Η ιστορία της «Κύπριας φόνισσας» που ως νύφη σκότωσε την πεθερά της, και όταν έγινε πεθερά στραγγάλισε άγρια τη νύφη της και η αδίστακτη φόνισσα του Λεωνιδίου που έπνιξε τη νύφη της σε μια στέρνα γεμάτη νερό.
Υπόθεση που άφησε εποχή ήταν και εκείνη, κατά την οποία ο Αβδηρίτης βουλευτής Θράσυλλος, μέσω ενός αρκετά επιτήδειου συκοφάντη των Αβδήρων, προσπάθησε να πείσει τη βουλή ότι ο Δημόκριτος, ο «Γελασίνος Αβδηρίτης», ήταν διανοητικά ανίκανος (τρελός). Αν το δικαστήριο παραδεχόταν την κατηγορία, θα έπρεπε η περιουσία του φιλοσόφου να κατασχεθεί, λόγω δε κάποιας μακρινής συγγένειας του συκοφάντη, υπήρχε περίπτωση να περιέλθει η περιουσία του Δημοκρίτου στα χέρια του διαβολέα.
-modified.jpg)
Ρεπορτάζ Τούρκου δημοσιογράφου παρουσιάζει σειρά στοιχείων που ενισχύουν το ενδεχόμενο το πραξικόπημα του 2016 να ήταν μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση από το καθεστώς Ερντογάν για να ενισχυθεί και να νομιμοποιήσει τις καρατομήσεις αντιπάλων.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 10 Φεβρουαρίου 1776. Γονείς του ήταν ο Αντώνιος – Μαρία ή Αντωνομαρίας όπως τον φώναζαν οι γνωστοί του, Καποδίστριας και η Διαμαντίνα, κόρη του του Χριστοδούλου Γονέμη. Ήταν το έκτο κατά σειρά παιδί του ζευγαριού. Νονός του Ιωάννη Καποδίστρια ήταν ο «εντιμότατος» πραματευτής Κώστας Αδάμης. Ο Αντώνιος – Μαρία Καποδίστριας (1741 – 1821) ήταν δικηγόρος. Το 1781 κατείχε την 25η θέση στον κατάλογο των δικηγόρων της Κέρκυρας. Είχε εγγραφεί στο Τμήμα των Legisti στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας το 1760 με Αριθμό Μητρώου 28.
Ο 14ος αιώνας αποτελεί μια σκοτεινή περίοδο για το Βυζάντιο. Η δημογραφική και εδαφική συρρίκνωση ήταν απόρροια πολλών παραγόντων. Η μερική ανακατάληψη εδαφών που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 13ου αιώνα αποδείχθηκε βραχύβια επιτυχία. Η Μικρά Ασία είχε απολεσθεί από τα τουρκικά φύλα, εκτός από ένα μικρό τμήμα στη Βιθυνία που έπνεε τα λοίσθια και αποτελούσε πλέον θέμα χρόνου η πτώση του.
Γεννήθηκε το 1863 στο χωριό Ρούλια της Φλώρινας. Ο Κώττας πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Ρούλια και χαρακτηρίζονταν από τότε ως τολμηρός, επαναστατικός και ριψοκίνδυνος. Δεν αγαπούσε ιδιαίτερα τα γράμματα, αλλά αναγκάστηκε για λόγους βιοποριστικούς να μάθει με μεγάλη επιμονή, ανάγνωση και γραφή. Μετά το θάνατο του πατέρα του Χρήστου, κρατούσε μόνος του τα βιβλία του οικογενειακού παντοπωλείου. Αργότερα άσκησε το επάγγελμα του αγωγιάτη και εξ αιτίας αυτού ταξίδευε για αρκετά χρόνια στη Θράκη, την Κωνσταντινούπολη φθάνοντας ως τη Σερβία.
