Μπλε πίθηκοι στο Ακρωτήρι, Σαντορίνη

  

Αρχαίες τοιχογραφίες όπως αυτή των πιθήκων στη Σαντορίνη υποδηλώνουν ότι η Ευρώπη και η Νότια Ασία είχαν εμπορικούς δεσμούς πριν από 3.600 χρόνια.

Οι μπλε μαϊμούδες ζωγραφισμένες στους τοίχους του Ακρωτηρίου στο ελληνικό νησί της Σαντορίνης είναι μεταξύ πολλών ζώων που βρέθηκαν στις τοιχογραφίες αυτής της πόλης 3.600 ετών. Οι ιστορικοί έχουν μελετήσει τις τοιχογραφίες για δεκαετίες από τότε που ανακαλύφθηκαν τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 στο νησί, που κάποτε ήταν γνωστό ως Θήρα. Αλλά όταν εμείς και μια ομάδα άλλων πρωτευτολόγων εξετάσαμε πρόσφατα τους πίνακες, συνειδητοποιήσαμε ότι οι πίθηκοι μπορούσαν να δώσουν μια ένδειξη ότι ο κόσμος της Εποχής του Χαλκού ήταν πολύ πιο παγκοσμιοποιημένος από ότι πιστεύαμε έως σήμερα.

Οι αρχαιολόγοι είχαν υποθέσει ότι οι πίθηκοι ήταν ένα αφρικανικό είδος, με το οποίο οι Αιγαίοι που έχτισαν το Ακρωτήρι πιθανότατα ήρθαν σε επαφή μέσω εμπορικών δεσμών με την Αίγυπτο. Αλλά πιστεύουμε ότι οι πίνακες απεικονίζουν πραγματικά τους Hanuman langurs, ένα είδος από την ινδική υποήπειρο. Αυτό υποδηλώνει ότι οι Αιγαίοι, που ήρθαν από την Κρήτη και τα νησιά των Κυκλάδων στο Αιγαίο Πέλαγος, μπορεί να είχαν εμπορικούς δρόμους που έφταναν πάνω από 2.500 μίλια μακριά.Οι τοιχογραφίες του Ακρωτηρίου διατηρήθηκαν από στάχτη από ένα ηφαίστειο που κατέστρεψε την πόλη κάποια στιγμή τον 16ο ή 15ο αιώνα π.Χ. και προσφέρουν μια απίστευτη εικόνα ενός πρώιμου πολιτισμού στην Ευρώπη. Δεν μπορέσαμε να μεταφράσουμε την παλαιότερη αιγαιοπελαγίτικη γραφή, αλλά οι πίνακες δείχνουν πόσο ανεπτυγμένη ήταν η κοινωνία, η οικονομία και ο πολιτισμός αυτών των ανθρώπων.

Μεγάλο μέρος της ζωικής τέχνης αυτής της περιόδου γενικεύεται, πράγμα που σημαίνει ότι είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε με σιγουριά μεμονωμένα είδη. Στην περίπτωση των πιθήκων, επίσης δεν έχουμε φυσικά υπολείμματα από οικισμούς του Αιγαίου για να παρέχουμε επιπλέον στοιχεία για το ποια είδη απεικονίζονται.

Ο λόγος για τον οποίο οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί τέχνης υπέθεσαν ότι ήρθαν από την Αίγυπτο είναι επειδή αυτή ήταν η πλησιέστερη τοποθεσία με πληθυσμό αυτόχθονων πιθήκων που είχε γνωστούς εμπορικούς δεσμούς με το Αιγαίο. Ως αποτέλεσμα, οι πίθηκοι του Ακρωτηρίου έχουν αναγνωριστεί ποικιλοτρόπως ως μπαμπουίνοι, μαϊμούδες και όλα τα αφρικανικά είδη που ζουν σε μια ευρεία περιοχή.Η Marie Pareja αποφάσισε να ακολουθήσει μια διαφορετική προσέγγιση, συγκεντρώνοντας μια ομάδα πρωτευτολόγων που μελετούν πιθήκους, και λεμούριους, συμπεριλαμβανομένου του διάσημου ταξινομικού εικονογράφου Stephen Nash. Μαζί, εξετάσαμε φωτογραφίες της τέχνης και συζητήσαμε τα ζώα που απεικονίζονται, λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο το χρώμα και το μοτίβο της γούνας, αλλά και το μέγεθος του σώματος, τις αναλογίες των άκρων, τις στάσεις καθιστή και όρθιας στάσης και τη θέση της ουράς. Ενώ όλοι συμφωνήσαμε ότι ορισμένα από τα ζώα που απεικονίζονται ήταν μπαμπουίνοι, όπως πιστεύαμε προηγουμένως, αρχίσαμε να συζητάμε για την αναγνώριση των ζώων από μια συγκεκριμένη σκηνή.

Αναγνώριση των πιθήκων

Οι πίθηκοι στους πίνακες είναι γκρι-μπλε. Όμως, παρόλο που μερικοί ζωντανοί πίθηκοι έχουν μικρά μπαλώματα μπλε δέρμα - το μπλε στο πρόσωπο ενός μανδριλιού, για παράδειγμα - κανένας δεν έχει μπλε γούνα. Υπάρχει ένας αφρικανικός πίθηκος του δάσους που ονομάζεται μπλε πίθηκος, αλλά είναι κυρίως λαδί ή σκούρο γκρι και τα σχέδια του προσώπου δεν ταιριάζουν με αυτά των έργων ζωγραφικής. Χρειάστηκε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε άλλα χαρακτηριστικά για να τα αναγνωρίσουμε.

Αρχικά πίστευαν ότι ήταν βερβέδες ή γρίλιες, μικροί πίθηκοι βάρους μεταξύ 3 κιλών και 8 κιλών (περίπου στο μέγεθος μιας οικιακής γάτας) που βρίσκονται στις σαβάνες της βόρειας και ανατολικής Αφρικής. Παρά την ασημί λευκή γούνα τους, έχουν επίσης σκουρόχρωμα χέρια και πόδια και μια συνολική εμφάνιση που ταιριάζει με τις απεικονίσεις στους πίνακες.

Ωστόσο, τα Hanuman langurs, τα οποία ζυγίζουν περισσότερο από 11 kg έως 18 kg, έχουν παρόμοια εμφάνιση. Επίσης κινούνται αρκετά διαφορετικά, και αυτό ήταν κρίσιμο για την ταύτιση.

Και τα δύο πρωτεύοντα ζουν κυρίως στο έδαφος (σε αντίθεση με τα δέντρα) και έχουν μακριά άκρα και ουρές. Αλλά τα λάγκουρα τείνουν να μεταφέρουν την ουρά τους προς τα πάνω, σε σχήμα S ή C ή καμπυλωτές προς το κεφάλι, ενώ οι βερβέδες μεταφέρουν την ουρά τους σε ευθεία γραμμή ή με τόξο προς τα κάτω. Αυτή η θέση της ουράς, που επαναλήφθηκε σε πολλές εικόνες, ήταν ένας βασικός παράγοντας για την αναγνώριση των πιθήκων ως Hanuman langurs.

Διεθνείς σύνδεσμοι

Γνωρίζουμε από αρχαιολογικά στοιχεία ότι οι λαοί του Αιγαίου είχαν πρόσβαση σε ορυκτά όπως ο κασσίτερος, το λάπις λάζουλι και το καρνεόλιο που προέρχονταν πέρα από τα βουνά Ζάγκρος στα δυτικά σύνορα του σύγχρονου Ιράν. Αλλά η καλλιτεχνική λεπτομέρεια των πινάκων του Ακρωτηρίου, σε σύγκριση με άλλους πιθήκους τέχνης της περιόδου, υποδηλώνει ότι οι καλλιτέχνες είχαν δει ζωντανά τα ζώα, ίσως ενώ ταξίδευαν στο εξωτερικό.

Είναι κατανοητό ότι οι παλαιότεροι μελετητές νόμιζαν ότι οι πίθηκοι ήταν Αφρικανοί, καθώς οι σχέσεις μεταξύ του Αιγαίου και της Αιγύπτου ήταν ήδη γνωστές και υποστηριζόταν από αρχαιολογικά στοιχεία. Αν περιμένετε να βρείτε έναν αφρικανικό πίθηκο, θα κοιτάξετε μόνο τα αφρικανικά ζώα για πιθανές εξηγήσεις. Αλλά ως πρωτευματολόγοι, μπορέσαμε να φέρουμε μια νέα ματιά στα στοιχεία χωρίς προκαταλήψεις για αρχαίους λαούς ή εμπορικούς δρόμους και να εξετάσουμε τα είδη που ζουν πιο μακριά

Αυτή η μελέτη είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της σημασίας της συνεργασίας ακαδημαϊκών από διαφορετικούς κλάδους. Χωρίς την τεχνογνωσία των πρωτευτολόγων, μπορεί να μην ήταν δυνατό να αναγνωριστούν με σιγουριά αυτά τα ζώα. Αντίθετα, οι πρωτεύοντες μπορεί να μην έχουν εξετάσει αυτές τις αρχαίες αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-πρωτεύοντος χωρίς την προτροπή των αρχαιολόγων

Η Tracie McKinney είναι Ανώτερη Λέκτορας στην Ανθρώπινη Βιολογία, στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Ουαλίας. Η Marie Nicole Pareja Cummings είναι Σύμβουλος Υπότροφος, Μουσείο Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.

ΠΗΓΗ: http://www.tapantareinews.gr/2021/11/blog-post_36.html