Πόσο ρεαλιστικό είναι το «Jurassic World» σύμφωνα με μια ειδικό στους δεινοσαύρους;
Ακόμη και όταν στέκεσαι κοντά στους τεράστιους σπόνδυλους του βραχιόσαυρου, είναι δύσκολο να διανοηθείς ότι οι δεινόσαυροι υπήρξαν. Για να καταλάβω πώς ήταν, θα έπρεπε να τους δω να αναπνέουν, να τρέχουν. Θα μπορούσε η σύγχρονη επιστήμη να το πραγματοποιήσει; Όχι, λέει στεγνά η Δρ Schwarz, διαλύοντας τα όνειρά μου πριν καν αρχίσουν.
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι το DNA εκφυλλίζεται με τον καιρό, έτσι τα απολιθώματα που είναι τουλάχιστον 66 εκατομμυρίων ετών δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κλωνοποίηση δεινοσαύρων. «Με τις τωρινές μας γνώσεις, είναι σχεδόν αδύνατον να προσθέσουμε αρκετά στοιχεία στο DNA, ώστε να δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο ζώο», μου λέει η Δρ Schwarz. «Επίσης, οι δεινόσαυροι στην ταινία είναι πολύ διαφορετικά ζώα και όλα προέρχονται από τελείως διαφορετικές περιόδους. Από επιστημονικής άποψης, δεν θα μπορούσες να πάρεις δείγμα DNA από τέτοιο εύρος δεινοσαύρων».
Έπειτα, υπάρχει το πρόβλημα της δημιουργίας ενός κατάλληλου περιβάλλοντος για να ζήσουν. Το νησί κοντά στην Κόστα Ρίκα όπου ζουν οι δεινόσαυροι στην ταινία απλώς αντιγράφει τις συνθήκες που χρειάζονται για να επιβιώσουν. «Οι δεινόσαυροι θα δυσκολεύονταν στο σημερινό, πιο εύκρατο κλίμα μας», λέει η Schwarz.
Ένας από τους δεινόσαυρους που παίζει σημαντικό ρόλο στο Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε είναι ένα θηλυκός βελοσιράπτορας ονόματι Blue, που καταλαβαίνει ανθρώπινες εντολές και έχει στενή σχέση με τον εκπαιδευτή της, τον Owen.
Μοιάζει λίγο τραβηγμένο, αλλά σύμφωνα με τη Δρ Schwarz δεν είναι αδύνατο, αν αναλογιστείς ότι οι κροκόδειλοι –που έχουν γενετικές ομοιότητες με τους δεινοσαύρους– δημιουργούν δεσμούς με τους εκπαιδευτές τους. «Φυσικά, δεν θα ήταν σαν τον δεσμό ενός σκύλου με τον ιδιοκτήτη του», λέει, «αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι δεινόσαυροι μπορούσαν να αναπτύξουν περίπλοκες κοινωνικές συμπεριφορές».
Όμως η σουπερ ευφυΐα της Blue; «Ξέρουμε ότι ο εγκέφαλος των σαρκοβόρων δεινοσαύρων μεγάλωνε διαρκώς. Δεν ήταν ηλίθιοι», εξηγεί η Δρ Schwarz. «Για παράδειγμα, οι βελοσιράπτορες ήταν πολύ καλοί κυνηγοί, με πολύ αναπτυγμένη όσφρηση, όπως ο και ο τυραννόσαυρος Ρεξ». Παρόλα αυτά, αυτό που δείχνουν στο Jurassic World, ότι μπορούσαν να μυρίσουν έναν άνθρωπο σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων, είναι λίγο υπερβολικό, όπως και το ότι οι βελοσιράπτορες ήταν από τα πιο έξυπνα είδη.
Η Δρ Schwarz συμπληρώνει ότι ενώ στις ταινίες εξακολουθούν να παρουσιάζουν τους δεινόσαυρους με φολιδωτό δέρμα ερπετού, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. «Η πλειοψηφία των αρπακτικών δεινοσαύρων ήταν κάπως φτερωτοί. Κάποιοι είχαν μικρές τούφες τρίχες στο δέρμα τους, ενώ άλλοι πλούσιο φτέρωμα στα κεφάλια και τις ουρές τους, που το χρησιμοποιούσαν στα τελετουργικά ζευγαρώματος», εξηγεί. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και ο θρυλικός τυραννόσαυρος Ρεξ έμοιαζε περισσότερο με προϊστορικό Angry Bird.
Στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Βερολίνου φιλοξενείται ένας τυραννόσαυρος που λέγεται Τριστάνος, με τέσσερα μέτρα ύψος και 12 μέτρα μήκος, με δόντια μεγάλα σαν μπανάνες. «Ο τυραννόσαυρος Ρεξ ήταν ένα πολύ τρομακτικό, μοναδικό αρπακτικό», εξηγεί η Δρ Schwarz, καθώς κάνουμε τον κύκλο του σκελετού.
Στην ταινία, ο τυραννόσαυρος Ρεξ δεν είναι ο πιο επικίνδυνος δεινόσαυρος, αλλά πάντα θέλει να δηλώνει την παρουσία του με έναν τρομακτικό βρυχηθμό, προτού εμφανιστεί. «Δεν νομίζω ότι ούρλιαζαν, προτού καταβροχθίσουν τα θύματά τους. Επειδή ένας δεινόσαυρος –ή οποιοδήποτε αρπακτικό– να θέλει να δείξει σε όλα τα πλάσματα που βρίσκονται στην εμβέλειά του ότι βρήκε κάτι να φάει; Ένας τέτοιος βρυχηθμός θα μπορούσε να ακούγεται σε καυγάδες ή για επικοινωνία. Οι περισσότεροι δεινόσαυροι είχαν ένα σύστημα πνευμόνων που έμοιαζε με των πουλιών, έτσι, με βάση αυτό, θα μπορούσαν να παράγουν έναν τόσο δυνατό ήχο».
Στην ταινία, ο μόνος σκοπός του τυραννόσαυρου Ρεξ μοιάζει να είναι να επιτίθεται σε άλλα πλάσματα και αυτό τον κάνει να μοιάζει περισσότερο με τέρας, παρά με κανονικό ζώο. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στην ταινία, όταν εκρήγνυνται ένα ηφαίστειο και όλοι οι δεινόσαυροι καταφεύγουν στο νερό – εκτός από εκείνον που ξεκινάει έναν καυγά με έναν άλλον δεινόσαυρο, χωρίς λόγο. «Σε μια τέτοια κατάσταση, νομίζω ότι θα φερόταν όπως οποιοδήποτε άλλο ζώο. Απλώς θα το έβαζε στα πόδια», λέει η Δρ Schwarz.
Χρησιμοποιώντας απολιθώματα, οι ειδικοί μπορούν να υπολογίσουν το μέγεθος και τη μορφή των δεινοσαύρων και πώς κινούνταν. Αποτυπώματα δέρματος μπορούν να μας δώσουν μια ιδέα για το πώς ήταν. Για τις κοινωνικές τους συμπεριφορές και τις τακτικές κυνηγιού, οι επιστήμονες συχνά στρέφονται στους κοντινότερους εναπομείναντες συγγενείς των δεινοσαύρων – τους κροκόδειλους και τα πουλιά. «Μερικές φορές, νιώθω σαν ντετέκτιβ, όταν αναπλάθουμε ολόκληρα πλάσματα, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να καταλήξουμε στο χρώμα τους – θα είναι πάντα μυστήριο», λέει χαμογελώντας η Δρ Schwarz.
Όπως και αν τους παρουσιάζει η τεχνολογία του CGI, στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πολλά για αυτούς και είναι εύκολο να τους παρουσιάζουμε στη μεγάλη οθόνη απλώς ως απόλυτες φονικές μηχανές.
«Πάντα εντυπωσιάζομαι, όταν μπαίνω στην αίθουσα των δεινοσαύρων στο μουσείο», λέει η Δρ Scwharz. «Δεν τους βαριέσαι ποτέ».
ΠΗΓΗ: https://www.vice.com/gr/article/d3kkzy/poso-realistiko-einai-to-jurassic-world-symfwna-me-mia-eidiko-stoys-deinosayroys
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου