. Αλλά μπορεί αυτό να απασχολήσει την Αμερική;

Τέτοιες ερωτήσεις οδήγησαν αναπόφευκτα σε μια επίσκεψη στην πολιτική πραγματικότητα του Ουισκόνσιν, της Πενσυλβανίας και του Μίτσιγκαν, των τριών πλούσιων σε μεταποίηση πολιτειών που υποστήριξαν σθεναρά τον Trump πριν από ένα χρόνο, χαρίζοντάς του τις εκλογές. Οι ψηφοφόροι του Trump στις τρεις αυτές πολιτείες μπορεί να διασκεδάζουν με το γεγονός ότι οι προτιμήσεις τους αποτέλεσαν μείζον θέμα στις συζητήσεις της ελίτ στη Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (η εσωτερική κινεζική πολιτική δεν έλαβε ακρόαση.)

Ένας παρευρισκόμενος σκέφτηκε ότι μπορεί να βρισκόμαστε σε μια περίοδο μεσοβασιλείας, κάπου ανάμεσα στην παλιά κυριαρχία των ΗΠΑ και σε μια νέα ρύθμιση. Ο Trump δεν προκάλεσε αυτή τη μεσοβασιλεία, αλλά πιθανώς επιτάχυνε την άφιξή της. Το πώς θα είναι αυτή η νέα ρύθμιση είναι κρίσιμο για το πώς θα είναι ο κόσμος το 2030. Και αυτό είναι μόνο στο εμπόριο.

Τα συμβούλια συνεχίζουν το έργο τους να προβλέψουν τον κόσμο του 2030. Με ή χωρίς τις ΗΠΑ.
 
ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/bloomberg-view/3254832/problepseis-gia-tin-nea-pagkosmia-taxi-pragmaton-to-2030?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery