15 Οκτωβρίου 1211: Μάχη του ποταμού Ρυνδάκου, επιστροφή των Φράγκων στην Μικρά Ασία
Οι δυνάμεις της αυτοκρατορίας της Νίκαιας ηττώνται από τις λιγότερες αλλά καλύτερα εξοπλισμένες των Φράγκων της Λατινικής Αυτοκρατορίας. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας οδήγησε σε μια σειρά από πολέμους και συγκρούσεις σε όλη την έκταση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Φράγκοι είχαν νικήσει, αλλά με περιορισμένες δυνάμεις δεν ήταν δυνατόν να εγκαταστήσουν την εξουσία τους σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Περιορίστηκαν, έτσι, να κρατούν κάποια στρατηγικά σημεία εκστρατεύοντας εναντίον ισχυρών ανταπαιτητών.
Οι τελευταίοι ήταν μεγάλοι βυζαντινοί άρχοντες που ίδρυσαν ηγεμονίες στην Τραπεζούντα, στην Ήπειρο και στη Νίκαια. Και εξεστράτευαν με όσες δυνάμεις είχαν για να διεκδικήσουν περισσότερα εδάφη.
Η Νίκαια, του άρχοντα Θεοδώρου Λάσκαρη, ήταν η πλησιέστερη στην Κωνσταντινούπολη ηγεμονία, οπότε είχε συνεχείς συγκρούσεις με τους Φράγκους, όπως είχε ήδη συμβεί στις μάχες της Ποιμανείνας, του Αδραμυσσείου και της Προύσσας. Το 1205, η δεινή ήττα των Σταυροφόρων από τον τσάρο Καλογιάν της Βουλγαρίας (“Καλοϊωάννη” στις ελληνικές πηγές) και η αιχμαλωσία του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, Βαλδουίνου από τους Βουλγάρους, ανάγκασε τον αδερφό του, Ερρίκο της Φλάνδρας, να διακόψει τις επιχειρήσεις κατά του Θεοδώρου Λάσκαρη και να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, αναγορεύτηκε αυτοκράτορας στη θέση του αιχμαλωτισθέντος αδερφού του και εκκίνησε επιχειρήσεις κατά των Βουλγάρων.
Τα επόμενα έξι χρόνια οι μεν Φράγκοι πολεμούσαν στα στενά ορεινά περάσματα του Αίνου και της Ροδόπης, οι δε Βυζαντινοί της Νικαίας βρίσκονταν σε σύγκρουση με ομοεθνείς ανταπαιτητές, έχοντας και την πίεση των Σελτζούκων του σουλτανάτου του Ικονίου. Παρόλα αυτά, ο Θεόδωρος Λάσκαρης ένιωσε αρκετά ισχυρός ώστε να χριστεί αυτοκράτορας των Ρωμαίων το 1206, κίνηση που δεν πέρασε απαρατήρητη από τους Φράγκους.
Έτσι ο Λατίνος αυτοκράτορας Ερρίκος αποφάσισε να τα ρισκάρει όλα σε μια μάχη. Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι οι δυνάμεις του Θεοδώρου Λάσκαρη είχαν καταπονηθεί αρκετά από τις μάχες με τους Σελτζούκους, και προέλασε προς τον ποταμό Ρύνδακα το 1211. Εκεί, ο Λάσκαρης, με μεγαλύτερες αλλά ελαφρύτερα εξοπλισμένες δυνάμεις, προσπάθησε να του στήσει ενέδρα αλλά οι Φράγκοι επέλασαν ορμητικά διασκορπίζοντας τους Βυζαντινούς. Η ήττα οδήγησε στην υπογραφή της συνθήκης του Νυμφαίου που απέδιδε στους Φράγκους το μεγαλύτερο μέρος της Μυσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου