Έλγιν – Γλυπτά του Παρθενώνα: Φως στο ναυάγιο με τα κλεμμένα αρχαία

Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Λόρδος Έλγιν ναύλωσε μια σειρά πλοίων προκειμένου να μεταφέρει, εκτός από τα προσωπικά του αντικείμενα, τα αρχαία που είχε αποσπάσει από διάφορα ελληνικά μνημεία, με κορυφαίο, βεβαίως, την Ακρόπολη των Αθηνών απ’ όπου αφαίρεσε τα περίφημα Γλυπτά του Παρθενώνα. Ένα από αυτά τα πλοία ήταν το μπρίκι «ΜΕΝΤΩΡ», το οποίο βυθίστηκε, λόγω κακοκαιρίας, τον Σεπτέμβριο του 1802, στον κόλπο του Αγίου Νικολάου, έξω από το λιμάνι του Αβλέμονα, στα Κύθηρα.

Μπορεί ο Έλγιν να ανέλκυσε τότε ό,τι μπορούσε από το πολύτιμο φορτίο με τη βοήθεια ελεύθερων δυτών, το πλοίο, ωστόσο, παραμένει μέχρι σήμερα στο επίκεντρο των ερευνών, ενώ η φημολογία περί ύπαρξης γλυπτών στο κουφάρι του δεν σταμάτησε ποτέ.

Συστηματική, εξάλλου, είναι και η υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων η νέα φάση της οποίας  έφερε  στο φως νέα σημαντικά ευρήματα, τα οποία δίνουν  στοιχεία τόσο για τη διαβίωση των ατόμων που βρίσκονταν πάνω στο πλοίο όσο και για τον τρόπο ναυπήγησής του.

Ανάμεσα στα ευρήματα ξεχωρίζει η βάση ενός θεοδόλιχου, τοπογραφικού οργάνου το οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, ανήκε στον γνωστό τοπογράφο, περιηγητή και συλλέκτη αρχαιοτήτων, αξιωματικό του πυροβολικού της Μεγάλης Βρετανίας, William Martin Leake που ήταν ανάμεσα στους επιβαίνοντες. Στην ίδια, νότια πλευρά του πλοίου βρέθηκαν επίσης δύο μεγάλα τμήματα σχοινιών, ένα εξάρτημα ναυτικού εξάντα και δύο χρυσά νομίσματα (δουκάτα) Ολλανδίας που εκδόθηκαν το 1777 και 1800 αντίστοιχα.

Τμήμα του θεοδόλιχου

Χρυσά νομίσματα (δουκάτα) Ολλανδίας

Κατά την άλλη τομή, που πραγματοποιήθηκε στη βόρεια πλευρά του, βρέθηκαν διάφορα προσωπικά αντικείμενα του πληρώματος και των επιβατών, μεταξύ των οποίων ένα χρυσό δαχτυλίδι με διακόσμηση από άνθη και κουκίδες, πανομοιότυπο με εκείνο που είχε βρεθεί σε προγενέστερη έρευνα, τμήματα από τις επωμίδες στρατιωτικής στολής, κατασκευασμένες από σύρμα αλλά και τμήματα ξύλινων επίπλων.

Χρυσό δαχτυλίδι

Στο μεταξύ, διαπιστώθηκε πως τα φύλλα χαλκού που κάλυπταν την τρόπιδα του πλοίου είχαν αναδιπλωθεί σε διάφορα σημεία γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μετά τη βύθισή του σύρθηκε για κάποια μέτρα, έως ότου ακουμπήσει με την αριστερή πλευρά του στον πυθμένα.

ΠΗΓΗ: cognoscoteam