Η άγνωστη μονομαχία του Αναστασίου Ροδίου με διάσημο Γάλλο ξιφομάχο στο Ναύπλιο

Ο Αναστάσιος Ρόδιος ή Ροδίτης, γεννήθηκε στο νησί της Ρόδου στα 1804 μΧ. Σε μικρή ηλικία έφυγε οικογενειακώς για το Ναύπλιο, όπου υπήρχε μεγάλη ροδίτικη παροικία . Είχε ενταχθεί στους κόλπους της Φιλικής Εταιρείας.

Με το ξεκίνημα της Επανάστασης ενσωματώθηκε στον τακτικό Ελληνικό στρατό και πήρε μέρος στις σημαντικές για την απελευθέρωση του γένους μάχες της Τριπoλιτσάς , των Μύλων, της Καρύστου, του Χαϊδαρίου, των Θηβών, του φρουρίου Αθηνών και την πολιορκία της Χίου. Έφθασε μέχρι τον βαθμό του Συνταγματάρχη. Χαρακτηριζόταν για την γενναιότητα του και για την δεινότητα του στην ξιφομαχία.

Το έτος 1830 μΧ έφθασε στην πόλη του Ναυπλίου ένας διάσημος Γάλλος ξιφομάχος. Αμέσως μετά την άφιξη του άρχισε να καλεί με έντυπες προσκλήσεις-που τοιχοκολλούσε μέχρι και σε δημόσια κτήρια – αλλά και με κήρυκες όποιον κάτοικο της πόλης επιθυμούσε να αγωνιστεί μαζί του. Ακολουθούσε αυτή την τακτική για μέρες αλλά κανείς δεν ανταποκρινόταν στην πρόσκληση-πρόκληση του. Προφανώς η φήμη που τον συνόδευε καθώς και τα επιτεύγματα του αποθάρρυναν όποιον είχε γνώσεις και ικανότητες ξιφομαχίας.

Ο Αναστάσιος θεωρώντας προσβολή για ολόκληρο το γένος την στάση του Γάλλου αποφάσισε να μην αφήσει αναπάντητη την πρόκληση. Δήλωσε λοιπόν και μάλιστα ενυπογράφως ότι ο ίδιος θα προσέλθει σε μονομαχία με το Γάλλο.

Μόλις το πληροφορήθηκε αυτό η αδελφή του φόβος την κυρίευσε για τη ζωή του αδελφού της. Άρχισε να σκέπτεται τι μπορεί να κάνει για να αποτρέψει αυτή την μονομαχία. Αποφάσισε λοιπόν ως έσχατη λύση να καταφύγει στον συμπατριώτη της Παναγιώτη Ρόδιο που τύχαινε εκείνη την περίοδο να κατέχει το αξίωμα του Υπουργού των Στρατιωτικών της χώρας. Με δάκρυα στα μάτια του ζήτησε να μεσολαβήσει και να προσπαθήσει να πείσει τον αδελφό της να μην προχωρήσει στο επικίνδυνο εγχείρημα.

Πράγματι ο Υπουργός κάλεσε τον Αναστάσιο στο γραφείο του. Προσπάθησε να τον μεταπείσει αναφέροντας του πως θα κινδύνευε σοβαρά η ζωή του και πως δεν ήταν πρέπον και αναγκαίο να εμπλακεί σε κάτι τέτοιο. Εκείνος όμως παρέμεινε αμετάπειστος.

«Έδωσα τον λόγο μου ως Έλληνας αξιωματικός και ως Ρόδιος και σκοπεύω να τον κρατήσω»

ήταν η αφοπλιστική του απάντηση στον συμπατριώτη του Υπουργό, ο οποίος βλέποντας την επιμονή του αξιωματικού αλλά και το δίκαιο της απάντησης ,του έδωσε συγχαρητήρια για το θάρρος και την γενναιότητα του. Του ευχήθηκε καλή επιτυχία αλλά του έδωσε και κάποιες συμβουλές για το τι έπρεπε να κάνει την ώρα του αγώνα μιας και ο ίδιος ήταν επίσης πολύ καλός χειριστής του ξίφους.

Την Κυριακή ο λαός του Ναυπλίου προσήλθε στην κεντρική πλατεία της πόλης για να παρακολουθήσει ένα ασύνηθες θέαμα. Ο Γάλλος ξιφομάχος ακολούθησε από την αρχή επιθετική τακτική έναντι του αντιπάλου προσπαθώντας να τον πληγώσει, έχοντας ίσως υπερβολική αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του.

Πίστευε πως θα έβγαζε γρήγορα εκτός μάχης τον Αναστάσιο ο οποίος αμυνόμενος απέκρουε όλες τις επιθέσεις. Και κάποια στιγμή συνέβη το αναπάντεχο : ο Ρόδιος ξιφομάχος βλέποντας τον Γάλλο κουρασμένο του κατάφερε διαμπερές και σοβαρό τραύμα κάτω από την δεξιά ωμοπλάτη. Εκείνος στάθηκε αδύνατον να συνεχίσει και παραδέχθηκε την ήττα του.

Τότε οι κάτοικοι του Ναυπλίου πανηγυρίζοντας και μεθυσμένοι από την μεγάλη νίκη σήκωσαν τον Αναστάσιο στα χέρια και τον περιέφεραν σε κάθε δρόμο και στενό της πόλης τους ως νέο Διαγόρα. Σύσσωμος ο Ελληνικός τύπος εξήρε με υπερηφάνεια το γεγονός πλέκοντας εγκώμια για το νεαρό Ρόδιο.

Αλλά και ο απλός κόσμος έφτιαξε αυτοσχέδια σατυρικά τραγουδάκια τα οποία τραγουδούσε για μέρες κάτω από το ξενοδοχείο που έμενε ο ηττημένος Γάλλος ξιφομάχος. Ένα τέτοιο είναι και το παρακάτω:

Σαν δεν ήξερες Φραντζέζε

να παλέψεις με σπαθί

τι εκόλλας τα χαρτιά

στα σοκκάκια τα πλατιά;

Σαν δεν ήξερες να φας τα μακαρόνια

τι έξυνες πολύ τυρί;

την κακή σου την ψυχρή…

Στην συνέχεια ο Αναστάσιος όντας φρούραρχος στο Παλαμήδι έγινε πρωταγωνιστής και σε ένα άλλο περιστατικό. Ο Καποδίστριας, προσπαθώντας να προστατεύσει την αποτελεσματικότητα και το κύρος της κεντρικής διοίκησης, βρέθηκε απέναντι στις παραδοσιακές τοπικές εξουσίες. Ξέσπασαν ταραχές σε ολόκληρη της επικράτεια. Σ’ αυτό το κλίμα της γενικευμένης σύρραξης, σημειώνει ο Νικόλαος Σπηλιάδης στα απομνημονεύματα του, «ο Μαυροκορδάτος και οι μετ’ αυτού» προσπάθησαν να προσεγγίζουν τη φρουρά του Παλαμηδιού και τον φρούραρχο Αναστάσιο Ροδίτη.

Στον τελευταίο «ο Μιαούλης έστειλε τον Μακρυγιάννην και τον προσεκάλεσεν[…] να τον λαλήση […]. Τον είπεν ότι ήθελε τον δώσει τρεις χιλιάδας διστήλων δια την φρουράν του Παλαμηδίου, αν εδέχοντο εις αυτό έξη-οκτώ Υδραίους». Ο Ροδίτης, ανέφερε την πρόταση στον συντοπίτη του υπουργό στρατιωτικών, Παναγιώτη Ρόδιο, που ενημέρωσε τον Καποδίστρια. Ο κυβερνήτης είπε στον φρούραρχο να πάρει τα χρήματα ,να δεχθεί εντός του Παλαμηδίου τούς Υδραίους και να τους συλλάβει κατόπιν.

Έτσι χάρη στον Αναστάσιο η προσπάθεια κατάληψης του Παλαμηδίου απέτυχε όπως και η εξέγερση κατά του Καποδίστρια , οποίος βέβαια λίγο καιρό αργότερα θα δολοφονηθεί. Ο Αναστάσιος Ρόδιος παρέμεινε στο Ναύπλιο όπου πέθανε σε ηλικία 50 ετών το 1854.

ΠΗΓΗ: cognoscoteam