Το έργο του Λουκιανού «Περί της Περεγρίνου τελευτής» είναι επιστολή του αρχαίου συγγραφέα σ’ ένα φίλο του όπου καταγράφει τη ζωή και το τέλος μίας από τις πιο περίεργες προσωπικότητες της εποχής του, του φιλοσόφου Περεγρίνου, γνωστός με το προσωνύμιο «Πρωτέας».
Ένας εξερευνητής ανακαλύπτει μια απομονωμένη αρκτική φυλή, που χρησιμοποιεί όπλα κι εργαλεία από σίδηρο. Πώς είναι δυνατόν αυτό, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ορυχείο σιδήρου στη Γροιλανδία; Η απάντηση στο ερώτημα μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα να κατακτήσει άλλους κόσμους. Είναι ένα σημείο καμπής για τον ανθρώπινο πολιτισμό, που μπορεί να αποτελέσει την αρχή της βιομηχανοποίησης του τελευταίου συνόρου.
Μεταξύ της Παραμυθιάς και του Νεκρομαντείου του Αχέροντα στη Θεσπρωτία, εκτείνεται μια πλαγιά σπαρμένη με ερείπια, κειμήλια και κατάλοιπα μίας από τις σπουδαιότερες αρχαίες πόλεις της περιοχής. Πρόκειται για την αρχαία Ελέα, την πρώτη πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας. Η ίδρυσή της τοποθετείται στα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ., σχεδόν 200 χρόνια πριν από τον σχηματισμό της περίφημης πανηπειρωτικής συμμαχίας «Κοινὸν Ἀπειρωτᾶν».
Αφήνοντας κατά μέρος τη μακρινή πιθανότητα η ζωή να έφθασε στη Γη με ένα μετεωρίτη από κάπου αλλού, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτή δημιουργήθηκε από τις όποιες φυσικές και χημικές συνθήκες επικρατούσαν στον πλανήτη κατά τη νεαρή ηλικία του. Η ανακάλυψη αυτών των συνθηκών είναι δύσκολη, κυρίως επειδή η Γη στην οποία ζούμε σήμερα δεν διατηρεί σχεδόν κανένα ίχνος από εκείνη την εποχή.
Το κύριο όργανο του ανθρώπινου νευρικού συστήματος, ο εγκέφαλος, διαχειρίζεται τις περισσότερες από τις δραστηριότητες του οργανισμού μας, ενώ επεξεργάζεται πληροφορίες που λαμβάνονται τόσο από το εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό του σώματος. Ο εγκέφαλος είναι επίσης η έδρα των συναισθημάτων, των γνωστικών ικανοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της σκέψης, της μνήμης (μακροπρόθεσμης και βραχυπρόθεσμης) και της λήψης αποφάσεων.
