Πώς θα μοιάζει η Γη το έτος 250.002.022;

Εάν η ύπαρξή μας διαρκούσε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια αντί για λίγες δεκαετίες, θα βλέπαμε διαρκώς χερσαίες μάζες να συγχωνεύονται και να διαχωρίζονται εκ νέου, σε ένα ατέρμονο χορό ο οποίος τροφοδοτείται από ένα σχεδόν συνεχές όργιο σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων.

Έχει συμβεί ήδη μερικές φορές, όλα τα χερσαία κομμάτια του πλανήτη μας έχουν ενωθεί για να σχηματίσουν ένα ενιαίο, γιγάντιο νησί γύρω από μια ενιαία, γιγάντια θάλασσα. Πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια, η Παγγαία ήταν η τελευταία επαναδημιουργία αυτής της επαναλαμβανόμενης υπερηπείρου. Αυτή η ιστορία πρόκειται να επαναληφθεί. Σε άλλα 250 εκατομμύρια χρόνια, θα έχουμε την επόμενη υπερήπειρο. Και επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, την έχουμε ονομάσει ήδη: Pangea Proxima (σσ.proximus στα λατινικά σημαίνει επόμενος ή κοντινός).

Να πώς θα μοιάζει ο κόσμος μας εκείνη την εποχή: η Αμερική συνδέεται με την Αφρική στο βορρά και η Ανταρκτική στο νότο. Η Αφρική θα ενωθεί με την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή και η Αυστραλία θα συγκολληθεί στα ανατολικά της Ασίας. Η γιγάντια ήπειρος επικεντρώνεται γύρω από τα απομεινάρια του Ινδικού Ωκεανού. Θα είναι μια εσωτερική θάλασσα που θα μας θυμίζει την πρώην Μεσόγειο, με μια Ινδία να μοιάζει με μπότα, ως επάξιος αντικαταστάτης της Ιταλίας.

Στις περιπτώσεις όπου οι ήπειροι έχουν συγκρουσθεί, έχουν προκύψει νέες οροσειρές. Το νέο υψηλό σημείο του κόσμου δεν βρίσκεται πλέον στα Ιμαλάια, αλλά στην άγνωστη μέχρι στιγμής οροσειρά που έχει ξεπηδήσει από την πρόσκρουση της Φλόριντας και της Τζόρτζιας  με τη Νότια Αφρική και τη Ναμίμπια.

Είναι απίθανο να υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω για να γίνουν μάρτυρες της επανένωσης των χερσαίων μαζών της Γης – θα είμαστε τυχεροί αν επιβιώσουμε τον επόμενο αιώνα, πόσο μάλλον την τρέχουσα χιλιετία – αλλά ο χάρτης περιλαμβάνει ορισμένες σημερινές πόλεις ωστόσο, για τον εύκολο προσανατολισμό μας. Τρόπος του λέγειν.

Στην Pangea Proxima, το Κέιπ Τάουν και η Πόλη του Μεξικού απέχουν μόλις μία ημέρα οδικώς. Το Λάγος βρίσκεται στα βόρεια της Νέας Υόρκης, ενώ και τα δυο σημεία βρίσκονται σχετικά κοντά σε ένα περίκλειστο υδάτινο σώμα (λίμνη δηλαδή, μην σας μπερδεύω), ένα συρρικνωμένο απομεινάρι του πρώην Ατλαντικού ωκεανού. Επίσης θα μπορούσατε να ταξιδέψετε από το Σίδνεϊ στη Σαγκάη και μετά προς το Τόκιο χωρίς να χρειαστεί να διασχίσετε ούτε ένα υδάτινο σώμα.

Η Ευρώπη έχει προσκολληθεί στην Αφρική και η Μεγάλη Βρετανία – παρά το πρόσφατο Brexit – έχει επανενταχθεί στην Ευρώπη. Τι πλοτ τουίστ ήταν αυτό! Ένα πράγμα παραμένει καθησυχαστικά το ίδιο: η Νέα Ζηλανδία εξακολουθεί να είναι ένα απομονωμένο μέρος, που απειλεί για πάντα να πέσει από το κάτω δεξιό μέρος του χάρτη.

Η Ελλάδα και η Αθήνα δεν έχουν κάποια αναφορά στον χάρτη αλλά υποψιάζομαι ότι βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη Ρώμη και στο Κάιρο, έχοντας χάσει μέρος ή και όλη την ακτογραμμή της. Με πάντα θετική σκέψη, θα μπορούμε να πηγαίνουμε οδικώς στην Κρήτη.

ΠΗΓΗ: https://www.geografikoi.gr/pos-tha-moiazei-h-gh-to-etos-250002022/