Έλληνες στην Ινδία
Ο πιο διάσημος ίσως Έλληνας των Ινδιών ήταν ο Αθηναίος Ινδολόγος Δημ. Γαλανός (1760-1833), ο οποίος έζησε 47 χρόνια στην Ινδία.
Η γλώσσα των αρχαίων Θεσσαλών ανήκε στην αιολική διάλεκτο. Την αιολική ομιλούσαν οι κάτοικοι της ανατολικής Θεσσαλίας, ενώ στη δυτική είχαν προστεθεί διάφοροι τύποι της δωρικής διαλέκτου. Έτσι έχουμε διαφορετικά γλωσσικά ιδιώματα. Οι κάτοικοι των πεδινών περιοχών των Τρικάλων και της Καρδίτσας ως καραγκούνηδες μιλούσαν ένα γλωσσικό ιδίωμα που ανήκει στις «βόρειες Νεοελληνικές διαλέκτους και χαρακτηριζόταν από ποικιλία ιδιωματικών στοιχείων.
Όσο γνωρίζουμε η χολέρα (γνωστή και ως Ασιατική χολέρα ή Επιδημιακή χολέρα) εμφανίζεται πρώτη φορά στην Κοζάνη στα 1823: «Περί δε τα τέλη του 1823 επιδημία πανώλης υπό στρατού μεταδοθείσα εθέρισεν πλήθος ανθρώπων.» Η μιασματική νόσος έφτασε στην πόλη με τα στρατεύματα του Αβδούλ – Αμπούτ ή Αμπαλαμπούτ πασά. Μετά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης στη Χαλκιδική και την κατάσβεσή της, ο αιμοχαρής πασάς, οδηγώντας 25 χιλιάδες στράτευμα κατέστρεψε την Κασσάνδρα, φονεύοντας περίπου 15 χιλιάδες ανθρώπους· στη συνέχεια κατέλαβε την επαναστατημένη Νάουσα και ακολούθησε φρικαλέα σφαγή 10.000 ανθρώπων περίπου.