Καλλίπολη 1915: Ο φονέας 200-300 Τούρκων, ο ξεχασμένος ήρωας

Ο Γουίλιαμ (Μπίλι) Έντουαρτν Σινγκ ήταν κινεζικής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1886 και από νωρίς έδειξε πως ήταν καταπληκτικός σκοπευτής υπερνικώντας και τα ρατσιστικά στερεότυπα της εποχής επιτυγχάνοντας μεγάλες νίκες σε σκοπευτικούς αγώνες. Στις 24 Οκτωβρίου 1914 κατατάχθηκε στο 5ο Σύνταγμα Αυστραλιανού Ελαφρού Ιππικού αφού κατάφερε να πείσει έναν αξιωματικό στρατολογίας να παραβλέψει το γεγονός ότι ο Μπίλι είχε ύψος μόλις 1,65 μ. Με τη έναρξη της εκστρατείας της Καλλίπολης το σύνταγμά του στάλθηκε εκεί ενταγμένο στο Αυστραλιανό Νεοζηλανδικό Σώμα Στρατού (ΑΝΖAC).

Καστελλόριζο

 

Το Καστελλόριζο πριν από την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελούσε το ανατολικότερο σημείο της Ευρώπης και ήταν πάντα σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών, καθώς και μόνιμος στόχος της Τουρκίας. Το νησί μέχρι και στις αρχές του 20 αιώνα ήταν πυκνοκατοικημένο. Οι επαναλαμβανόμενες καταλήψεις του νησιού και οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι άφησαν πίσω τους κατεστραμμένα και λεηλατημένα τα περισσότερα σπίτια, ενώ ανάγκασε τους κατοίκους σε μαζική μετανάστευση. Σήμερα οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους πεντακόσιους. 

Το αρχαιότερο σωζόμενο θέατρο στην ελληνική επικράτεια

Έναν μοναδικό θησαυρό στον ελλαδικό χώρο, αποκαλύπτει η γη της Αττικής και ειδικότερα της Λαυρεωτικής. Πρόκειται για το αρχαίο θέατρο Θορικού, που κτίστηκε στα τέλη της Αρχαϊκής Εποχής (μεταξύ 525- 480 π.Χ.) και θεωρείται το αρχαιότερο σωζόμενο θέατρο στην Ελλάδα! Το εν λόγω θέατρο βρίσκεται σε πλαγιά, λίγο πριν από τη βόρεια είσοδο της πόλης του Λαυρίου και η πρόσβαση σε αυτό είναι εύκολη. Οι κατασκευαστές του εκμεταλλεύτηκαν τη φυσική κλίση του λόφου και ανέπτυξαν σε 21 σειρές, ενώ η χωρητικότητά του φτάνει τους 4.000 θεατές.

Η ιστορική θυσία των προσκόπων στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας

Στις 18 Ιουνίου 1919, οι τσέτες ολοκλήρωναν το έργο της τριήμερης άγριας σφαγής με θύματα πάνω από χίλιους Έλληνες στην περιοχή του Αϊδινίου. Ανάμεσά τους ήταν 31 πρόσκοποι που σφαγιάστηκαν από τους τσέτες, αλλά και δεκάδες άλλα νεαρά μέλη του Σώματος που πρόσφεραν κοινωνικό έργο στην Ιωνία των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

O θαυμασμός της Γερμανίας στις τακτικές του Κεμάλ

 

Οσοι έχουν μελετήσει στοιχειωδώς τη Γερμανία κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θα έχουν παρατηρήσει τη στενή σχέση της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη μετέπειτα Νέα Τουρκία που ίδρυσε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Και όμως, μέχρι σήμερα ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί σε βάθος και με σύστημα με τη σχέση, τη συμμαχία αυτή, τις προεκτάσεις και τα παρεπόμενά της. Ο ιστορικός Stefan Ihrig πράττει ακριβώς αυτό, φέρνοντας στο φως πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τον ιδιαίτερο θαυμασμό των Γερμανών εθνικιστών και βέβαια των ναζί απέναντι στον ίδιο τον Κεμάλ, αλλά και στις γενοκτονικές πολιτικές των Νεότουρκων. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Ατατούρκ και ναζί. Δάσκαλος και μαθητές στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού».

Μαραθώνας 490 π.Χ.: Το μυστήριο του περσικού Ιππικού, γιατί δεν πολέμησε;

Ένα θέμα που έχει κατά κόρο απασχολήσει τους διαφόρους μελετητές της περιώνυμης μάχης του Μαραθώνα, εδώ και αιώνες, αφορά την παρουσία και τη δράση του περσικού ιππικού στη μάχη του Μαραθώνα. Επί του συγκεκριμένου αντικειμένου πολλά έχουν λεχθεί, από το ότι οι Πέρσες δεν είχαν καν ιππικό, μέχρι ότι οι Έλληνες βοηθήθηκαν από κάποιες «μυστικές» δυνάμεις (ομάδα Ε και άλλα φαιδρά). Η πρώτη άποψη ευκόλως καταρρίπτεται διότι ποτέ στην ιστορία των πολέμων οι Πέρσες δεν πολέμησαν χωρίς ιππικό. Η θεωρία επίσης που θέλει τους Έλληνες να εμπλέκονται στον Μαραθώνα μόνο με την περσική οπισθοφυλακή, επίσης δεν φαίνεται να ευσταθεί. Όσον αφορά τις απόψεις τις σχετικές την μυστικιστική επίκληση «μυστικών» ομάδων από τα άστρα ή από τις στοές και τις οπές του εδάφους, αυτές είναι ασόβαρες και παντελώς ατεκμηρίωτες.

Τούρκος διανοούμενος: Ο εκδυτικισμός της Τουρκίας δεν ήταν τίποτε άλλο από το μακιγιάζ μιας παλιάς πόρνης, για να κρύψει την αλήθεια

 

άρθρο του Εργκούν Μπαμπαχάν

Υπάρχουν πολλά κράτη που τρέφουν αισθήματα μίσους απέναντι στη χριστιανική Δύση. Σε μια ευρεία γεωγραφία από το Ιράν έως το Πακιστάν, ο αντι-δυτικισμός κορυφώθηκε, ειδικά με την άνοδο του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Η Τουρκία ενώνεται με μίσος και θυμό με άλλες μουσουλμανικές χώρες, αλλά σε όλο αυτό προστίθεται και μια αίσθηση κατωτερότητας απέναντι στη Δύση, που την καθιστά μοναδική. Η Τουρκία προσπαθεί να σταματήσει την πληγή της ήττας απέναντι στον πολιτισμό της Δύσης, με απύθμενο θράσος που συνοδεύεται από επιθετικότητα.