«Ο πόλεμος μεταξύ Χαλκίδας και Ερέτριας, ανήκει στους πολέμους κατά τους οποίους οι περισσότερες πόλεις – κράτη της υπόλοιπης Ελλάδας χωρίστηκαν σε συμμαχίες με την μία ή την άλλη πλευρά».
Θουκυδίδης «Πελοποννησιακός πόλεμος» (Βιβλίο 1. παρ. 15, μέρος 3)
Ανάμεσα στα μισθοφορικά στρατεύματα που χρησιμοποίησαν οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες για το πεδίο της μάχης, ήταν και το φημισμένο τάγμα των Βαράγγων. Το τάγμα αυτό αποτελούνταν από πολεμιστές σκανδιναβικής καταγωγής, που όμως κατοικούσαν στα εδάφη της σημερινής Ρωσίας.
Μια ανοιξιάτικη νύχτα του 1933, οι γονείς της Φεοφίλα Μπιλίνα δέχθηκαν έναν επισκέπτη. Ήταν μια γυναίκα καταβεβλημένη και φαινόταν καθαρά ότι πονούσε σε κάθε της βήμα, ενώ τα πόδια της ήταν τυλιγμένα σε βρομερά κουρέλια. Τους είπε ότι ήταν 40 ετών, κάτι που εξέπληξε την Φεοφίλα και τους γονείς της καθώς η γυναίκα έμοιαζε να έχει τουλάχιστον την διπλάσια ηλικία.
Η άνοδος του εθνικισμού στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ιδιαίτερα με την ένταση των παθών από την ταπεινωτική ήττα των Βαλκανικών πολέμων, η απώλεια του Αιγαίου και ο ερχομός μεγάλου κύματος προσφύγων μουσουλμάνων της Ελλάδας από την ανταλλαγή των πληθυσμών, άναψε ακόμα περισσότερο τα πάθη θέτοντας τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας στο στόχαστρο.
