Οι χάκερ θα μπορούσαν να σκοτώσουν περισσότερους ανθρώπους από ένα πυρηνικό όπλο

 

Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπορεί να ανησυχούν για την άνοδο των πυρηνικών εντάσεων, αλλά μια κυβερνοεπίθεση θα μπορούσε να είναι εξίσου επιζήμια υποστηρίζει ο καθηγητής κυβερνοασφάλειας, ρομποτικής και τεχνητής νοημοσύνης Jeremy Straub σε άρθρο του στο Live Science. "Oι χάκερ έχουν ήδη θέσει τις βάσεις", αναφέρει χαρακτηριστικά.

Με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία να αποχωρούν από τη Συνθήκη INF και να αρχίζουν να αναπτύσσουν νέα πυρηνικά όπλα, οι εντάσεις με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα να βρίσκονται στο αποκορύφωμα, η παγκόσμια απειλή για τον ανθρώπινο πολιτισμό είναι υψηλή. Ορισμένοι φοβούνται μια νέα κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών.

Αυτή η απειλή είναι σοβαρή, αλλά μια άλλη μπορεί να είναι εξίσου σοβαρή και λιγότερο ορατή στο κοινό. Μέχρι στιγμής, τα περισσότερα από τα γνωστά περιστατικά hacking, ακόμη και εκείνα με υποστήριξη από ξένες κυβερνήσεις, επικεντρώνονται σε “απλά” πράγματα όπως η υποκλοπή δεδομένων. Δυστυχώς, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι χάκερ έχουν τοποθετήσει κακόβουλο λογισμικό στα συστήματα ισχύος και ύδρευσης των Η.Π.Α., όπου βρίσκονται σε αναμονή, έτοιμα να ενεργοποιηθούν. Ο στρατός των Η.Π.Α. έχει επίσης διαπεράσει τους υπολογιστές που ελέγχουν τα ρωσικά ηλεκτρικά συστήματα.

Ο Straub πιστεύει πως μια κυβερνοεπίθεση εναντίον ενός στόχου που μπορεί να εξαπλωθεί, ή εναντίον πολλαπλών μικρότερων στόχων, θα μπορούσε να προκαλέσει εκτεταμένες ζημιές σε υποδομές, καθώς και πολλούς τραυματισμούς και θανάτους, που θα μπορούσαν να συγκριθούν με αυτούς από τη χρήση ενός πυρηνικού όπλου.

Σε αντίθεση με ένα πυρηνικό όπλο, το οποίο θα εξαΰλωνε τους ανθρώπους σε ακτίνα 100 μέτρων και θα σκοτώνει σχεδόν τους πάντες σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου, ο αριθμός των θανάτων από τις περισσότερες κυβερνοεπιθέσεις θα είναι πιο αργός. Οι άνθρωποι μπορεί να πεθάνουν από έλλειψη τροφίμων, ηλεκτρικής ενέργειας ή φυσικού αερίου ή ακόμη και από συγκρούσεις αυτοκινήτων που οφείλονται σε χαλασμένο σύστημα φωτεινών σηματοδοτών. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε μια ευρεία περιοχή, με αποτέλεσμα μαζικούς τραυματισμούς ή ακόμα και θανάτους.

"Αυτό μπορεί να ακούγεται ανησυχητικό, αλλά κοιτάξτε τι συνέβη τα τελευταία χρόνια, στις Η.Π.Α. και σε όλο τον κόσμο".

Στις αρχές του 2016, χάκερ πήραν τον έλεγχο μιας μονάδας επεξεργασίας για πόσιμο νερό στις ΗΠΑ και άλλαξαν το χημικό μείγμα που χρησιμοποιήθηκε για τον καθαρισμό του. Αν είχαν γίνει χειρότερες αλλαγές – και δεν το πρόσεχε κανείς – η επίθεση θα μπορούσε να έχει οδηγήσει σε μαζικές δηλητηριάσεις, και έλλειψη πόσιμου νερού.

Το 2016 και το 2017, χάκερ έκλεισαν μεγάλα τμήματα του ηλεκτρικού δικτύου στην Ουκρανία. Αυτή η επίθεση ήταν ηπιότερη από ό, τι θα μπορούσε να εξελιχθεί, καθώς δεν καταστράφηκε εξοπλισμός κατά τη διάρκεια της, παρά το γεγονός πως θα μπορούσε. Η επίθεση είχε σκοπό να στείλει ένα μήνυμα. Το 2018, άγνωστοι απέκτησαν πρόσβαση στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 2019 μια παρόμοια επίθεση μπορεί να διαπέρασε το ηλεκτρικό δίκτυο των Η.Π.Α.

Τον Αύγουστο του 2017, ένα πετροχημικό εργοστάσιο της Σαουδικής Αραβίας δέχτηκε επίθεση από χάκερ που προσπάθησαν να ανατινάξουν τον εξοπλισμό, αποκτώντας πρόσβαση και έλεγχο των ηλεκτρονικών συσκευών που χρησιμοποιούνται σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις πάσης φύσεως σε όλο τον κόσμο. Μόλις λίγους μήνες αργότερα, χάκερ έκλεισαν τα συστήματα παρακολούθησης των πετρελαιαγωγών και των αγωγών φυσικού αερίου στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το FBI έχει προειδοποιήσει ότι χάκερ έχουν στόχο ακόμη και πυρηνικές εγκαταστάσεις. Μια πυρηνική εγκατάσταση που θα δεχτεί επίθεση, θα μπορούσε να υποστεί διαφυγή ραδιενεργών υλικών, χημικών ουσιών ή ακόμη και μια καταστροφή ανάλογη με αυτή του Τσερνομπίλ.

Υπάρχουν τρία βασικά σενάρια για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί μια κυβερνοεπίθεση μεγάλης κλίμακας και καταστροφικότητας. Θα μπορούσε να ξεκινήσει με την υπηρεσία πληροφοριών μίας χώρας να κλέβει, να διαγράφει ή να θέτει σε κίνδυνο τα στρατιωτικά δεδομένα άλλου έθνους. Οι διαδοχικοί γύροι αντιποίνων θα μπορούσαν να επεκτείνουν το πεδίο των επιθέσεων και τη σοβαρότητα των ζημιών στην πολιτική ζωή.

Σε μια άλλη περίπτωση, ένα έθνος ή μια τρομοκρατική οργάνωση θα μπορούσε να εξαπολύσει μια μαζικά καταστροφική κυβερνοεπίεθση, στοχεύοντας ταυτόχρονα σε πολλές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού ή βιομηχανικές εγκαταστάσεις ή σε συνδυασμό αυτών για μεγαλύτερη ζημιά.

Ίσως η πιο πιθανή περίπτωση όμως, είναι ότι μπορεί να συμβεί κατά λάθος. Σε πολλές περιπτώσεις, τα ανθρώπινα και μηχανικά λάθη σχεδόν κατέστρεψαν τον κόσμο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και στο ψηφιακού χώρου.

Ακριβώς όπως δεν υπάρχει τρόπος να προστατευθεί κάποιος απόλυτα από μια πυρηνική επίθεση, υπάρχουν τρόποι μόνο για τον μετριασμό μιας κυβερνοεπίθεσης.

Το βασικότερο είναι οι κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι απλοί άνθρωποι να ασφαλίσουν τα συστήματά τους για να αποτρέψουν τους εξωτερικούς εισβολείς από το να εισέλθουν και στη συνέχεια να εκμεταλλευτούν τις συνδέσεις τους και να αποκτήσουν πρόσβαση σε περισσότερα συστήματα.

Τα κρίσιμα συστήματα, όπως αυτά των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, των εταιρειών μεταφοράς και των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν επικίνδυνες ουσίες, πρέπει να είναι πολύ πιο ασφαλή. Μία ανάλυση έδειξε ότι μόνο το ένα πέμπτο των εταιρειών που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να ελέγχουν τα βιομηχανικά μηχανήματα στις ΗΠΑ ελέγχουν τον εξοπλισμό τους για την ανίχνευση πιθανών επιθέσεων, και ότι στο 40% των επιθέσεων, ο εισβολέας είχε ήδη πρόσβαση στο σύστημα περισσότερο από ένα χρόνο. Μια άλλη έρευνα διαπίστωσε ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα των εταιριών ηλεκτρικής ενέργειας, δέχτηκαν κάποιου είδους ηλεκτρονική επίθεση στα συστήματά τους κατά το προηγούμενο έτος.


ΠΗΓΗ: https://www.ptisidiastima.com/cyberattack-threat/