ΜΙΧΑΗΛ Β’ , Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ – Ο Λέων παρακάλεσε τον γιγαντόσωμο άνδρα να του χαρίσει τη ζωή

Ο Μιχαήλ Β’ ο Τραυλός ήταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (820-829). Το προσωνύμιο οφείλετο στο γεγονός ότι τραύλιζε. Γεννήθηκε από φτωχούς γονείς στο Αμόριο της άνω Φρυγίας και παρέμεινε αμόρφωτος. Παρα ταύτα κατάφερε να ανέλθει σε στρατιωτικά αξιώματα και να φθάσει να γίνει διοικητής μεγάλων στρατιωτικών μονάδων.

Ο Μιχαήλ από το Αμόριο ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο, ύστερα από την οργάνωση μιας συνωμοσίας, πού είχε ως αποτέλεσμα την δολοφονία του αυτοκράτορα Λέοντα Αρμενίου.

Ο Μιχαήλ φυλακίστηκε σιδηροδέσμιος στο παλάτι, ώστε να εκτελεστεί αμέσως μετά τα Χριστούγεννα.

Ο αυτοκράτορας εκείνο το βράδυ ήταν πολύ ανήσυχος και αδυνατούσε να κοιμηθεί, καθώς φοβίες, προκαταλήψεις, προαισθήματα και αναμνήσεις ταλάνιζαν την σκέψη του. Τα ερωτηματικά για το εάν θα έπρεπε να έχει αναβάλει την ποινή και η ανησυχία για το αν φυλασσόταν καλά ο Μιχαήλ, ώθησαν τον Λέοντα να επισκεφθεί ο ίδιος το κελί του κρατούμενου.

Περνώντας με ταχύτητα τους δαιδαλώδεις διαδρόμους του παλατιού, ο αυτοκράτορας έφτασε στο κελί του κατάδικου.

Εκεί όμως τον περίμενε ένα παράξενο και ενοχλητικό θέαμα, που προκάλεσε την δικαιολογημένη οργή του.

Ο καταδικασμένος σε θάνατο στην πυρά Μιχαήλ κοιμόταν ήσυχα στο κρεβάτι του δεσμοφύλακα, ενώ ο τελευταίος ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα. Η ηρεμία του Μιχαήλ προκάλεσε αίσθηση στον αυτοκράτορα, ο οποίος αναρωτήθηκε πως ήταν δυνατό να κοιμάται τόσο βαριά ένας μελλοθάνατος.

Αυτό που δεν γνώριζε ο Λέων, ήταν πως κάτω από το κρεβάτι κρυβόταν ένα μικρό παιδί. Ο νεαρός ευνούχος, ο οποίος ήταν υπηρέτης του Μιχαήλ ή του δεσμοφύλακα, ακούγοντας τον Λέοντα να πλησιάζει, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Τον αυτοκράτορα τον αναγνώρισε, καθώς δεν μπορούσε να δει το πρόσωπο του, από τις πορφυρές του μπότες, τις οποίες μόνο ο βασιλιάς επιτρεπόταν να φοράει.

Εκνευρισμένος ο Λέων από την εύνοια του δεσμοφύλακα προς τον κρατούμενο, έφυγε αθόρυβα, κουνώντας απειλητικά το χέρι προς τον δεσμοφύλακα. Αμέσως μετά την αποχώρηση του αυτοκράτορα, ο νεαρός ευνούχος ξύπνησε τους δύο άνδρες, εξιστορώντας τους τι είχε συμβεί. Κατανοώντας τότε ο δεσμοφύλακας ότι και η δική του ζωή βρισκόταν σε κίνδυνο, δέχτηκε να συνεργαστεί με τον Μιχαήλ. Η συνεργασία τους κατέληξε σε ένα σχέδιο, το οποίο τέθηκε άμεσα σε εφαρμογή.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΛΕΟΝΤΑ ΑΡΜΕΝΙΟΥ

Την παραμονή των Χριστουγέννων, ο Μιχαήλ ζήτησε από τον αυτοκράτορα να εξομολογηθεί. Ο Λέων έκανε δεκτό το αίτημα του. Ο Παπίας εμπιστεύθηκε τις ετοιμασίες στον Θεόκτιστο. Ο τελευταίος ήταν ευνούχος και μάλλον συνεργάτης του μελλοθάνατου. Μέσω του Θεοκτίστου ο φυλακισμένος έστειλε μήνυμα στους συνενόχους του, πως εάν δεν τον βοηθούσαν να ελευθερωθεί, θα τους κατέδιδε στον αυτοκράτορα.

Η απειλή του Μιχαήλ πέτυχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι απειλούμενοι από τον Μιχαήλ άνδρες, φοβούμενοι την εμπλοκή του ονόματός τους στην υπόθεση, κινήθηκαν με το θάρρος που γεννά η απόγνωση.

Τα χαράματα της επομένης, ανήμερα των Χριστουγέννων, ο Παπίας υποδέχτηκε τους επίδοξους δολοφόνους του αυτοκράτορα. Οι τελευταίοι κατάφεραν να ξεγελάσουν τους φρουρούς έχοντας μεταμφιεστεί σε κληρικούς, και έτσι εισήλθαν στο ναό του Αγίου Στεφάνου. Εξαιτίας του ψύχους που επικρατούσε είχαν καλλυμένα τα πρόσωπά τους και φορούσαν βαριά ρούχα κάτω από τα οποία έκρυψαν τα όπλα τους. Εκμεταλλευόμενοι ακόμα το σκοτάδι, καθώς δεν είχε ακόμη χαράξει, κρύφτηκαν στις σκοτεινές γωνίες του ναού, περιμένοντας να δοθεί το σύνθημα.

Η αρχή του πρώτου ύμνου ήταν το σύνθημα ότι έφτανε ο αυτοκράτορας. Πράγματι ο Λέων εισήλθε στο ναό παίρνοντας την καθιερωμένη του θέση.

Ο Αρμένιος ήταν φιλακόλουθος, παρά τα όσα γράφουν για εκείνον οι εικονολάτρες χρονογράφοι. Μόλις ο αυτοκράτορας άρχισε να συμψάλλει τα τροπάρια της εορτής, οι συνωμότες όρμησαν για να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Λόγω του σκότους που επικρατούσε στο ναό, οι επιτιθέμενοι χτύπησαν έναν κληρικό, ο οποίος είχε το κεφάλι του καλλυμένο λόγω του ψύχους. Ο ατυχής κληρικός παρουσίαζε ομοιότητα με τον αυτοκράτορα στο πρόσωπο και στη σωματική διάπλαση. Τελευταία στιγμή κατάφερε να σώσει τη ζωή του αποκαλύπτοντας το φαλακρό κεφάλι του. Οι διώκτες του Λέοντος δεν άργησαν να αντιληφθούν το λάθος τους και στράφηκαν προς τον αυτοκράτορα.

Ο Λέων στο μεταξύ, έχοντας καταλάβει τι συνέβαινε, εκμεταλλεύθηκε αυτή τη μικρή ανάπαυλα, καταφεύγοντας στο ιερό. Προέβη σε αυτήν τη κίνηση, όχι γιατί πίστευε ότι οι επίδοξοι δολοφόνοι θα σέβονταν την ιερότητα του χώρου, αλλά για να αμυνθεί. Εκεί, καθώς δεν είχε στη διάθεση του κάποιο όπλο, άρπαξε ένα ιερό αντικείμενο. Το αντικείμενο αυτό ήταν ή ο ίδιος ο σταυρός ή η αλυσίδα από το θυμιατήρι ή τέλος κάποιος πολυέλαιος. Όταν αυτό το όπλο ανάγκης διαλύθηκε από τα σπαθιά των εχθρών που τον είχαν περικυκλώσει και στο χέρι του είχε απομείνει ένα άχρηστο απομεινάρι, ο αμυνόμενος στράφηκε προς έναν από τους συνωμότες. Ο συγκεκριμένος ξεχώριζε ανάμεσα στους άλλους για το τεράστιο ανάστημα του. Ο Λέων παρακάλεσε τον γιγαντόσωμο άνδρα να του χαρίσει τη ζωή, αλλά εκείνος που λόγω του μεγέθους του καλούνταν «ένας και μισός», είχε ορκιστεί να αποτελειώσει τον αυτοκράτορα. Με ένα φοβερά δυνατό χτύπημα με το σπαθί του στον ώμο του Λέοντα, όχι μόνο απέκοψε το χέρι από το σώμα, αλλά και το αντικείμενο που βρισκόταν ακόμα στο ακρωτηριασμένο χέρι εκσφενδονίστηκε σε μεγάλη απόσταση στο ναό. Στη συνέχεια ο άτυχος άνδρας καρατομήθηκε και το έγκλημα ολοκληρώθηκε.

Το ακρωτηριασμένο σώμα του Λέοντος σύρθηκε στον ιππόδρομο για να επιδειχθεί στο λαό. Ταυτόχρονα άλλη ομάδα συνωμοτών έσπευσε να ελευθερώσει τον Μιχαήλ από την φυλακή και να τον ανεβάσει σιδηροδέσμιο ακόμα στον θρόνο. Εκεί ο Μιχαήλ δέχτηκε την προσκύνηση των αξιωματούχων.

Υπάρχει βέβαια και ο θρύλος, σύμφωνα με τον οποίο, την ώρα που έγινε το έγκλημα, δηλαδή κάπου στις 4πμ, κάποιοι ναυτικοί πού ταξίδευαν, άκουσαν μια περίεργη φωνή. Το συμβάν αυτό το εξήγησαν ως σημάδι ενός φοβερού γεγονότος.

Ο νεκρός αυτοκράτορας από τον ιππόδρομο φορτώθηκε σε ένα μουλάρι ή άλογο και από εκεί επιβιβάστηκε στο πλοίο με το οποίο θα μεταφέρονταν η οικογένεια του σε ένα μοναχικό και ταπεινό μέρος, στη νήσο Πρώτη. Εκεί περίμενε την οικογένεια μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη. Ο Μιχαήλ έδωσε εντολή να ευνουχιστούν και οι τέσσερις γιοί του τέως αυτοκράτορα. Με αυτό τον τρόπο δεν θα μπορούσαν ποτέ να διεκδικήσουν τον θρόνο, από τον οποίο ο πατέρας τους είχε εκτοπιστεί.

Ο νεότερος Θεοδόσιος πέθανε από την επέμβαση και τάφηκε με τον πατέρα του. Ας σημειωθεί ότι το ίδιο μέτρο είχε λάβει και ο Αρμένιος προς τους γιούς του παραιτηθέντος Μιχαήλ Α’ .

Παρά την βάναυση δολοφονία του Λέοντος και τον ευνουχισμό των τεσσάρων παιδιών του, ο Μιχαήλ υπήρξε διαλλακτικός προς την οικογένεια του Αρμενίου. Τους επέτρεψε να διατηρήσουν μέρος της περιουσίας του Λέοντος. Προχώρησε απλά στον περιορισμό των τριών ευνουχισμένων παιδιών στην νήσο Πρώτη. Η Θεοδοσία και η πεθερά της έζησαν στη μονή των Δεσποτών στη νήσο Χάλκη.

Έτσι έληξε η επταετής βασιλεία του Λέοντα Αρμενίου. Δολοφονήθηκε τόσο άγρια, όσο κανείς άλλος βυζαντινός αυτοκράτορας μέχρι τότε.

ΠΗΓΗ: lecturesbureau

Προκειμένου να μετακινηθεί το ιστολόγιο απο HTTP σε HTTPS πιθανότατα δεν θα λειτουργεί το Disqus για μερικές ώρες, μέχρι να μετακινηθούν αυτόματα όλα τα σχόλια. Μέχρι τότε μπορείτε να μπαίνετε απευθείας στα σχόλια της Ατλαντίδας απο εδώ https://disqus.com/home/forums/apanemo-limani/?l=el