Διαστημική χρυσοθηρία

Ένας εξερευνητής ανακαλύπτει μια απομονωμένη αρκτική φυλή, που χρησιμοποιεί όπλα κι εργαλεία από σίδηρο. Πώς είναι δυνατόν αυτό, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ορυχείο σιδήρου στη Γροιλανδία; Η απάντηση στο ερώτημα μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα να κατακτήσει άλλους κόσμους. Είναι ένα σημείο καμπής για τον ανθρώπινο πολιτισμό, που μπορεί να αποτελέσει την αρχή της βιομηχανοποίησης του τελευταίου συνόρου.

Ένα ευρωπαϊκό καράβι έρχεται σε επαφή με Inuit στον παγωμένο Κόλπο Hudson, 1697.

Γροιλανδία, 1818. Ο αξιωματικός του βρετανικού ναυτικού Sir John Ross και το πλήρωμα του έρχονται σε επαφή με μια νομαδική φυλή Inuit στον Κόλπο Melville. (Inuit είναι το όνομα των εσκιμώων της Αλάσκας, της Γροιλανδίας και του Καναδά. Είναι απόγονοι της νομαδικής φυλής των Thule, που εμφανίστηκαν στην Αλάσκα τον 10ο αι. μ.Χ.). Καθώς εξερευνούν τον απομονωμένο οικισμό, κάνουν μια εκπληκτική ανακάλυψη. Στη φυλή χρησιμοποιούν σιδερένια εργαλεία και όπλα.

Πώς έφτασε το μέταλλο στους Inuit, σ' ένα τόσο απόμακρο μέρος; Δεν υπάρχουν ορυχεία ή γνωστά κοιτάσματα σιδήρου στη Γροιλανδία κι η φυλή επιμένει ότι δεν έκανε ποτέ εμπόριο με ξένους. Είναι τόσο αποκομμένοι, που δεν έχουν επαφή με τον έξω κόσμο. Διευκρινίζουν όμως, ότι εγκαταστάθηκαν εκεί πριν από πολλά χρόνια, προκειμένου να εκμεταλλεύονται μια κοντινή πηγή σιδήρου. Περίγραψαν μάλιστα την τοποθεσία, αλλά οι άσχημες καιρικές συνθήκες κι η παγωμένη θάλασσα εμπόδισαν τις περαιτέρω έρευνες από τον Ross.

Ο Ross υπέθεσε σωστά, ότι τα μεγάλα σιδερένια πετρώματα που περιγράφονταν από τους Inuit ήταν μετεωρίτες, αγόρασε μάλιστα και διάφορα εργαλεία με λεπίδες από μετεωριτικό σίδερο, τα οποία πήρε μαζί του ως δείγμα κατά την επιστροφή του στην Αγγλία.

Όταν διαδόθηκε η είδηση της παράξενης ανακάλυψης, άλλες πέντε αποστολές προσπάθησαν να εντοπίσουν την πηγή του μετάλλου από το 1818 έως το 1883. Απέτυχαν όμως όλες τους. Βρήκαν σίδηρο κοντά στην επιφάνεια, κυρίως το νησί Disco, αλλά η χημική του σύσταση διέφερε τελείως από το μέταλλο που είχαν οι Inuit στα εργαλεία τους.

Το 1894 όμως, σχεδόν εβδομήντα χρόνια μετά τον Ross, ο εξερευνητής Robert Peary του αμερικάνικου ναυτικού επισκέφτηκε την περιοχή. Προσέλαβε ντόπιους οδηγούς, που, μέσω εκατοντάδων χιλιομέτρων παγωμένης ερημιάς, τον οδήγησαν σε μια απομονωμένη χερσόνησο στη βορειοδυτική Γροιλανδία.

Το μέταλλο από το οποίο φτιάχνονταν τα όπλα είχε στ΄ αλήθεια προέλθει από άλλο κόσμο. Στην περιοχή υπήρχαν τρεις μεγάλοι μετεωρίτες σιδήρου πολλών τόνων. Ο σίδηρος είχε προέλθει από το Διάστημα.

Ο Peary βρήκε στοιχεία ότι οι μετεωρίτες παρείχαν επί γενιές σίδηρο στις οικογένειες Inuit. Κι όμως, σκέφτηκε αδίστακτα ότι του παρείχαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για γρήγορο κέρδος. Του πήρε τρία χρόνια, προκειμένου να καταφέρει να τους μεταφέρει στη Νέα Υόρκη. Η διαδικασία απαίτησε την κατασκευή και μιας μικρής σιδηροδρομικής γραμμής. Τελικά, τους πούλησε για 40.000 δολάρια, ποσό ισοδύναμο με πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια σήμερα.

Είναι ίσως η πρώτη φορά, που χρήματα αντάλλαξαν χέρια για μετεωρίτες αυτού του μεγέθους, αποδεικνύοντας ότι οι μετεωρίτες πλέον, σημαίνουν δουλειές με χοντρά λεφτά.

Ο Peary μπροστά από έναν μετεωρίτη των Inuit.

Kομμάτι από μετεωρίτη των Inuit, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ΗΠΑ.

Ο μετεωρικός κρατήρας της Αριζόνας.

Στα επόμενα χρόνια, πολλοί άλλοι κυνηγοί μετεωριτών προσπάθησαν να πετύχουν κι αυτοί κάποια συμφωνία ανάλογη μ΄ εκείνη του ενός εκατομμυρίου του Peary.

Το 1903, ο γεωλόγος Daniel Barringer έδωσε 250.000 δολάρια για έναν κρατήρα 2.600 στρεμμάτων στην έρημο της Αριζόνας. Πίστευε ότι ο κρατήρας ίσως ήταν πηγή ενός μεγάλου κοιτάσματος σιδήρου κι ότι θα έβγαζε εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια από αυτό το υλικό. Είχε υπολογίσει ότι ο μετεωρίτης που άνοιξε τον κρατήρα είχε μάζα εκατό εκατομμυρίων τόνων. Ηλπιζε, ότι ένα μεγάλο τμήμα του παρέμενε θαμμένο κάτω απ΄ τη βάση.

Έκανε ανασκαφές γύρω από τον κρατήρα για χρόνια, έσκαβε σε μεγάλα βάθη κι όμως δεν βρήκε τίποτα.

Σήμερα, οι γεωλόγοι υπολογίζουν, πως ο μετεωρίτης στην πραγματικότητα ήταν τριακόσιες φορές μικρότερος απ΄ ό,τι υπολόγισε ο Barringer κι ότι δεν επιβίωσε από την καταστροφική σύγκρουση με τη Γη. Το σώμα που άνοιξε τον κρατήρα έπεσε στο έδαφος με ταχύτητα δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα. Κατά τη σύγκρουση, υπήρχε τόση πίεση από τον αστεροειδή, που η θερμοκρασία αυξήθηκε πολύ κι όλο αυτό το πράγμα έγινε σκόνη. Παράλληλα, ένα ωστικό κύμα το ώθησε στο έδαφος, ανοίγοντας τον κρατήρα.

Η περιπέτεια του Barringer μπορεί να είχε άδοξο τέλος, μα οι γεωλόγοι πιστεύουν πως αξίζει το κυνήγι της ιδέας του για εξόρυξη μετάλλου από διαστημικές πέτρες.

Το υλικό από μετεωρίτες είναι πολύ σημαντικό, γιατί είναι πλούσιο σε πόρους που είναι δυσεύρετοι στη Γη. Αυτοί οι πόροι μπορεί να είναι σπάνια στοιχεία και μέταλλα, όπως πλατίνα, χρυσός και νικέλιο, υλικά που χρησιμοποιούνται πολύ στην καθημερινή μας ζωή. Υπάρχουν στα κινητά μας τηλέφωνα και στους υπολογιστές.

Σήμερα, μερικοί μετεωρίτες αλλάζουν χέρια με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ανά μερικές δεκάδες γραμμάρια. Πολλοί, είναι πλούσιοι σε σπάνια, πολύτιμα μέταλλα.

Τρεις διαφορετικές εικόνες radar του αστεροειδή 2011 UW-158, διαμέτρου 300 μέτρων, που υπολογίζεται ότι αξίζει πέντε τρις δολάρια.

Μα ενώ οι μεταλλοδίφες έψαχναν για διαστημικές πέτρες εδώ στη Γη, κάποιοι ετοιμάζονται να τους αναζητήσουν στο Διάστημα. Υπάρχουν σήμερα πολλές εταιρείες που οργανώνουν σχέδια για το Διάστημα, για εξόρυξη πόρων από διάφορα σημεία του Ηλιακού Συστήματος.

Το 2015, ένας μεγάλος γεωπλήσιος αστεροειδής υπολογίστηκε ότι περιέχει πολύτιμα μέταλλα αξίας πέντε τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Ακόμα κι ένας μικρός αστεροειδής μπορεί να περιέχει μέταλλα κι υλικά αξίας εκατομμυρίων αν όχι δισεκατομμυρίων.

Η ανθρωπότητα είναι έτοιμη για μια διαστημική χρυσοθηρία. Κι όλα ξεκίνησαν από μια τυχαία ανακάλυψη στη Γροιλανδία πριν από διακόσια χρόνια.

Όταν θα μπορούμε να εξάγουμε και να μαζεύουμε πόρους από το Διάστημα, θα είναι η αρχή της βιομηχανοποίησης του τελευταίου συνόρου. Όλος αυτός ο πλούτος εκεί έξω μας περιμένει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να... πάμε και να τον πάρουμε.

ΠΗΓΗ: https://www.freeinquiry.gr/articles/erevnes/diastimiki-xrysothiria/4741.html