Μικρασιατική Καταστροφή: Πόσοι πρόσφυγες ήρθαν τελικά στην Ελλάδα
Η Ελληνική Στατιστική Αρχή αποτυπώνει με αριθμούς όλα όσα συνέβησαν στη χώρα μας πριν από ακριβώς έναν αιώνα.
Η έκφραση «θα σε τσιμεντώσω» είναι πολύ γνωστή και παραπέμπει στην ελληνική μαφία! Είναι όμως και 100% αληθινή, υπό την έννοια ότι όντως… τσιμέντωναν το θύμα τους. Για να μην γλιτώσει σίγουρα, για να μην τον βρουν. Αυτό ήταν και το τραγικό τέλος του Βασίλη Σούφλα. Ίσως του πιο ψυχρού, στυγερού, αδυσώπητου εκτελεστή ελληνικής μαφίας. Ενός δολοφόνου της διπλανής πόρτας, που δεν είχε σε τίποτα να πατήσει τη σκανδάλη ακόμα και σε γείτονα, ακόμα και σε αυτόν που του κόρναρε στον δρόμο.
Εχουν περάσει εβδομήντα πέντε χρόνια από τότε που ένα μικρό ελληνικό εκστρατευτικό σώμα η ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία (ΕΟΤ) είχε καθοριστική συμβολή στην προσπάθεια των συμμάχων στην απώθηση των Γερμανών από την ιταλική χερσόνησο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιταλική πόλη του Ρίμινι κατελήφθη από τους Ελληνες μαχητές έπειτα από σκληρές μάχες με τις δυνάμεις του Αξονα και η ελληνική σημαία κυμάτισε στο δημαρχείο της πόλης. Η κατάληψη του Ρίμινι δεν απετέλεσε μόνο το έπαθλο του δεκαπενθήμερου σκληρού και αιματηρού αγώνα της Ταξιαρχίας, αλλά επανέφερε την Ελλάδα, δύο χρόνια μετά τη μάχη του (Ελ) Αλαμέιν, στο συμμαχικό στρατόπεδο εξασφαλίζοντάς της το αναγκαίο περιθώριο για την προβολή των θέσεών της και τη διεκδίκηση απαράγραπτων εδαφικών απαιτήσεων στο συνέδριο της ειρήνης που θα ακολουθούσε.
Ο Charles Netter και η Esther Adel Slutsky φεύγουν. Ο πρώτος το 1888 και η δεύτερη δύο χρόνια αργότερα. Η Βίλνα της Πολωνίας (σήμερα Βίλνιους της Λιθουανίας), στην επικράτεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, είναι πλέον κόλαση για τους Εβραίους. Προορισμός τους η Γη της Επαγγελίας. Η Νέα Υόρκη.
Καθημερινῶς εἴχαμε πόλεμο ἀπὸ τὸ μεσημέρι ἕως εἰς τὸ βράδυ, καὶ τὸ βράδυ τοὺς ἐμβάζαμεν μέσα. Ἐσιμώσαμεν τόσο κοντά, ὁποὺ ἐφέραμεν κοσμίτες διὰ νὰ φτιάσουν λαγούμι εἰς τὴν μεγάλη τάπια τῆς Τριπολιτζᾶς. Ἄρχισαν οἱ ζωοτροφίες νὰ ὀλιγοστεύουν στὴν Τριπολιτζά, καὶ ἔδιωχναν τὲς ἑλληνικὲς φαμελιὲς ἀπὸ μέσα διὰ νὰ μὴν τρώγουν τὸν ζαερέ, καὶ ἔτζι εἴχαμεν κάθε ἡμέραν εἴδησιν, τί ἔκαμναν καὶ δὲν ἔκαμναν μέσα οἱ Τοῦρκοι. Τοὺς ἔφερναν εἰς τὸ ὀρδί μου καὶ τοὺς ἐξέταζα. Νερὸ τοὺς ἔλειψε, ἐρρίψαμε φλόμο εἰς τὰ τριγυρινὰ νερά.
Στις 25 Μαΐου 2012, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, διακεκριμένοι δικαστές και νομικοί από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ έκαναν μια δίκη ή μάλλον επανέλαβαν μια δίκη εικοσιπέντε αιώνες μετά από την πραγματική (399 π.Χ). Δικάσθηκε πάλι ο Σωκράτης ή καλύτερα, επανεξετάσθηκε η υπόθεσή του, η οποία και σήμερα ακόμα αποτελεί μνημειώδη, ιστορική αποκάλυψη όσον αφορά στη διαδικασία της απονομής της δικαιοσύνης στην αρχαία Αθήνα και Ελλάδα. Θυμίζουμε ότι ο Σωκράτης αντιμετώπισε τις κατηγορίες ότι δεν σέβεται τους θεούς της πόλης, ότι εισάγει καινά δαιμόνια και ότι διαφθείρει τους νέους. Δικάστηκε από το Δικαστήριο της Ηλιαίας και καταδικάστηκε σε θάνατο.