Ο μαύρος πάνθηρας και οι παλαιστές της αρχαίας Μεσσήνης
Ο μαύρος πάνθηρας που κοιτάζει με περιέργεια μέσα σε έναν χρυσό κρατήρα πλαισιωμένος από έναν θύρσο και ένα τύμπανο – σύμβολα του θεού Διονύσου.
Χιλιάδες τόμοι έχουν γραφτεί για τους νόμους που μετέτρεψαν την αρχαία Σπάρτη σε μια απολύτως στρατοκρατούμενη, βαθύτατα συντηρητική και θεσμικά ακίνητη κοινωνία. Η αλήθεια είναι ότι για κάμποσους αιώνες η Σπάρτη παρέμεινε σχεδόν ανεπηρέαστη από τις έξωθεν επιδράσεις, σαν να επρόκειτο για ένα απομακρυσμένο νησί στη μέση του ωκεανού. Ακόμα και σήμερα, τα ιδιαίτερα κομμάτια αυτού του ιδιόρρυθμου νομικού και θεσμικού πλαισίου συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν.
Σομαλός θερμαστής, ενώ προσεύχεται, επί του Αβέρωφ (αρχείο θωρηκτού Γ. Αβέρωφ)
Όπως είναι γνωστό, το «Αβέρωφ» κατάφερε τον Απρίλιο του 1941 να αποπλεύσει από την Ελλάδα και να μεταβεί με τα υπόλοιπα πλοία του Στόλου στη Μέση Ανατολή, χάρη στην πρωτοβουλία των αξιωματικών και του πληρώματός του, παρόλο που η ηγεσία του Ναυτικού είχε αποφασίσει την τιμητική του βύθιση, καθόσον είχε θεωρηθεί ότι λόγω παλαιότητας δεν θα μπορούσε να συνεισφέρει στον πόλεμο.
Μία σειρά από εκκαθαριστικές επιχειρήσεις από το σταλινικό καθεστώς στην τέως Σοβιετική Ένωση έγινε το 1937 – 1938. Επρόκειτο για μαζικές συλλήψεις περισσότερων από 260.000 ατόμων προερχομένων από διάφορες μειονότητες που ζούσαν στην αχανή ΕΣΣΔ. Οι πιο πολλοί από αυτούς εκτελέστηκαν, ενώ χιλιάδες άλλοι στάλθηκαν σε στρατόπεδα για 8 – 10 χρόνια, όπου βέβαια ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες. Ανάμεσά τους ήταν και χιλιάδες Έλληνες που ζούσαν στην ΕΣΣΔ τότε.