Τα χαμένα αρχαία της Μικράς Ασίας
Ελληνες στρατιώτες στην αρχαιολογική ανασκαφή της Νύσας του Μαιάνδρου το 1921.
Ο γνωστότερος Κύπριος Μακεδονομάχος είναι ο Γεώργιος Αργυρίου Κυπραίος, από την Πέγεια της Πάφου, που διακρίθηκε το 1906-1908 στην περιοχή Μοναστηρίου – Μοριχόβου, ως ομαδάρχης στα σώματα των Εμμανουήλ Κατσίγαρη, Παναγιώτη Γερογιάννη και Γεώργιου Βολάνη, αν και όταν στρατολογήθηκε ήταν μόλις 17 χρονών. Ο Αργυρίου τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη του Ίβεν, τον Σεπτέμβριο του 1907, και χρειάστηκε να μεταφερθεί με μυστικότητα στην πόλη του Μοναστηρίου, όπου με φροντίδα του Ελληνικού Προξενείου παρέμεινε πέντε βδομάδες για νοσηλεία. Ο Πεγειώτης Μακεδονομάχος γνώριζε άριστα την περιοχή του Μοναστηρίου – Μοριχόβου, όπου απέκτησε στενούς φιλικούς δεσμούς, και για αυτό ξαναστάλθηκε εκεί και μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα. Το Μορίχοβο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του Καϊμακτσαλάν, ανατολικά της πόλης του Μοναστηρίου. Στα χωριά του, που ανήκουν σήμερα στην ΠΓΔΜ, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα κατοικούσε ακμαίος ελληνικός πληθυσμός.
Στο Μουσείο του Βατικανού υπάρχει το άγαλμα μίας νεαρής γυναίκας που παλαιότερα θεωρείτο ότι έδειχνε τη μυθική Αταλάντη. Όμως, είναι πιθανότερο να πρόκειται για το ρωμαϊκό αντίγραφο ενός ελληνικού αγάλματος της κλασικής εποχής, περίπου 460 π.Χ., που απαθανατίζει μια αθλήτρια που νίκησε στα “Ηραία”, αγώνες νέων γυναικών που διεξάγονταν στην Ολυμπία.
Το καλοκαίρι του 1922 η κατάσταση στο μικρασιατικό μέτωπο ήταν δραματική για τα ελληνικά στρατεύματα. Η ανάληψη της θέσης του Αρχιστράτηγου από τον Γεώργιο Χατζανέστη μετά την παραίτηση του Αναστάσιου Παπούλα τον Μάιο του ίδιου έτους, έδωσε «μία νέα πνοή, ισχυρά και γενναία, εζωογόνησε προς στιγμήν την αποχαυνωθείσα τούτην Στρατιάν» (Κωνσταντίνος Κανελλόπουλος, «Η Μικρασιατική Ήττα», Αθήναι 1936), ωστόσο δεν πρόσφερε ουσιαστικά αποτελέσματα την ίδια ώρα που ο Κεμάλ ετοιμαζόταν για τη μεγάλη (αντ)επίθεση εναντίον των Ελλήνων…
Η ανθρωπότητα ήδη έχει κάνει προσπάθειες στο παρελθόν να επικοινωνήσει με κάποιον πιθανό εξωγήινο πολιτισμό που ίσως ακούει εκεί έξω. Τώρα, οι αστρονόμοι παρουσιάζουν ένα νέο ενημερωμένο μήνυμα που θα μπορούσαμε να στείλουμε στο Διάστημα, ωστόσο δεν είναι ακόμα τόσο σίγουροι ότι θα ήταν ιδιαίτερα… σοφό να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Η ιστορία των Ελλήνων της Σικελίας και της Κάτω Ιταλίας (Μεγάλη Ελλάδα) αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού- και, δυστυχώς, είναι άγνωστη σε πολλούς. Οι Έλληνες της Δύσης άφησαν πίσω τους μια μακρά ιστορία, στην οποία βρίσκει κανείς θαυμαστές, πανίσχυρες πόλεις- κράτη (μεταξύ των οποίων δεσπόζουν οι Συρακούσες, οι οποίες στο ζενίθ της ισχύος τους ήταν μια πραγματική αυτοκρατορία- η ισχυρότερη δύναμη που εμφανίστηκε στον αρχαίο ελληνικό κόσμο μέχρι την έλευση της ελληνιστικής περιόδου), σημαντικά επιτεύγματα σε κάθε τομέα, αλλά και πολιτικές μηχανορραφίες, προδοσίες, πραξικοπήματα, τυραννίδες, εμφύλιες συγκρούσεις και μακροχρόνιους πολέμους εναντίον του μεγάλου εχθρού, της Καρχηδόνας.