Το παλάτι του κομμουνιστή ηγέτη της Ρουμανίας Τσαουσέσκου. Για την ανέγερσή της ισοπεδώθηκε το 1/5 της πόλης. Είχε 1100 δωμάτια, θεάτρα και πισίνες
Η υπερπολυτελής έπαυλη στο Βουκουρέστι με τα περισσότερα από χίλια δωμάτια και τα επίχρυσα μπάνια, για την οικοδόμηση της οποίας κατεδαφίστηκε το 20% της ρουμανικής πρωτεύουσας, θα περίμενε κανείς να αποτελεί έμπνευση ενός άπληστου αυτοκράτορα. Κι όμως. Το κολοσσιαίο μέγαρο που σήμερα ονομάζεται «Παλάτι του Λαού» χτίστηκε με εντολή του κομμουνιστή ηγέτη της Ρουμανίας, Νικολάε Τσαουσέσκου. Οι πύλες της έπαυλης άνοιξαν μετά τον θάνατο του Ρουμάνου ηγέτη και ανέδειξαν με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τις ταξικές αντιθέσεις που διαπερνούσαν τη «σοσιαλιστική Ρουμανία».
Την ώρα που οι κάτοικοι της χώρας ήταν αντιμέτωποι με την έλλειψη τροφίμων και τη φτώχεια, ο «λαϊκός ηγέτης» δαπάνησε εκατομμύρια δολάρια για την ανέγερση της κατοικίας του.
Η ανέγερση της έπαυλης
Ο πολύνεκρος σεισμός μεγέθους 7,7 Ρίχτερ, που χτύπησε τη Ρουμανία το 1977 και κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας, στάθηκε η αφορμή για την οικοδόμηση του αυτοκρατορικού μεγάρου. Ο Τσαουσέσκου αποφάσισε την ανάπλαση του Βουκουρεστίου και φαντάστηκε το Παλάτι στο κέντρο του.
Η σχεδίασή του ανατέθηκε στην νεαρή αρχιτέκτονα Άννα Πετρέσκου και επρόκειτο να στεγάσει τις εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρουμανίας, το γραφείο του προέδρου καθώς και διάφορα υπουργεία και κρατικές υπηρεσίες.
Στις 25 Ιουνίου 1984 ξεκίνησαν οι εργασίες για την ανέγερση του στον λόφο του Βουκουρεστίου. Μεγάλο μέρος της πόλης ισοπεδώθηκε. Ιστορικά μνημεία και μοναστήρια υψίστης αρχιτεκτονικής αξίας κατεδαφίστηκαν, ενώ σαράντα χιλιάδες κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Είκοσι χιλιάδες εργάτες, πέντε χιλιάδες στρατιώτες και εφτακόσιοι αρχιτέκτονες εργάστηκαν αδιάκοπα σε 3 εναλλασσόμενες 8ωρες βάρδιες, για το μεγαλεπίβολο έργο. Ξεχωριστός ήταν και ο ρόλος των «εθελοντών» που αφενός επιτάχυναν την ολοκλήρωσή του και αφετέρου μείωναν σημαντικά το κόστος κατασκευής.
Το «Παλάτι του Λαού»
Το κολοσσιαίο οικοδόμημα λειτουργούσε και ως κατοικία του ζεύγους Τσαουσέσκου. Τον Δεκέμβριο του 1989 χαρακτηρίστηκε επισήμως ως «το παλάτι του Λαού», καθώς στις αίθουσές του φιλοξενούσε διεθνή συνέδρια και συσκέψεις, δημοπρασίες και εκδηλώσεις διάφορων κρατικών οργανισμών και φορέων.
Ωστόσο, σε αντίθεση με το όνομά του, το παλάτι αποτελούσε άβατο για τους Ρουμάνους πολίτες, καθώς ο Νικολάε Τσαουσέσκου είχε απαγορεύσει την είσοδο σε όσους δεν είχε μοιράσει αξιώματα. Μετά τον θάνατό του, τα Χριστούγεννα του 1989, η έπαυλη άνοιξε τις πύλες της και επιβεβαίωσε τις υποψίες της ρουμανικής κοινωνίας για τα αμύθητα πλούτη του «σοσιαλιστή» ηγέτη.
Το παλάτι κατέχει ορισμένα ευρωπαϊκά και παγκόσμια ρεκόρ. Είναι το μεγαλύτερο δημόσιο κτήριο της Ευρώπης και δεύτερο μεγαλύτερο του κόσμου, μετά το Πεντάγωνο στις ΗΠΑ, με το ύψος του να φτάνει τα 84 μέτρα και το εμβαδόν του τα 365.000 τετραγωνικά μέτρα. Θεωρείται επίσης το βαρύτερο κτήριο του κόσμου, καθώς το βάρος του υπολογίζεται ότι ξεπερνάει τους τέσσερις εκατομμύρια τόνους.
Διαθέτει 1.100 δωμάτια και 2.800 πολυελαίους, με τον μεγαλύτερος να ζυγίζει 11.000 κιλά. Είναι φτιαγμένο κατά βάση από μάρμαρο, τρεισήμισι χιλιάδες τόνους κρύσταλλο και εννιακόσιους χιλιάδες τόνους ξύλο. Χαρακτηριστικά του διάκοσμου της έπαυλης είναι οι μπροκάρ κουρτίνες με ασήμι και τα φύλλα χρυσού στις οροφές των δωματίων.
Το «Παλάτι του Λαού» υψώνεται κατά εννέα ορόφους πάνω από το έδαφος και εννέα ορόφους κάτω από αυτό. Στο υπόγειο του μεγάρου βρίσκεται το αντιπυρηνικό καταφύγιο, το οποίο θα μπορούσε να φιλοξενήσει χιλιάδες ανθρώπους, θέσεις στάθμευσης λεωφορείων και φορτηγών, ενώ φέρεται να έχει και μυστικές σήραγγες που οδηγούν σε άλλα κυβερνητικά κτήρια της περιοχής.
Αναρίθμητοι διάδρομοι, μεγαλοπρεπείς αίθουσες υποδοχής, χωλ συναυλιακού μεγέθους, πισίνες και σινεμά συμπληρώνουν την περιγραφή για την οικία του ζεύγους Τσαουσέσκου. Μία βόλτα δύο χιλιομέτρων είναι αρκετή για να διανύσει κανείς μόνο το 5% του κτηρίου.
Το κόστος της οικοδόμησής του ανήλθε στο 30% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Ρουμανίας. Συγκεκριμένα, το 1989, το κόστος πλησίασε τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το 2006 έφτασε τα τρία, ύστερα από νέες επισκευές και προσθήκες.
Τον Μάρτιο του 2016 το γνωστό και ως «Μέγαρο της Άνοιξης», εγκαινίασε τη μουσειακή λειτουργία του και πλέον είναι προσβάσιμο σε όλους. Υπό έναν όρο. Οι επισκέπτες κατά την είσοδό τους πρέπει να φορέσουν μπλε καλύμματα στα παππούτσια του, καθώς η οικογένεια Τσαουσέσκου συνήθιζε να αφήνει τα υποδήματά στην πόρτα, προκειμένου να διατηρηθούν τα χαλιά σε καλή κατάσταση.
Θέα από την αυλή της έπαυλης. Σήμερα, σε ένα τμήμα του μεγάρου στεγάζεται η Βουλή, η Γερουσία και ένα διεθνές συνεδριακό κέντρο
Αν και μετά τον θάνατο του Τσαουσέσκου συζητήθηκε το ενδεχόμενο κατεδάφισής του, τελικά απορρίφθηκε. Σήμερα ένα τμήμα του έχει μετονομαστεί σε «Παλάτι της Βουλής» και στεγάζει τη Βουλή, τη Γερουσία και ένα διεθνές συνεδριακό κέντρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου