Οι τουρίστες απειλούν το ψηλότερο δέντρο στον πλανήτη
Η επίσκεψη πλέον στον «Υπερίωνα» τιμωρείται με πρόστιμο ή φυλάκιση καθώς η τουριστική μανία απειλεί το οικοσύστημα αλλά και το ίδιο το δέντρο.
Η θεωρία των διεθνών σχέσεων αποτελεί, φυσικά, αναπόσπαστο κλάδο της πολιτικής και ως εκ τούτου την αφορούν όλα τα φιλοσοφικά ζητήματα και ερωτήματα της τελευταίας. Ως πράξη, η πολιτική συνδέεται στενά με την ηθική, την δεοντολογία, το πως πρέπει να είναι τα πράγματα και τι ενέργειες πρέπει να γίνουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Από εκεί προκύπτουν οι διαφορές των ιδεολογιών, καθώς άλλη έχει για θεμέλιο λίθο την ελευθερία του ατόμου, άλλη την κοινωνική απελευθέρωση, άλλη την δύναμη του έθνους ή την εξ ίσου κατανομή των πόρων.
Η ιστορία των φυσικών καταστροφών είναι γεμάτη από καταιγίδες, πλημμύρες, ακόμη και αστεροειδείς, αλλά μερικές από τις πιο συναρπαστικές καταστροφές προέρχονται από το εσωτερικό της ίδιας της Γης χάρη στα ηφαίστεια. Εκρήξεις όπως αυτή που έθαψε την Πομπηία στην Ιταλία, προβάλλονται σε περίοπτη θέση στα μαθήματα ιστορίας.
Αίγυπτος 1448 π.Χ. Οι Δέκα Πληγές του Φαραώ ή αλλιώς Πληγές της Αιγύπτου ήταν, σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγηση, δέκα καταστροφικές συμφορές με τις οποίες έπληξε ο Θεός του Ισραήλ τον Φαραώ της Αιγύπτου και το λαό του, καθώς δεν επέτρεπε στον καταπιεσμένο λαό του Ισραήλ να φύγει από την Αίγυπτο ώστε να λατρεύει ελεύθερα το Θεό του.
Οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά μεροληπτικοί όταν ερμηνεύουν πληροφορίες, ανεξάρτητα αν αυτές προκύπτουν από την όραση, την ακοή, την όσφρηση, τη γεύση, την αφή, ή από κάποιον συνδυασμό αυτών των αισθήσεων. Οι ικανότητες της φυσιολογίας μας (ακοή, όραση, όσφρηση κ.λπ.) ποικίλλουν βέβαια από άνθρωπο σε άνθρωπο, όμως οι γνωστικές διεργασίες είναι αυτές που λειτουργούν πρωτίστως ως φίλτρο των αισθήσεών μας. Ο τρόπος μέσα από τον οποίο αναπτύσσουμε το γνωστικό αυτό φίλτρο είναι η διά βίου διαδικασία μάθησης του πώς να καταστούμε μέλη της κοινωνίας μας. Οι κοινωνικοί επιστήμονες αποκαλούν τη διαδικασία αυτή πολιτισμική πρόσκτηση (enculturation) και ανάπτυξη, συχνά διαχωρίζοντας την πρόσκτηση του πολιτισμού από την ανάπτυξη του σώματος. Ωστόσο, ο έντονος αυτός διαχωρισμός αγνοεί τις πραγματικές πολυπλοκότητες, τη βιοπολιτισμική πραγματικότητα της ανθρώπινης κατάστασης.