Η μάχη της Νάρβα (1700): Η Σουηδική υπερδύναμη ταπεινώνει την Ρωσία

Από το 1611 έως το 1721, η Σουηδία ήταν μια μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη, κυρίαρχη στην προσπάθεια ελέγχου της Βαλτικής Θάλασσας και με μια μικρή αριθμητικά, αλλά τρομερή στρατιωτικά δύναμη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, που ονομάζεται Stormaktstiden (Η εποχή της Μεγάλης Δύναμης), η σουηδική αυτοκρατορία κατείχε μια επικράτεια πάνω από το διπλάσιο του μεγέθους των σύγχρονων συνόρων της και μία από τις πιο επιτυχημένες στρατιωτικές δυνάμεις εκείνης της εποχής, αποδεικνύοντας πολλές φορές σε πεδία μάχης.

Μια ξεχασμένη ιστορία

Ακούγοντας από αγρότες   για ένα »μνημείο» κάπου στη Κωπαΐδα, έπειτα από σχετική αναζήτηση και έρευνα, παρουσιάζουμε σήμερα μια μικρή ξεχασμένη ιστορία που διαδραματίστηκε στη περιοχή μας το 1889, κατά τις φάσεις αποξήρανσης της λίμνης   Κωπαΐδας. Σκοπός είναι να αναδείξουμε  »ιστορικά» στοιχεία της περιοχής μας και  να κάνουμε γνωστό, πως άλλα κράτη και συγκροτημένοι οργανισμοί με άλλη κουλτούρα, τιμούν τους εργαζόμενους τους.

Το ζήτημα του Καστελόριζου στις σχέσεις Ιταλίας – Τουρκίας. Από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η πολιτική και οικονομική σημασία του Καστελόριζου για την Ελλάδα είναι προφανής. Το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης (με το Καστελόριζο ή Μεγίστη να είναι το μεγαλύτερο από τα νησιά, με έκταση 9,1 τ. χλμ και μόλις 1,25 ν. μ. από τις τουρκικές ακτές) παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία (όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα) στις 10 Φεβρουαρίου 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων που διαμόρφωνε τις σχέσεις των νικητών Συμμάχων και της ηττημένης Ιταλίας στον μεταπολεμικό κόσμο.

Η “έξοδος” των Ελλήνων της περιοχής του Καρς και ο Νίκος Καζαντζάκης

Πρόσφυγες είχαν καταφύγει στην Ελλάδα και πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μια από τις πιο τραγικές ιστορίες ξεριζωμού  και προσφυγιάς είναι αυτή των ελληνικών πληθυσμών του Καρς, περιοχής του Καυκάσου που σήμερα ανήκει στην Τουρκία (βλ. χάρτη παρακάτω).

Έδινε ψωμί σε 300 οικογένειες: Το βίαιο τέλος του ελληνικού χωριού με τα σπάνια μήλα που το ρούφηξε η γη

Τα χωριά που έχουν εγκαταλειφθεί ή έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία στην ελληνική γεωγραφία και οι ιστορίες τους φέρνουν σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Διότι δεν ακούγεται και το πιο ρεαλιστικό πράγμα του κόσμου να καταπίνει λίγο-λίγο η γη ένα ολόκληρο χωριό και μέσα σε μια μέρα μια φυσική καταστροφή να αλλάζει τελείως τη χωροταξία του, προκαλώντας παράλληλα στην εκκλησία του κλίση (πολύ) μεγαλύτερη απ’ αυτή που έχει ο πύργος της Πίζας.

«Πομερανοί» και «Οίκαδε», η ερμηνεία (Τα πολύκροτα πρωτοσέλιδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ του Γ. Βλάχου και η Μικρασιατική Καταστροφή)

Ο Γεώργιος Βλάχος, ιδρυτής και εκδότης της «Καθημερινής», είχε εξαρχής ταχθεί υπέρ τής με κάποιον συμβιβασμό απεμπλοκής της Ελλάδας από τη Μικρά Ασία, θεωρώντας ότι το εγχείρημα ξεπερνούσε τις δυνατότητες του κράτους και θα αποδεικνυόταν καταστροφικό. Πρώτος μάλιστα, τον Μάρτιο του 1921, παρουσίασε μέσα από τις στήλες της «Κ» την εναλλακτική ιδέα κατάληψης της Κωνσταντινούπολης, ως επιλογή που θα ανέτρεπε τα δεδομένα. Μαθαίνοντας, μάλιστα, ότι ο Ιωάννης Μεταξάς είχε ταυτόσημες απόψεις για το Μικρασιατικό, του ζήτησε να αρθρογραφήσει στην «Κ». Ο Μεταξάς αρνήθηκε, ενώ όπως είναι φυσικό, οι στήλες της εφημερίδας «επιτάχθηκαν», σύμφωνα με τον Βλάχο από το κράτος, για τον μεγάλο αγώνα στον οποίο αποδύθηκε ο Ελληνικός Στρατός μέσα στο 1921. Με τη λήξη των επιχειρήσεων και τις επαφές του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη με την αγγλική κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1921, ελήφθησαν διαβεβαιώσεις ότι στην Ανατολική Θράκη η Ελλάδα θα παρέμενε στη γραμμή της Τσατάλτζας, ενώ στη Μικρά Ασία η Ζώνη των Σεβρών θα αυτονομείτο, ώστε να εξασφαλιστούν κατά τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των ελληνικών πληθυσμών.

Κατασκευή γέφυρας που θα ενώνει Κάλυμνο με Λέρο «βλέπει» η τουρκική εφημερίδα Sozcu

Πρόκειται για παλιό σχέδιο που έμεινε στα χαρτιά, αλλά θυμήθηκε η τουρκική εφημερίδα, αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία σε νησιά του Αιγαίου.