Το 1930 το κτήριο της Indiana Bell περιστράφηκε κατά 90° ενώ 600 εργαζόμενοι δούλευαν ανενόχλητοι μέσα
Τον Νοέμβριο του 1930, στην Ιντιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών, έλαβε χώρα ένα από τα σπουδαία επιτεύγματα της σύγχρονης μηχανικής: μια ομάδα αρχιτεκτόνων και μηχανικών μετέφερε ένα τηλεφωνικό κέντρο 11.000 τόνων χωρίς να αναστείλει ποτέ τη λειτουργία του με τους 600 εργαζόμενους να δουλεύουν ανενόχλητοι κατά τη διάρκεια του εγχειρήματος.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το σκηνικό, πρέπει να πάμε πίσω στο 1888, όταν ιδρύθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο Vonnegut, Bohn & Mueller (αργότερα γνωστό ως Vonnegut & Bohn) στην Ινδιανάπολη από τους Γερμανοαμερικανούς αρχιτέκτονες Bernard Vonnegut και Arthur Bohn.
Το 1907, οι Vonnegut, Bohn & Mueller σχεδίασαν το κτήριο Indiana Bell στο Evansville, ένα 7όροφο κτίριο για την Central Union Telephone Company. ένα κτήριο αρτ ντεκό αισθητικής που συμπεριλήφθηκε αργότερα το 1982 στο Εθνικό Μητρώο Ιστορικών Τόπων των Ηνωμένων Πολιτειών ως μέρος της ιστορικής ταυτότητας της Ινδιανάπολης ως μέρος της γερμανοαμερικανικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης.
Το 1929 η Indiana Bell Telephone Company εξαγόρασε την Central Union, συμπεριλαμβανομένων των γραφείων που σχεδίασαν 20 χρόνια νωρίτερα από γερμανούς αρχιτέκτονες. Καθώς η Indiana Bell είχε μεγάλο προσωπικό υπαλλήλων, το αρχικό σχέδιο ήταν να κατεδαφιστεί το αρχικό κτήριο, και να κατασκευαστούν στην ίδια περιοχή, κεντρικά γραφεία πολύ μεγαλύτερης χωρητικότητας. Για αυτό το έργο, η ανάθεση έγινε στους Vonnegut, Bohn και Mueller.
Ο σχεδιασμός δεν περιελάμβανε μόνο τα γραφεία, αλλά και το σχεδιασμό ενός τηλεφωνικού κέντρου, το οποίο, εκείνη την εποχή, λειτουργούσε χειροκίνητα από το προσωπικό της εταιρείας. Η κατεδάφιση του αρχικού κτιρίου θα σήμαινε άμεση διακοπή της παροχής υπηρεσιών.
Ο Kurt Vonnegut, ο γιος του Bernard, εργαζόταν ήδη με τον πατέρα του στην εταιρεία όταν η τηλεφωνική εταιρεία κατέληξε στο έργο που περιελάμβανε την κατεδάφιση του προηγούμενου κτιρίου. Ο Kurt πρότεινε μια καινοτόμο εναλλακτική λύση που θα επέτρεπε την αδιάκοπη παροχή των υπηρεσιών της εταιρίας.
Η πρόταση του Kurt εγκρίθηκε από την εταιρεία και για 34 ημέρες το κτίριο των 11.000 τόνων μετακινήθηκε 16 μέτρα από την αρχική του θέση και περιστράφηκε κατά 90 μοίρες, μια διαδικασία που ολοκληρώθηκε στα μέσα Νοεμβρίου 1930, χωρίς να σταματήσει η λειτουργία του τηλεφωνικού κέντρο, ούτε η παροχή φυσικού αερίου, του νερού και της ηλεκτροδότησης του κτηρίου.
Η μετακίνηση σχεδιάστηκε από τους μηχανικούς Bevington, Taggert & Fowler, ενώ οι εργολάβοι John Eichlea Co. πραγματοποίησαν το δύσκολο για την εποχή επίτευγμα.
Πώς το κατάφεραν; Το 7όροφο κτίριο 11.000 τόνων ανυψώθηκε για πρώτη φορά χρησιμοποιώντας υδραυλικούς γρύλους. Στη συνέχεια, η μετακίνηση πραγματοποιήθηκε με υδραυλικούς κυλίνδρους σε επιφάνεια σκυροδέματος σε δοκούς ελάτης 75 τόνων, ειδικά τοποθετημένες για αυτό το σκοπό. Ενώ το κτήριο στηριζόταν σε έναν κύλινδρο, οι εργάτες τοποθετούσαν τον επόμενο, και ούτω καθεξής. Με αυτόν τον τρόπο το κτίριο κινούνταν με ταχύτητα 40 εκατοστών την ώρα. Ακόμη και η είσοδος του κτιρίου συνδεόταν με ένα κινητό διάδρομο εισόδου που επέτρεπε την περιστροφική κίνηση και κρατώντας τη προσβάσιμη ανά πάσα στιγμή.
Μαρτυρίες από μερικούς από τους 600 υπαλλήλους του κτηρίου έδειξαν ότι δεν αντιλήφθηκαν καν τη μετατόπιση της κατασκευής σύμφωνα με αρχεία της Telephone Collectors International (TCI)
Παρά την τιτάνια προσπάθεια, το κτήριο, που βρίσκεται στη διασταύρωση Meridian και New York St, λειτούργησε μόνο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950 και κατεδαφίστηκε το 1963 για να αντικατασταθεί από νέες εγκαταστάσεις γραφείων για να εξασφαλίσει τον αυξανόμενο αριθμό των χειριστών της εταιρείας. Σήμερα, ο χώρος στεγάζει τα γραφεία της AT&T; ένα συγκρότημα 22 ορόφων που διατηρεί μέρος του αυθεντικού στιλ αρτ ντεκό του πρώην 7ώροφου κτηρίου που κάποτε στέγαζε τους υπαλλήλους της εταιρείας Indiana Bell.
Το κτήριο της Indiana Bell ήταν ένα από τα πρώτα κτήρια στον κόσμο που μετακινήθηκαν αντί να κατεδαφιστούν. Άλλα παραδείγματα είναι το θέατρο Shubert στη Μινεάπολη, ο φάρος Belle Tout στο Sussex της Αγγλίας και το Empire Theatre στη Νέα Υόρκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου