Το μνημείο της Ζαγορίσιας Γυναίκας της Πίνδου στέκει στην είσοδο του καταπράσινου κάμπου των Ασπραγγέλων

Όπως φανερώνει το όνομά του, είναι αφιερωμένο στη μνήμη των γυναικών του Ζαγορίου. Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε και τοποθετήθηκε στην κορυφή του λόφου μισό αιώνα μετά το έπος του ’40, το 1993. Είναι έργο του Θεσσαλού γλύπτη Γιώργου Καλακαλλά και το ύψος του φτάνει τα 6 μέτρα, ενώ το βάρος του είναι 1,7 τόνοι.

Η Ζαγορίσια Γυναίκα συμβολίζει την αυταπάρνηση και την γενναιότητα των ντόπιων γυναικών του Ζαγορίου, που βρέθηκαν στο πλευρό των φαντάρων για να εμποδίσουν την ιταλική εισβολή το φθινόπωρο του 1940.

Το σχέδιο των Ιταλών του Μουσολίνι να φτάσουν στο Μέτσοβο μέσω της κοιλάδας του Αώου, στο Ανατολικό Ζαγόρι, ανετράπη λόγω της αποτελεσματικής στρατιωτικής άμυνας αλλά και της προετοιμασίας του τοπικού πληθυσμού που είχε σπεύσει να δημιουργήσει οχυρωματικά έργα με προσωπική εργασία. Τον Νοέμβριο, οι Έλληνες στρατιώτες οχυρώθηκαν και πολεμούσαν στη περιοχή του Βρυσοχωριού.

Το χωριό απείχε από τα Γιάννενα περίπου 80 χιλιόμετρα και ο οδικός άξονας, την εποχή εκείνη, σταματούσε στη μέση της διαδρομής. Όσο οι βδομάδες περνούσαν όμως, ο ανεφοδιασμός γινόταν όλο και πιο δύσκολος. Από εκεί έως το πεδίο των μαχών η μεταφορά των πυρομαχικών και αλλά και των υπολοίπων απαιτούμενων υλικών, γινόταν μέσω ενός παλιού μονοπατιού για τα ζώα.

Ο ελληνικός στρατός είχε επιτάξει τα άλογα της περιοχής και η μεταφορά γινόταν μόνο με όσα γερασμένα είχαν απομείνει στους κατοίκους και με τα γαϊδουράκια. Τα ζώα ήταν ελάχιστα και δυσκίνητα και δεν επαρκούσαν. Τότε, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση οι γυναίκες. Ξεκίνησαν να φορτώνονται οι ίδιες τα εφόδια για να τα μεταφέρουν στις κακοτράχηλες πλαγιές.

Ηρωική συμβολή

Οι καιρικές συνθήκες στα βουνά της Πίνδου τον Δεκέμβρη δεν βοηθούσαν. Ο ανταποκριτής Παύλος Παλαιολόγος μετέδιδε στο “Ελεύθερον Βήμα” ότι το χιόνι έφτανε το 1,5 μέτρο. Ούτε αυτό όμως πτόησε τις γυναίκες του Ζαγορίου.

Εκατοντάδες κορίτσια, νέες και γριές, σχημάτιζαν φάλαγγες και σκαρφάλωναν σε υψόμετρο άνω των 2.000 μέτρων. Στην επιστροφή, που δεν κουβαλούσαν τα εφόδια, μετέφεραν τους τραυματίες. Η συμβολή τους ήταν καθοριστική. Τα ρούχα, τα τρόφιμα και τα πυρομαχικά έφταναν εγκαίρως, με αποτέλεσμα οι στρατιώτες να μπορούν να “κρατήσουν”. Έτσι, η μάχη της Πίνδου και μετέπειτα η μάχη της Λάκκας του Αώου κερδήθηκαν.

ΠΗΓΗ: https://www.mixanitouxronou.gr/i-zagorisia-gynaika-tis-pindoy/