Πώς η Τουρκία εξαφάνισε τον Ελληνισμό από την Ίμβρο και την Τένεδο: Η αδιαφορία της Ελλάδας
Στη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, η Τουρκία προέβαλε το γεωπολιτικό επιχείρημα ότι τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος αποτελούν φυσικά στρατηγικά ερείσματα στο στόμιο του Ελλησπόντου και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να κατέχονται από την Τουρκία. Με αυτόν τον τρόπο το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό κριτήριο υπερίσχυσε του ιστορικού και της δημογραφικής πραγματικότητας, παραμερίζοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των Ελλήνων των δύο νήσων, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες τους. Ενημερωτικώς, το 1923 οι Έλληνες κάτοικοι της Ίμβρου αριθμούσαν περίπου 9.500 (ποσοστό 92%) και της Τενέδου 2.800 (ποσοστό 100%).
Το Nemo’s Garden, αποτελεί έμπνευση του Sergio Gamberini, χημικού μηχανικού και ταυτόχρονα λάτρη του βυθού της θάλασσας και επαγγελματία δύτη από τη Λιγυρία. Βασιλικός, ντομάτες, δυόσμος και άλλα φυτά, περίπου 700 διαφορετικά είδη, φύονται στο υποθαλάσσιο αγρόκτημα που δημιούργησε ο τολμηρός αυτός Ιταλός. Τα θερμοκήπια που έχει δημιουργήσει έχουν κατασκευαστεί από πλέξιγκλας ενώ ο σκελετός τους για να είναι ανθεκτικός είναι από ατσάλι.
Όταν ξεκίνησε ο συλλογισμός πάνω στο ποιο ήταν το σχήμα της Γης, ήταν αρκετά ρεαλιστικό για τους αρχαίους να σκεφτούν ότι αυτή ήταν σαν ένας δίσκος. Για τον Όμηρο, ο δίσκος περιβαλλόταν από τον Ωκεανό και ήταν σκεπασμένος από το κάλυμμα των ουρανών και -κρίνοντας από τα αποσπάσματα των Προσωκρατικών, που μερικές φορές είναι ανακριβή και αντιφατικά, σύμφωνα με τις μαρτυρίες- για τον Θαλή ήταν ένας δίσκος επίπεδος. Για τον Αναξίμανδρο είχε το σχήμα ενός κυλίνδρου και ο Αναξιμένης μιλούσε για μια επίπεδη επιφάνεια περιβαλλόμενη από Ωκεανό, που έπλεε πάνω σε ένα είδος μαξιλαριού πεπιεσμένου αέρα. Μόνο ο Παρμενίδης φαίνεται να είχε διαισθανθεί τη σφαιρικότητα και ο Πυθαγόρας τη θεωρούσε σφαιρική για μυστικομαθηματικούς λόγους.
