Πολιτικός φανατισμός: το δεκανίκι του κατεστημένου

"το να μισείς ανθρώπους είναι σα να καις το σπίτι σου για να ξεφορτωθείς έναν αρουραίο..." (Harry Emerson Fosdick)

"Φανατισμός είναι όρος δηλωτικός της ετυμολογίας του από το λατινικό fanum, που σημαίνει ιερό και από τον fanaticus που είναι ο θεομανής και σημαίνει τον μανιώδη ενθουσιασμό, την άκριτη αφοσίωση και προσκόλληση σε δόγματα και ιδεολογίες.

Ο φανατισμός δηλαδή, αποτελεί απόρροια του άλογου πάθους, της άκριτης πίστης και αγάπης, των κατώτερων ενστίκτων και των παρορμητικών διαθέσεων του ανθρώπου. Εκδηλώνεται με τον δογματισμό, την αδιαλλαξία, τη μισαλλοδοξία, την έχθρα προς τους διαφωνούντες, την επιβολή ιδεών, τη βία και το έγκλημα. Ο φανατισμός όμως, έχει πολλά πρόσωπα και από τα χειρότερα εξ' αυτών είναι ο πολιτικός (κομματικός) φανατισμός...


Ιστορικά παραδείγματα ιδεολογικού φανατισμού, πολιτικής αδιαλλαξίας και εχθρότητας μεταξύ πολιτικών κομμάτων έχουμε άπειρα. Παρόλα αυτά, εγώ ως άνθρωπος δεν μπορώ να διανοηθώ πως οι νέοι μπορούν να διαιωνίζουν με τις πράξεις τους αυτή την πανάρχαια και πανάθλια συνήθεια που μαστίζει την ανθρωπότητα από κτήσεως Κόσμου. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι "να μισείς ανθρώπους είναι σα να καις το σπίτι σου για να ξεφορτωθείς έναν αρουραίο" (τάδε έφη Χάρυ Έμερσον Φοσντίκ) και ότι αυτό έχει άμεσες συνέπειες στους ίδιους και την κοινωνία.

Ο δογματισμός, οι εμπάθειες, η μονομέρεια, οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα υποβαθμίζουν την κριτική ικανότητα και τον ορθολογικό έλεγχο, απομακρύνουν το άτομο από την αλήθεια και το καθιστούν ανίκανο να παρακολουθήσει τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, αφού δεν διαθέτει πολυπρισματική οπτική και διευρυμένους πνευματικούς ορίζοντες. Δεν μπορεί να είναι αμερόληπτος και αντικειμενικός, αφού είναι δέσμιος των ιδεών και των θέσεών του, δεν μπορεί να είναι ηθικά και πνευματικά ελεύθερος, αφού είναι έρμαιο των παθών, ενστίκτων και ορμών του. Γίνεται ασυνείδητος, συναισθηματικά δύσκαμπτος, αδιάφορος, μένει ανολοκλήρωτη η προσωπικότητά του και τις περισσότερες φορές απειλείται η ιδέα που υποστηρίζει ή ακόμη και η ζωή - τόσο του ίδιου όσο και αυτών που έχουν αντίθετη άποψη. Αποβαίνει θύμα των επιτήδειων και της προπαγάνδας, υπηρετώντας, χωρίς να το υποψιάζεται, σκοπιμότητες. Χειραγωγείται εύκολα και σε οποιαδήποτε κατεύθυνση, ετεροκαθορίζεται.

Πέραν των συνεπειών στο άτομο, ας μην ξεχνάμε ότι ο πολιτικός φανατισμός και η κομματικοποίηση υπονομεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα και καλλιεργούν ανελεύθερη, αυταρχική, φασιστική νοοτροπία και πολιτική. Καταργείται ο διάλογος, το μέτρο, η ισορροπία, ανακόπτεται η δυνατότητα συμμετοχής σε συλλογικές διαδικασίες και επικρατεί πόλωση, φόβος, βία και τρομοκρατία - μια κατάσταση που βιώνουμε, εντελώς δωρεάν, στις φοιτητικές συνελεύσεις, στη βουλή και λίγο ή πολύ στην οποιαδήποτε συνάθροιση πολιτικού χαρακτήρα. Χίλια ευχαριστώ στους υπεύθυνους - θα ήταν αδύνατο να γίνουμε μάρτυρες τόσο διαπαιδαγωγικών θεαμάτων χωρίς την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που προκαλείτε. Σας ευχαριστώ επίσης που ευνοείτε την εξαχρείωση και την αποθηρίωση του νέου, την οπισθοδρόμηση, τη βία, τις εγκληματικές ενέργειες ενάντια στη ζωή, στον άνθρωπο, στον πνευματικό και υλικό πολιτισμό. Συμπέρασμα: Η κομματικοποίηση οδηγεί σε τέλμα και στασιμότητα και είναι ανασταλτικός παράγοντας και τροχοπέδη για την πρόοδο και την ευημερία.

Ποιος λοιπόν ωφελείται; Πάντως σίγουρα όχι ο φανατικός. Αυτός απλώς οδηγείται υποβοηθούμενος από επιτήδειους που ξέρουν καλά να πλασάρουν εύπεπτες ιδεολογίες, προωθώντας εντέχνως σκοπιμότητες και συμφέροντα. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά την ανάγκη του ανθρώπου να αγκιστρωθεί από κάπου για να "γλιτώσει" από τα δεινά του (και αντί να γλιτώσει, εντέλει βουλιάζει στη λάσπη της κομματικής προπαγάνδας). Τα πολιτικά συμφέροντα είναι πολύ καλά διαβασμένα - να είμαστε δίκαιοι! Είναι "καλοί μαθητές", έχουν μελετήσει σε βάθος την ανθρώπινη ψυχή και ξέρουν τα αδύνατα σημεία της. Καταφέρνουν λοιπόν να την χειραγωγήσουν και να την εξωκατευθύνουν προς όφελος της "βιομηχανίας συμφερόντων" και της διαιώνισης του συστήματος. Δεν συμφέρει το πολιτικό κατεστημένο η ύπαρξη και κυρίως η δράση σκεπτόμενων, υπεύθυνων και ευσυνείδητων πολιτών. Τους καταργεί λοιπόν και προωθεί τον περιθωριακό, τον "χούλιγκαν", τον φανατικό, τον ρατσιστή, το "κομματόσκυλο".

Κλείνοντας, επιτρέψτε μου να αναφέρω πώς είναι λογικό εμείς οι νέοι να απογοητευόμαστε από το νοσηρό κοινωνικό κλίμα, να χάνουμε την ελπίδα μας, να αισθανόμαστε ανασφάλεια και αβεβαιότητα και για αυτό να πλανόμαστε από τα συμφέροντα που ανέφερα παραπάνω. Όμως φτάνει πια με τις εύκολες λύσεις διαφυγής από τα προβλήματά μας και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε σπασμένα δεκανίκια! Ο Νίτσε είχε πει ότι "η πλάνη δεν είναι τύφλωση, αλλά ανανδρία"... Καιρός λοιπόν να πετάξουμε τις παρωπίδες μας και να δούμε την αλήθεια να ξετυλίγεται μπροστά μας σαν άλλος μίτος της Αριάδνης. Θέλουμε όμως να δούμε την αλήθεια; Η απάντηση είναι εντελώς προσωπική για τον καθένα μας. Διαλέξτε! "




ΠΗΓΗ: Αρθρο του κ. Αναστάση Παρμακσίζογλου, 14/07/2011, http://enfo.gr/ar597