Η ιστορία του Βιντσέντζο Γκαλλίνα, βασικού συντάκτη του πρώτου ελληνικού συντάγματος
Συμμετείχε στην επανάσταση των Καρμπονάρων στη Ραβέννα και αναφέρεται από τα αρχεία της Αυστριακής Αστυνομίας, το 1821, ως ένας από τους τέσσερις που αποτελούσαν το Consiglio Supremo Carbonico nelle Romagne (Ανώτατο Συμβούλιο των Καρμπονάρων στις Ρωμανίες) και, αργότερα, ότι επιτρεπόταν να ξαναμπεί στο κράτος με όρο να εμφανίζεται κάθε 24 ώρες στις αρχές.
Ο Λόρδος Βύρων τον αναφέρει σε επιστολή του, στις αρχές του 1821, σαν έναν από τους αρχηγούς που συντόνιζε ο Κόμης Πιέτρο Γκάμπα.
Οι Καρμπονάροι ήταν μυστικές επαναστατικές οργανώσεις – εταιρείες, που ιδρύθηκαν το 19ο αιώνα στην Ιταλία.
Οι Ιταλοί καρμπονάροι επηρέασαν πολλές άλλες επαναστατικές ομάδες στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία καθώς και τη Φιλική Εταιρεία, τη μυστική οργάνωση που έθεσε τις βάσεις της ελληνικής ανεξαρτησίας.
Μετά τις ταραχές της επανάστασης των Καρμπονάρων, το 1821, εξορίστηκε και πήγε στην Ελλάδα με τον Λόρδο Βύρωνα και τον Κόμη Πιέτρο Γκάμπα (στη φωτογραφία ο κόμης Pietro Gamba), φίλο του Λόρδου Βύρωνα και φίλο και συναγωνιστή του ίδιου του Γκαλλίνα, ο οποίος είχε επίσης εξοριστεί.
Μετά την Ελλάδα πήγε στην Αίγυπτο και τελικά στη Συρία, όπου πέθανε στην πρωτεύουσά της, Χαλέπι, το 1842, σε ηλικία 47 ετών.
Ο Γκαλλίνα στην Ελλάδα:
Συμμετοχή στη συγγραφή του πρώτου Συντάγματος της Ελλάδος
Ο Γκαλλίνα είχε έλθει στην Ελλάδα κατά την Επανάσταση του 1821και συμμετείχε μαζί με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον Θεόδωρο Νέγρη στη συγγραφή του πρώτου Συντάγματος της Ελλάδας, με τίτλο «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», που ψηφίστηκε την 1η Ιανουαρίου 1822 στην Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου, έχοντας μαζί του κείμενα Ευρωπαϊκών Συνταγμάτων.
Ο Τόμας Γκόρντον αναφέρει ότι το Σύνταγμα του 1821 γράφηκε κυρίως από έναν Ιταλό ονόματι Gallina, ενώ ο Ειρηναίος Θείρσιος δίνει μια περιγραφή του: «Ένας τέτοιος» (από τους φιλέλληνες που συμβουλεύονταν οι Έλληνες) «ήταν και ένας Ιταλός ονόματι Γκαλλίνα, που είχε φέρει στην Ελλάδα ένα βιβλίο το οποίο περιείχε τα πιο μοντέρνα συντάγματα. Ήταν ένας θησαυρός που ο ιδιοκτήτης του δεν τον αποχωριζόταν ποτέ, ένα μαντείο που συμβουλευόταν και με τη βοήθεια του οποίου κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν στην Ελλάδα ένα σύστημα που…».
Ο Νικόλαος Σπηλιάδης, συγγραφέας και πολιτικός της νεοσύστατης Ελλάδας, που πήρε μέρος σε πολλές εθνοσυνελεύσεις, αναφέρει στα απομνημονεύματά του: «Οι συντάξαντες το σύνταγμα αυτό ήσαν: ο Αλεξ. Μαυροκορδάτος, Θ. Νέγρης, Π. Πατρών Γερμανός, Αθ. Κανακάρης, Π. Νοταράς, Ιω. Ορλάνδος, Αναγ. Μοναρχίδης, Π.Σ. Ομηρίδης, Γ. Αινειάν, Δρόσος Μανσώλας, Ιω. Κωλλέτης και Φ. Καραπάνος, ωδηγήθησαν δε εις την σύνταξιν αυτού από τον φιλέλληνα Βικέντιον Γαλλίναν» και σε σημείωση λέγει: «Άνευ του Γαλλίνα, οι πλειότεροι νομοθέται δεν ήσαν ικανοί να νομοθετήσωσι διότι εστερούντο τοιούτων γνώσεων πολιτείας, και τις εξ’ αυτών ηρώτα ποιόν εκ των δύο σωμάτων είναι ο βασιλεύς, και δυσηρεστείτο διότι έγεινεν ο Μαυροκορδάτος βασιλεύς».
Το 1835 έλαβε αργυρό νόμισμα από το κράτος σε αναγνώριση της συνεργασίας του στη σύνταξη του Συντάγματος της Επιδαύρου.
ΠΗΓΗ: cognoscoteam
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου