Η Τουρκία «λεηλατεί» τη Λιβύη: Συμφωνία για κατασκευαστικά έργα ύψους $ 35 δις

Η συμφωνία που υπέγραψαν ο Τούρκος υπουργός Εμπορίου Ρουσάρ Πεκκάν με τον υπουργό Προγραμματισμού της Λιβύης Αλ-Ταχίρ Αλ-Τζουχαϊμί, ανοίγει το δρόμο για νέες επενδύσεις και προσκαλεί τις τουρκικές εταιρείες να αναλάβουν έργα στη χώρα ενώ προβλέπει τεράστιες αποζημιώσεις. Η συμφωνία προβλέπει ότι περίπου 100 τουρκικές εταιρείες, οι οποίες εγκατέλειψαν έργα στη Λιβύη το 2011 λόγω του εμφυλίου πολέμου, μπορούν να γυρίσουν άμεσα και να συνεχίσουν από το σημείο που σταμάτησαν-δίνοντάς τους αποζημίωση για ζημίες που προκλήθηκαν σε μηχανήματα και απώλεια δομικών προϊόντων, μεταξύ άλλων ευεργετημάτων.

Το Ελληνικό πολεμικό Ναυτικό στο Έπος του 1940 

 

Μετά την εκστρατεία στην Μ. Ασία (1922), καταβλήθηκε προσπάθεια ανακαίνισης των περισσότερων πολεμικών μονάδων, τα «Αβέρωφ» και «Έλλη» επισκευάστηκαν στη Γαλλία, τα τέσσερα αντιτορπιλικά στην Αγγλία, ενώ όλα τα υπόλοιπα στην Ελλάδα. Επίσης παραγγέλθηκαν και έξι υποβρύχια στη Γαλλία, από τα οποία αξίζει να σημειωθούν τα «Παπανικολής» και «Κάτσωνης». Τα υπόλοιπα τέσσερα όμοιου τύπου υποβρύχια ήταν τα “Νηρεύς”, “Πρωτεύς”, “Γλαύκος” και “Τρίτων”, τα οποία ναυπηγήθηκαν στην Ναντ, ενώ στις 17 Νοεμβρίου 1930 πραγματοποιήθηκε η ύψωση της ελληνικής σημαίας στη Βρέστη της Γαλλίας.  Η εκπαίδευση των αξιωματικών ενισχυόταν περιοδικά με αγγλικές αποστολές, ενώ η θητεία των κληρωτών ναυτών ορίστηκε σε 18μήνη. Από το 1928, με την πρωθυπουργία του Ε. Βενιζέλου, εμπεδώνεται ο γενικότερος φιλειρηνικός προσανατολισμός της περιόδου, με την οριστική εγκατάλειψη της Μεγάλης Ιδέας και την αισθητή μείωση των δαπανών για την άμυνα.

Η Ελλάδα πρέπει να επιλέξει στρατόπεδο μέσα στην Ευρώπη

Η τεταμένη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αφορά αποκλειστικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Άλλωστε, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, το διεθνές ενδιαφέρον θα ήταν περιορισμένο και θα αποτελούσε το αντικείμενο μιας άνευρης ανταπόκρισης ενός δημοσιογράφου για περιορισμένο αναγνωστικό κοινό. Αντίθετα, τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν τα κείμενα στον ευρωπαϊκό τύπο που περιγράφουν τον Ερντογάν ως ταραξία και υποδεικνύουν την ανάγκη περιορισμού του. Ασφαλώς, οι απόψεις των δημοσιογράφων και τα άρθρα γνώμης δεν χαράσσουν ούτε εφαρμόζουν την εξωτερική πολιτική και τη διπλωματία. Ωστόσο, η συρροή τους είναι δείγματα της ανησυχίας που πλέον καλλιεργείται σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την αναθεωρητική ατζέντα της Άγκυρας που υπερβαίνει την Ανατολική Μεσόγειο.

Τα ελληνικά Levi’s: Το άδοξο τέλος της εταιρίας που έφτιαχνε το διασημότερο παντελόνι στον κόσμο

 

Το θρυλικό 501 δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από το «original», αλλά δεν ήταν made in USA...

Η ιστορία του Ωδείου Ηρώδου Αττικού

Τον 2ο π.Χ. αι. ο βασιλιάς της Περγάμου Ευμένης Β’ δώρισε στους Αθηναίους ένα κτίριο για τις ανάγκες των παραστάσεων του Διονυσιακού θεάτρου. Επρόκειτο για ένα επίμηκες διώροφο οικοδόμημα που επικοινωνούσε με τη δυτική πάροδο του θεάτρου και έμεινε γνωστό ως στοά του Ευμένη. Το νέο οικοδόμημα χρησίμευε για την προστασία των θεατών από την κακοκαιρία ενώ λειτουργούσε και ως «φουαγιέ» του θεάτρου, δεδομένης της μεγάλης διάρκειας των γιορτών και των παραστάσεων. Σήμερα, από το κτίριο αυτό σώζεται, στα βόρεια, τμήμα του αναλημματικού τοίχου που διακρίνεται από την επιβλητική τοξοστοιχία του.

Τακτικός Στρατός: Ο άγνωστος "ήρωας" της Επανάστασης του 1821

Ο τακτικός στρατός της επαναστατημένης Ελλάδας αποτελεί εν πολλοίς μια άγνωστη παράμετρο του αγώνα της εθνικής μας παλιγγενεσίας, αφού τα άτακτα τμήματα των φουστανελοφόρων έχουν μονοπωλήσει την προσοχή των ερευνητών. Και όμως η Ελλάδα είχε ακόμα και τότε τακτικό στρατό και μάλιστα ιδιαίτερα αξιόλογο και πάνω από όλα αξιόμαχο, όσο επέτρεπαν οι ηγεσίες, τουλάχιστον.

«Εγώ θα κατεβάσω τη σημαία» - Τα τελευταία λόγια του Σολωμού πριν την εντολή του διοικητή των κατοχικών δυνάμεων: «Το θέλω αυτό το σκυλί, πυροβολήστε»

Ήταν τρεις μέρες μετά τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ στο οδόφραγμα της Δερύνειας από Τούρκους και Τουρκοκύπριους εξτρεμιστές. Στην κηδεία του παραβρέθηκε πλήθος κόσμου για να τον αποχαιρετήσει αν και ο ελληνισμός δεν είχε συνέλθει ακόμη από το σοκ. Όλοι ήθελαν να αφήσουν ένα λουλούδι στον τόπο της θυσίας του και η συγκίνηση με την οργή ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα. Ανάμεσα στους φίλους και συγγενείς που μπήκαν στη Νεκρή Ζώνη, ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, ο «Σολάκης» όπως τον φώναζαν οι δικοί του.