Πατήρ Θέμης: Οι Beatles, το ροκ και η Ορθοδοξία στην Αφρική

 

Είχε όλα τα φώτα στραμμένα πάνω του, και όμως ζούσε στο σκοτάδι. Οι θαυμαστές του τον κυνηγούσαν παντού, αλλά εκείνος ήταν μοναχός. Και όταν μια νύχτα έχασε τα μάτια του, είδε το φως το αληθινό.
 

Η ιστορία του πατέρα Θεμιστοκλή Αδαμόπουλου, που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «ένας ροκάς ιερέας σε ειδικές αποστολές», τα έχει όλα. Από ναρκωτικά και λεφτά μέχρι μετάνοια και προσφορά. Το EThe Magazine του EleftherosTypos.gr κάνει μία… βουτιά στην πολυτάραχη ζωή του.

Η ζωή του ένα ταξίδι αναζήτησης που ξεκινά στις ροκ μουσικές σκηνές της Μελβούρνης δίπλα σε κολοσσούς όπως ο Μικ Τζάγκερ, συνεχίζει στις πανεπιστημιακές αίθουσες με κύριο φόντο την αθεΐα, τον μαρξισμό και τον ακτιβισμό και τελικά καταλήγει στην αγκαλιά της εκκλησίας και την ιεραποστολή στις πιο δοκιμαζόμενες γωνιές του πλανήτη.

Έφηβος Ροκ Σταρ

Για Ορθοδοξία, όμως, και θρησκεία ο έφηβος «Themi Adams» δεν ήθελε να ακούσει ούτε κουβέντα. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 60 στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, όταν η λεγόμενη «μπιτλ-μανια» εξαπλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάπου εκεί ένα συγκρότημα νέων Αυστραλών με μακριά μαλλιά κάνει την εμφάνιση του. Είναι οι «Flies» που έχουν ως βασικό τραγουδιστή το μετέπειτα αστέρι της αυστραλιανής ροκ μουσικής Ρόνι Μπερνς. Στην κιθάρα, όμως, βρίσκεται ένας Έλληνας. Πνεύμα ανήσυχο από μικρός, ο Θεμιστοκλής αλλάζει το όνομα του σε «Themi Adams», αρνείται την ελληνική καταγωγή και τις παραδόσεις ενσαρκώνοντας με αυτό τον τρόπο το πνεύμα της αμφισβήτησης και της αντίδρασης που χαρακτήριζε την εποχή του.

Και το αστέρι του δεν άργησε να λάμψει. Ο κόσμος συνέρρεε στις συναυλίες για να δει τους «Flies», με τους θεατές να αγγίζουν τις 100.000 και τις κοπέλες να λιποθυμούν. Η νεαρή αδελφή του μάλιστα δεν άργησε να βρει και τρόπους για να εκμεταλλευτεί την δημοφιλία του.

«Η αδελφή μου πουλούσε ότι είχα αγγίξει. Δηλαδή έβγαινε έξω και έλεγε πόσο δίνεται για αυτό το σαπούνι. Αν πλήρωνες πολλά, όμως, η Μαίρη σε άφηνε και μες στο σπίτι για λίγο», θυμήθηκε χαμογελώντας ο πατέρας Θεμιστοκλής.

Λίγους μήνες αργότερα όταν ήρθαν οι «Rolling Stone» στην Αυστραλία, ο Themi Adams ήταν έτοιμος να πάει στην συναυλία όταν ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο του. Στην άλλη γραμμή ήταν ο μάνατζερ του. «Μην ξεχάσεις να πάρεις την κιθάρα σου», του λέει. «Τι να την κάνω;» αναρωτήθηκε ο τότε νεαρός Themi. Και κάπως έτσι χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε να παίζει στην ίδια σκηνή με το μουσικό του ίνδαλμα Μικ Τζάγκερ.

Μπιτλς Εναντίον Έλβις Πρίσλεϊ

Στην περίοδο, όμως, της δημοφιλίας του ο «Themi Adams» έζησε μια εφιαλτική εμπειρία που του άλλαξε την ζωή. Ένα βράδυ μια ομάδα νεαρών του επιτέθηκε και τον ξυλοκόπησε άγρια με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει έκτοτε σοβαρό πρόβλημα όρασης με τα μάτια του.

«Γινόταν ένα είδος σύγκρουσης ανάμεσα στους νέους που είχαν μαλλιά όπως ο Πρίσλεϊ και εμείς που είχαμε μακριά όπως οι Μπιτλς. Έπεφτε ξύλο. Με είδαν να περπατάω σε ένα πάρκο. Άρχισαν να με βρίζουν. Μου έδωσαν ξύλο, έπεσα κάτω και ξύπνησα σε ένα ασθενοφόρο. Έχασα όμως το μάτι μου. Για αυτό κάτι μου κόστισε το μακρύ μαλλί».

Κόκκινος Επαναστάτης

Μετά την φάση της εφηβείας αποφασίζει να εγκαταλείψει την μουσική και να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα.

«Το είχα βαρεθεί λίγο. Σκέφτηκα ότι τώρα είμαι 19 ετών. Όταν φτάσω στα 45 θα παίζω κιθάρα; Και έτσι αποφάσισα να πάω στο πανεπιστήμιο».

Σπουδάζει πολιτική επιστήμη στον Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, όπου μυείται στον μαρξισμό, συμμετέχει στις διαδηλώσεις και γίνεται κεντρικός οργανωτής απεργιών.

«Μαρξιστής εκείνη την εποχή ήταν κάτι το φυσιολογικό. Είχαμε βαρεθεί με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Σκοτώναμε ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με τα πολιτικά παιχνίδια των μεγάλων χωρών. Γιατί; Αυτή ήταν η ερώτηση που φωνάζαμε. Και έγινα μαρξιστής γιατί είδα ότι ο Μαρξισμός πολεμάει για τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Η συμμετοχή του σε διάφορες αριστερίστικες ομάδες μαζί με την ιδεολογική επιρροή του Μαρξισμού τον πείθει όχι μόνο πως δεν υπάρχει Θεός αλλά τον κάνει και ιδεολογικά πολέμιο ενάντια στον θεσμό της ίδιας της εκκλησίας.

«Πίστεψα πως ο Θεός δεν υπάρχει και είναι μια μυθολογία. Πηγαίναμε, λοιπόν, στα εργοστάσια οι μαθητές και αρχίζαμε να ανησυχούμε τους εργάτες. Έκανα ότι δούλευα, αλλά ο σκοπός που πήγαινα εκεί ήταν να διαδώσω τον Μαρξισμό μέσα στους εργάτες για να κατεβάσουν τα εργαλεία τους και με αυτό τον τρόπο να φέρουμε την επανάσταση».

Είδομεν το Φως το Αληθινόν

Πόσο πιθανό είναι ένας στρατευμένος άθεος και πολέμιος της ίδιας της εκκλησίας να αλλάξει εν μια νυκτί όχι μόνο τις απόψεις του αλλά και την ίδια του την ζωή του. Η μεταστροφή του Themi Adams ήταν όχι μόνο ξαφνική αλλά θυμίζει σε πολλές πτυχές την ιστορία του Απόστολου Παύλου, καθώς όπως υποστηρίζει ο πατέρας Θεμιστοκλής έζησε μια μεταφυσική εμπειρία που τον έκανε να αναθεωρήσει τα πάντα.

«Είχα μια πνευματική εμπειρία στην οποία αισθάνθηκα την παρουσία του Χριστού. Αισθάνθηκα απλά τον Χριστό. Εγώ ο άθεος, εγώ ο μαρξιστής που κυνηγούσα τον χριστιανισμό θεωρώντας πως είναι ο εχθρός του εργάτη, τώρα αισθάνθηκα κάτι το απερίγραπτο. Μια αγάπη. Έκλαιγα μέσα σε αυτή την εμπειρία. Δεν μπορούσα να σταματήσω τα κλάματα. Ήταν κάτι το πολύ δυνατό. Και τώρα που το λέω το αισθάνομαι πάλι. Και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, έγινα χριστιανός».

Οι φίλοι και η οικογένεια του δυσκολεύονταν να τον πιστέψουν. Όταν, όμως, τον είδαν να πουλά όλα του τα υπάρχοντα και να τα διανέμει στους φτωχούς κατάλαβαν ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά.

Μετά από λίγο καιρό αποφασίζει να σπουδάσει και Θεολογία. Μελετάει εβραϊκά και αρχαία ελληνικά στο Χάρβαρντ και ολοκληρώνει τις σπουδές του με ένα διδακτορικό στο Πρίνστον πριν αποφασίσει να ενταχθεί και επίσημα στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δεν ήταν μια εύκολη επιλογή, καθώς γνώρισε έντονη πίεση από το κοινωνικό του περιβάλλον για να εγκαταλείψει την νέα του πορεία, η οποία μάλιστα του στοίχισε και πολλές φιλίες.

«Όλοι μου έλεγαν άσε μας τώρα με αυτές τις μυθολογίες. Μας πρόδωσες. Είσαι προδότης του εργάτη. Μπήκες μέσα στους καπιταλιστές. Και εγώ έλεγα, όχι δεν είναι έτσι. Εγώ θέλω τον Χριστό. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν δυστυχώς. Γιατί η θρησκεία για αυτούς ήταν καπιταλισμός».

Η Αποστολή

Το 1999 γίνεται ο επικεφαλής της ελληνορθόδοξης ιεραποστολής στην Κένυα, όπου ίδρυσε το πρώτο Ορθόδοξο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Λίγα χρόνια, όμως, αργότερα αποδέχεται την πρόσκληση του πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρου και μεταβαίνει στην χτυπημένη από τον εμφύλιο πόλεμο Σιέρα Λεόνε.

Μέσα στα τελευταία επτά χρόνια, το έργο της Ορθόδοξης αποστολής της οποίας ηγείται ο πατέρας Θεμιστοκλής είναι μετρήσιμο και συμπεριλαμβάνει:

• Ένα Κολέγιο για τα παιδιά που θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δεν μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια.

• Δύο σχολεία όπου φοιτούν σχεδόν 2.000 μαθητές.

• Μια κλινική για παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας.

• Ανέγερση ειδικών κατοικιών για άτομα που είναι θύματα της πολυομελίτιδας και δεν μπορούν να περπατήσουν.

• Ανέγερση ειδικών κατοικιών για παιδιά που έχουν ακρωτηριασμένα μέλη εξαιτίας του πολέμου.

• Οργάνωση συσσιτίων.

• Οικοδόμηση εκκλησιών για την τέλεση λειτουργικού και πνευματικού έργου.

Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να είχαν γίνει χωρίς την καθοριστική βοήθεια των δωρητών. Όπως άλλωστε υπενθυμίζει ο πατέρας Θεμιστοκλής, «ένα καπουτσίνο εδώ, εκεί βοηθάει μια γυναίκα με πέντε παιδιά να ζήσει για μια εβδομάδα».

Έμπολα

Λίγα χρόνια, όμως, αργότερα ο συντελεστής δυσκολίας ανεβαίνει απότομα. Η μάστιγα του Έμπολα κάνει την εμφάνιση της και η έκκληση του πατέρα Θεμιστοκλή προς την διεθνή κοινότητα ηχεί για μια ακόμα φορά ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

«Αν χτυπούσε η Έμπολα και 10.000 είχαν πεθάνει στο Παρίσι δεν θα έμπαινε αμέσως μια διεθνής βοήθεια; Αλλά επειδή είναι Αφρική και εδώ είναι ένα είδος ρατσισμού λένε εντάξει. Οι μεγάλες οργανώσεις είπαν στην αρχή ότι δεν είναι μεγάλο θέμα. Χιλιάδες πεθάναν. Και μετά κατάλαβαν ότι υπάρχει πρόβλημα γιατί ήρθε η Έμπολα στην Αμερική και στην Ευρώπη. Τότε το πήραν σοβαρά, αλλά πλέον ήταν αργά».

Τα νοσοκομεία κατέρρευσαν. Πολλοί γιατροί πέθαναν, ενώ άλλοι εγκατέλειψαν τις θέσεις του από φόβο για την ζωή τους. Πλέον σε όλη την χώρα δεν γινόταν χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης δεν υπήρχε ούτε νοσοκόμα για να βοηθήσει. Οι οικογένειες χωριζόταν και εγκατέλειπαν τους ασθενείς στους δρόμους.

«Περάσαμε φοβερές στιγμές», θυμάται ο πατέρας Θεμιστοκλής, ο οποίος δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή το πόστο του.

«Και μου λένε που βρήκα το θάρρος να μείνω; Η απάντηση είναι πολύ απλά από τον Χριστό. Λαμβάνω δύναμη μέσα από την πίστη μου σε αυτόν. Εγώ ο ίδιος ο Θεμιστοκλής θα έφευγα. Γιατί να μείνω; Τρελός είμαι; Ενώ η βοήθεια του Χριστού μου δίνει σε στιγμή κινδύνου το θάρρος να κάνω κάτι που ο αδύνατος Θεμιστοκλής δεν θα έκανε. Ξαφνικά στο τέλος της ημέρας λες και ο ίδιος πως το έκανα αυτό; Δεν το έκανες εσύ, ο Κύριος το έκανε».

Πλέον με τις πληγές από την αποκάλυψη του Έμπολα να παραμένουν ανοιχτές, ο νέος μεγάλος του στόχος είναι η ανέγερση ενός ορφανοτροφείου για τα παιδιά της Σιέρα Λεόνε που έχασαν τους γονείς τους από το πέρασμα αυτής της φονικής επιδημίας. Για τον σκοπό αυτό συνεργάζεται με τον οργανισμό «Paradise for Kids», ο οποίος μαζεύει χρήματα μέσω δωρεών από ιδιώτες.

Η Ταινία

Η ζωή του πατέρα Θεμιστοκλή και η απίστευτη μεταστροφή του έχουν ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον του Χόλιγουντ που ενδιαφέρετε να την μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη.

«Ο καλόγερος μέσα μου λέει όχι να μην γίνει. Ο Αρχιμανδρίτης, όμως, ή ο Θεμιστοκλής σκέφτεστε να γίνει η ταινία για να μπορέσει να δει ο δυτικός κόσμος ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μόνο για τον Έλληνα στην Αστόρια ή στην Μελβούρνη αλλά είναι ένα κίνημα που έχει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον για τον φτωχό, για τον άρρωστο και καταπιεσμένο, για το περιβάλλον. Νομίζω πως μια τέτοια ταινία θα δώσει και χαρά στους νέους που αμερικανοποιούνται ή αυστραλοποιούνται αντίστοιχα και βλέπουν την εκκλησία ως κάτι των γονέων τους ή της γιαγιάς και του παππού».

Ένας Αυθεντικός Ροκάς

Και επειδή κάποιοι από το παλιό του σινάφι λένε πως από την ροκ μουσική δεν ξεφεύγεις εύκολα, ο πατέρας Θεμιστοκλής εξομολογείται πως βαθιά μέσα του εξακολουθεί να αγαπά τους ήχους των νεανικών του χρόνων.

«Μέσα μου, μου αρέσει. Δηλαδή αν μου πεις τι σου αρέσει; Μου αρέσει Τζεφ Μπεκ και Ζέπελιν. Αλλά προσπαθώ να μην μου αρέσουν διότι είναι κάτι το σαρκικό και κοσμικό. Όταν ακούς αυτή την μουσική σου έρχονται επιθυμίες που θα έπρεπε να μην τις έχουμε. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει. Αλλά ως ιερέας, ως μοναχός και καλόγερος το πολεμώ».

Θα μπορούσε να είχε αναπαυθεί στην θέση του αρχιμανδρίτη και πιθανόν σήμερα θα εφημέρευε σε ένα πολυτελή καθεδρικό ναό μιας μεγαλούπολης στην Αυστραλία. Αλλά αυτός δεν θα ήταν ο Themi Adams .

Ο άνθρωπος που στα νιάτα του ξεσήκωνε με τις μελωδίες του τις μουσικές σκηνές της Μελβούρνης εξακολουθεί να ταράζει τα νερά έχοντας ως και σήμερα φανατικούς θαυμαστές αλλά για λίγο διαφορετικούς λόγους. Ίσως η πορεία του πάτερ Θέμη αποδεικνύει πως ακόμα και με τα ράσα παραμένει ένας αυθεντικός ροκάς.



ΠΗΓΗ: http://www.eleftherostypos.gr/istories/73670-pater-themis-oi-beatles-to-rok-kai-i-orthodoxia-stin-afriki/