Πρωτοχρονιά 1915

Ωθούμενοι από μια κοινή σκέψη –έχουμε κι οι δυο παιδιά– ξεκινήσαμε με το φίλο μου από το καφενείο που εκαθήμεθα για να περιέλθωμε τα δυο τρία καταστήματα της αγοράς μας, όπου πουλούνε πρωτοχρονιάτικα παιχνίδια. Τα γυρίσαμε σχεδόν όλα χωρίς να βρούμε εκείνο που εγυρεύαμε, χωρίς να πούμε ο ένας στον άλλο το τι. 

Είδαμε, ωστόσο, αρκετά πράγματα συνηθισμένα. Κούκλες με βαμμένα μάγουλα και μαλλιά αχυρένια, πιερότους με σκουφιά στο κεφάλι των που όταν τους πατείς την κοιλιά χτυπούνε τα τάσια που είναι καρφωμένα στις παλάμες των· κουτιά με μουσικές, τόπια λαστιχένια, σιδηροδρόμους, πού και πού κανένα αθώο ταμπούρλο και κανένα μολυβένιο σπαθί ή τουφεκάκι τενεκεδένιο. Μα γυρεύαμε άλλο πράγμα.

Αυτά όλα τα παιχνίδια είναι συνηθισμένα. Είναι παλαιών χρόνων παιχνίδια. Τώρα η ανθρωπότης ήλλαξε και πρέπει τα παιδιά μας να παρακολουθήσουν την εποχή τους, μου είπε σοβαρά ο φίλος μου.

Χωρίς άλλο απήντησα εξίσου σοβαρά. Αγοράζοντας απ’ αυτά τα παιχνίδια για να τα προσφέρομε στα παιδιά μας κινδυνεύομε να τα κάμομε ουτοπιστάς και ιδεολόγους, να ετοιμάσομε θύματα για τους πιο πρακτικούς.

Τι θα ήθελες λοιπόν ν’ αγοράσεις για το παιδί σου; μου είπε ο φίλος μου.

Εγώ; μα κανένα υποβρύχιον ή τουλάχιστον καμιά τορπίλα, ας ήτο κι από τενεκέ. Κι εσύ;

Εγώ ορισμένως θα ήθελα κανένα γερμανικό κανόνι των 42 αφού των 43 1/2 των αγγλογάλλων είναι ακόμη πολύ καινούρια εφεύρεσις για να περάσει και στην παιδική βιομηχανία. Μου φαίνεται όμως πως οι κ. κ. καταστηματάρχαι μας μπορούσαν να προμηθευθούν από το Βερολίνον μερικά κανόνια των 42. Δεν είν’ έτσι;

Είναι οπισθοδρομικοί, θα είναι πάντα οπισθοδρομικοί άνθρωποι οι Έλληνες καταστηματάρχαι. Δεν παρακολουθούν την εποχή των. Ή μάλλον τρέχουν πίσω της κουτσαίνοντας, ενώ εκείνη τρέχει φτερωτή.

Αγγελος Σημηριώτης, εφημερίδα "Λέσβος", Πρωτοχρονιά 1915

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΗΜΗΡΙΩΤΗΣ(1870-1944): Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία, την πεζογραφία, το θέατρο και τη λογοτεχνική μετάφραση.  Από το Δικελί της Μικράς Ασίας. Η οικογένεια του μετακόμισε στη Μυτιλήνη, όπου ο Άγγελος παρακολούθησε τα μαθήματα της βασικής και της Μέσης εκπαιδεύσεως, ενώ τα έτη 1882-83 σπούδασε στην Εμπορική σχολή της Χάλκης. Μετά την αποφοίτηση του επέστρεψε στη Μυτιλήνη, όπου έμεινε ως το 1888 και στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών έως το 1893, δίχως να ολοκληρώσει τα μαθήματα της. Το 1893 παρακολούθησε μαθήματα ως επισκέπτης στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, και στη συνέχεια από το 1884 έως το 1886 πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές φιλολογίας, φιλοσοφίας και ιατρικής στο Παρίσι και στη Μασσαλία.

Εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών στην Ευαγγελική Σχολή και στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο Σμύρνης. Στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, όπου εξέδωσε το περιοδικό Άτλας, και λίγο αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπήρξε αρχισυντάκτης της εφημερίδας Κωνσταντινούπολις και ανταποκριτής του περιοδικού Κόσμος. Ίδρυσε επίσης την εφημερίδα Ανατολή της Σμύρνης. Στη συνέχεια και ως το 1919 έζησε στη Μυτιλήνη, εργαζόμενος ως καθηγητής γαλλικών στο Γυμνάσιο του νησιού και ως αρχισυντάκτης του περιοδικού Λέσβος. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή έφυγε από τη Σμύρνη για την Αθήνα, όπου εργάστηκε στο Δ΄ Γυμνάσιο.  Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά Αμάλθεια (Σμύρνη), Παναθήναια, Νέα Εστία, Κύκλος και την εφημερίδα Ελεύθερος Λόγος.

ΠΗΓΗ: http://www.tapantareinews.gr/2021/12/1915.html